«ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ» γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 31.05.2014

 «ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΚΑΙ  ΟΥΤΕ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ» γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη              31.05.2014

Σε πείσμα των ξεκάθαρων, αν και  κάποτε δυσανάγνωστων μηνυμάτων, που άφησαν πίσω τους οι εκλογές της 25^ης Μαίου, οι κυβερνητικοί όχι μόνον προσπαθούν –χωρίς φυσικά επιτυχία- να τα αγνοήσουν, αλλά επιπλέον εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι «τα μνημόνια τελείωσαν, και η χώρα βγαίνει από την κρίση».

Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Υπάρχει σωρεία ενδείξεων και  αποδείξεων, για το ότι η Ελλάδα συνεχίζει τον φρενήρη κατήφορο, προς την άβυσσο. Θα αναφερθώ σήμερα σε δύο μόνο σχετικές αναφορές, που αναγράφονται και σχολιάζονται στον ημερήσιο Τύπο, κονιορτοποιώντας κυριολεκτικά το σύνολο των σχετικών κυβερνητικών μύθων, για το ότι δήθεν «βγαίνουμε από τα μνημόνια» και για το ότι δήθεν «πηγαίνουμε καλά»:

1) Η πρώτη  είδηση επαληθεύει με εντελώς  αναμφισβήτητο τρόπο  τον παρανοϊκό και καταστρεπτικό χαρακτήρα της ακολουθούμενης φορολογικής πολιτικής στην Ελλάδα. Που επιπλέον ήταν και αναποτελεσματικός.  Το τόνισα σε πολυάριθμες  ομιλίες μου. αλλά και ταυτόχρονα  το υπογράμμισα  σε άρθρα και βιβλία μου άπειρες φορές. Επέμενα από την αρχή ότι το τέλος θα ήταν ακριβώς αυτό που, ήδη, τώρα ανακοινώνεται. Δυστυχώς η χώρα μας, και ίσως όχι μόνον, είχε το ατύχημα να κυβερνάται στον οικονομικό της χώρο, από στελέχη μεγάλων τραπεζών, που επιδεικνύουν τυφλή υπακοή στην τραπεζοκρατία, εκπρόσωπος της οποίας  είναι η τρόϊκα. Τα περί ων στελέχη γνωρίζουν, ασφαλέστατα, τους τρόπους με τους οποίους τα αφεντικά τους θα θησαυρίσουν. Ερωτάται, όμως, αν έχουν παράλληλα και στοιχειώδεις γνώσεις μακροοικονομία; Το βέβαιο, πάντως, είναι  ότι αυτές οι τυχόν γνώσεις τους δεν διαπιστώθηκαν πουθενά. Αντιθέτως, οι Έλληνες αρμόδιοι υλοποιούν χωρίς ενδοιασμούς,  τις εντολές  των αφεντικών τους, στην Ελλάδα, που μας σέρνουν στην καταστροφή. Έτσι:

*2,5 εκατομμύρια φορολογούμενοι δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τους φόρους τους (ή, κατά το λαϊκίστικο: «η κότα που έκανε τα χρυσά αυγά απεβίωσε»).

*Το αποτέλεσμα αυτής της αδυναμίας πληρωμής των φόρων είναι ότι το πρώτο τετράμηνο του 2014 τα νέα χρέη έφθασαν τα 4.3^Ε  δισεκατομμύρια, που αναλογούν σε 1,07^Ε δισεκ. τον μήνα. Και από τον Ιούλιο αναμένεται νέα βόμβα, με την αδυναμία να ανταποκριθούν οι ιδιοκτήτες ακινήτων στη νέα φορολογική λαίλαπα που τους ετοιμάζεται. Κατά τα λοιπά, οι αρμόδιοι εξακολουθούν να θριαμβεύουν για το ανύπαρκτο, φυσικά, πρωτογενές πλεόνασμα και, όχι μόνο, αλλά και να βασίζονται στη  ουτοπική συνέχειά του!

