ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ* Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, 16.05.2022

.ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ* Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Οι ευσεβείς πόθοι της Δύσης για κατατρόπωση της Ρωσίας, στην Ουκρανία, επεκτείνονται και εντείνονται μέχρι του σημείου που να καλλιεργούν ελπίδες για τελική νίκη της Ουκρανίας. Υποστηρίζεται, ανάμεσα και σε άλλα, ότι η στρατιωτική μηχανή της Ρωσίας είναι λιγότερο ισχυρή από ότι πιστεύεται, ότι οι Ρώσοι δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν τα σχέδιά τους και ότι υφίστανται ήττες από την Ουκρανία. Παράλληλα, ορισμένες δυτικής προέλευσης ειδήσεις αφήνουν να εννοηθεί ότι οι κυρώσεις εναντίον της Μόσχας την έχουν γονατίσει, ότι ο ρωσικός λαός έχει στραφεί εναντίον της ηγεσίας του, αλλά ακόμη και ότι ο ίδιος ο Πούτιν είναι περίπου ετοιμοθάνατος, έχει δυσκολίες στο περπάτημα και επιπλέον αντιμετωπίζει προβλήματα νοητικά ή και ψυχολογικά. Γιατί οι ΗΠΑ ευνοούν την παράταση του πολέμου Παρότι η Δύση στηλιτεύει με τον πιο παραστατικό τρόπο τα δεινά αυτού του πολέμου, κατηγορώντας τον Πούτιν ως εγκληματία πολέμου, οι επιδιώξεις της ωστόσο, σχετικά με την έκβαση του πολέμου είναι αρκετά συγκεχυμένες. Ειδικότερα, η πρόσφατη δήλωση του Αμερικανού υπουργού Άμυνας κ. Ώστιν, ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν παράταση του πολέμου, για να «εξασθενίσει η Ρωσία», φαίνεται να είναι ανακόλουθη με την καθημερινή καταδίκη των πολυεπίπεδων καταστροφών αυτού του πολέμου, από τις ΗΠΑ. Και τούτο διότι είναι ξεκάθαρο ότι η συνέχιση αυτών των καταστροφών εξασφαλίζεται, εν πολλοίς, χάρη στην χωρίς προηγούμενο, παροχή παντοειδούς βοήθειας προς την Ουκρανία, από τις ΗΠΑ, καθώς και από το σύνολο, σχεδόν, των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ, βέβαια, υποστηρίζει επισήμως ότι δεν συμμετέχει σε αυτό τον πόλεμο, για να μη γενικευτεί και μετατραπεί σε Γ’ Παγκόσμιο. Ωστόσο, αυτή η θέση έχει έντονα υποκριτικά στοιχεία, δεδομένου ότι εκτός από την καθαρά ανθρωπιστική βοήθεια, που βεβαιότατα οφείλει να εξασφαλίζεται από παντού, το πολεμικό υλικό, αλλά και σημαντικός αριθμός των στρατιωτών, που μάχονται εναντίον της Ρωσίας είναι κεκαλυμμένης νατοϊκής προέλευσης. Εύλογο, λοιπόν το ερώτημα σχετικά με το γιατί η Αμερική επιθυμεί την παράταση αυτού του πολέμου (με την υπόθεση, που καταρχήν φαίνεται εύλογη, ότι δεν αρκεί ως δικαιολογία το γεγονός ότι η Αμερική είναι η μοναδική χώρα που ευνοείται εξαιρετικά από τον ουκρανικό πόλεμο). Προετοιμασία του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου; Αν, όμως, μεταφερθούμε στην παγκόσμια σκηνή, επί της οποίας κυοφορούνται ανατροπές κυρίαρχων κρατών και πολιτισμών, ο ουκρανικός πόλεμος, εύκολα μπορεί να αναβαθμιστεί σε εισαγωγή τού, πιθανότατα, αναπόφευκτου Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου. Του πολέμου ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή, με γέρας της νίκης για τις ΗΠΑ τη συνέχιση της παγκόσμιας κυριαρχίας της καθώς και του δυτικού πολιτισμού ενώ, για την ανερχόμενη δύναμη της Κίνας, την εγκαθίδρυση της ως νέας ηγέτιδας της υφηλίου, που φέρνει μαζί της νέες και άφθαρτες πολιτισμικές αξίες, εντελώς διαφορετικές από τις απερχόμενες της Δύσης. Και σε αυτό το πλαίσιο υποθέσεων καθίστανται αυτονόητα τα αίτια του πολέμου φθοράς, που η Δύση εφαρμόζει εναντίον της Ρωσίας, καθώς και το γιατί χρειάζεται χρόνο για να την