2) Η δεύτερη είδηση διαψεύδει τις αισιόδοξες ρήσεις των κυβερνώντων, περί ευνοϊκής  λύσης στην μη βιωσιμότητα του χρέους, η οποία μάλιστα αποτέλεσε και μία από τις βασικές προεκλογικές  τους υποσχέσεις. Η  αναμενόμενη, λοιπόν, με ανυπομονησία έκθεση του ΔΝΤ φαίνεται ότι δεν θα προτρέψει την ευρωζώνη να λάβει  μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, που θα παραμείνει μη βιώσιμο. Και ο λόγος είναι εμφανής. Είναι τα «κόκκινα» δάνεια των ελληνικών τραπεζών, τα οποία η  τραγελαφική φορολογική πολιτική τα έκανε ακόμη πιο «κόκκινα».

Και ερωτάται: τι μπορεί, ακόμη, να αναμένουμε; Πώς μπορεί να  ελπίζουμε σε ένα  καλύτερο αύριο, έστω και αν  ο  πρωθυπουργός και οι  και υπουργοί του προσπαθούν να ωραιοποιήσουν την οικτρή πραγματικότητα.

Η  οικονομική κατάσταση της χώρας, όχι μόνο δεν πάει προς το καλύτερο, όχι απλώς δεν τελείωσαν τα δύσκολα, αλλά όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο, τώρα έρχονται τα ακόμη δυσκολότερα, σε μια οικονομία αποδεκατισμένη  και ρημαγμένη. Πράγματι, το ΔΝΤ αντιλήφθηκε ότι η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων εξαντλήθηκε. Γι αυτό, και από τη ληστρική, μέχρι τώρα,  φορολογική πολιτική στρέφονται στις «μεταρρυθμίσεις» -δηλαδή, ότι οι δανειστές ονομάτισαν αυθαίρετα  έτσι- και υποχρεώνουν την Κυβέρνηση να επικεντρωθεί σε αυτές και να επιταχύνει τους ρυθμούς. Πρόκειται, όπως είναι γνωστό, κάτω από την επιγραφή «μεταρρυθμίσεις», για το ξεπούλημα, που ονοματίζουν «ιδιωτικοποιήσεις», «επενδύσεις», «αξιοποίηση» και άλλες ωραιοποιήσεις. Ανάμεσα σε άλλα, τώρα έχουμε βγάλει στο σφυρί και 110 παραλίες, όπως αναγγέλλει ο ξένος Τύπος. Στη συνέχεια, οι  «μεταρρυθμίσεις» περιλαμβάνουν την περαιτέρω ζουγκλοποίηση της αγοράς εργασίας με ανεξέλεγκτης έκτασης απολύσεις, καθώς και την «απελευθεροποίηση» των αγαθών με ότι μπορεί να περιλαμβάνει αυτός ο όρος. Και βέβαια έπονται και άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Δεν εκφράζω κανένα πολιτικό κόμμα, και αυτό πρέπει να φαίνεται σε όλα όσα γράφω ή υποστηρίζω. Αλλά, πώς να μην πω, ότι με αυτά τα καταστρεπτικά δεδομένα για την Ελλάδα, στο οικονομικό πεδίο, όπου δυστυχώς προστίθενται και εθνικές απειλές, θα ήταν επειγόντως επιβεβλημένο ένα δημοψήφισμα, αφού βέβαια θα είχαν απενεργοποιηθεί, δεόντως, εκείνα τα τηλεοπτικά κανάλια που κάνουν το άσπρο μαύρο. Αν, στις Κάννες, ο ΓΑΠ ήταν σε θέση να επιδείξει περισσότερο θάρρος,  ή κάποιος άλλος να συνεχίσει στη θέση του, απαιτώντας ένα δημοψήφισμα από τον ελληνικό λαό, θα ήταν σωτήριο. Να αποφανθεί  ο λαός μας, χωρίς εκφοβισμούς και διλήμματα, αν πράγματι επιθυμεί την εξαφάνισή του, και αν όχι (που θα είναι βέβαιο όχι) να αναληφθούν διαμετρικά αντίθετες ενέργειες από την τυφλή υποταγή σε προγράμματα εθνικής αυτοκτονίας.