εξασθενίσει, ώστε να παύσει να αποτελεί ισχυρή στρατιωτική δύναμη στο πλευρό της Κίνας, κατά την ώρα της μεγάλης σύγκρουσης. Η αγωνία, εξάλλου, της Δύσης για συνέχιση της παγκόσμιας επικράτησης της, εξηγεί και τους λόγους της εμφανούς προσπάθειας μετάλλαξης των γεγονότων και των εξελίξεων, με στόχο να εμφανίζονται ως ευνοϊκά για αυτήν, έστω και όταν δεν είναι. Μια αντικειμενική ματιά στις εξελίξεις του πολέμου στην Ουκρανία Οι συντονισμένες προσπάθειες δαιμονοποίησης του Πούτιν και του ρωσικού λαού, έρχονται να συμπληρώσουν το «δόγμα του σοκ» της Ναομί Κλάιν. Αυτό, όπως είναι γνωστό, αναλύει με αριστοτεχνικό τρόπο το πως πείθεις ένα λαό ότι δεν αξίζει, ότι φταίει για όλα και ότι είναι άχρηστος, έτσι ώστε να δεχθεί αγόγγυστα τη μοίρα που του επιφυλάσσουν. Το «δόγμα του σοκ» μάς έγινε γνωστό, με τραγικό τρόπο, κατά την επιβολή των εγκληματικού περιεχομένου μνημονίων. Ας ονομάσουμε, λοιπόν, το δεύτερο αυτό δόγμα «δόγμα δαιμονοποίησης». Οι επιδιώξεις του είναι διαφορετικές του πρώτου, αλλά ωστόσο το ίδιο σκοτεινές με αυτό. Συγκεκριμένα, το «δόγμα δαιμονοποίησης» όταν επικεντρώνεται εναντίον του Πούτιν και της Ρωσίας, επιλέγει κατηγορίες και χαρακτηρισμούς που, συχνά, υπερβαίνουν τα εκάστοτε θεωρούμενα ως διεθνώς ανεκτά όρια. Όμως, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας εμπεριέχει τον κίνδυνο λήψης εσφαλμένων αποφάσεων. Στα πλαίσια του «δόγματος δαιμονοποίησης», ικανή μερίδα διεθνών, όσο και ελληνικών ΜΜΕ επιλέγει τρόπους πληροφόρησης που, παρότι δεν υπάγονται αυτούσιοι στην κατηγορία των ψευδών ειδήσεων δεν αποδίδουν, όμως, και προφανώς ηθελημένα, την πραγματικότητα. Από την άλλη, ευτυχώς, πλευρά υπάρχουν αρκετά έντυπα ελληνικά και διεθνή, και γενικότερα ΜΜΕ, που υπηρετούν την αντικειμενική πληροφόρηση. Και τούτο, ασχέτως αν αυτή συμφωνεί με τις πολιτικές ή άλλες προτιμήσεις τους. Πρόκειται, λοιπόν: *Για τις δήθεν νίκες της Ουκρανίας Αναφέρομαι στην, γενικώς, αβάσιμη πληροφόρηση ότι «η Ουκρανία νικά τη Ρωσία, και ότι μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο». Που, παρότι δεν αποκλείεται αυτό τελικά να προκύψει, προς το παρόν όμως δεν συμβαίνει. Συγκεκριμένα, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν φτάσει στα σύνορα μεταξύ Ντόνετσκ και Λουχάνσκ. Πρόκειται για ρωσόφωνες περιοχές στις οποίες διεξάγονταν μάχες επί 8 χρόνια, μεταξύ του ουκρανικού στρατού και αυτονομιστών που είχαν την υποστήριξη της Ρωσίας. Όπως όλα δείχνουν, πολύ σύντομα η Ρωσία θα είναι κυρίαρχη σε ολόκληρη την περιοχή, ενώ πριν από τη σύρραξη κατείχε μόνο το ¼ της. Είναι επιπλέον σημαντικό για τη Ρωσία το γεγονός ότι έχει επιτύχει ναυτική κυριαρχία στη Μαύρη Θάλασσα, που ήταν η μοναδική πρόσβαση της Ουκρανίας προς τη θάλασσα. Έτσι η Ουκρανία απομονώνεται και θα έχει σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας και επισιτισμού. Εικάζεται, ότι ο Πούτιν, με τις νίκες αυτές θα ήταν ικανοποιημένος και θα επιθυμούσε διακανονισμό για παύση των εχθροπραξιών. Αλλά όπως φαίνεται, ενδεχομένως και επειδή έχει εξαγριωθεί με τη στάση της Δύσης εναντίον του, επιδιώκει και άλλες νίκες. Συγκεκριμένα, ο Πούτιν σχεδιάζει τη δημιουργία επίγειας γέφυρας στη Μαύρη Θάλασσα μέσω της Ουκρανίας. Εξάλλου, ο βραδύς βηματισμός του ρωσικού στρατού, που αποδίδεται από ορισμένους στη Δύση σε αδυναμία του, οφείλεται τελικώς σε επιλογή του Πούτιν να μη χρησιμοποιήσει στη μάχη, παρά μικρό μόνο τμήμα των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Ρωσίας, ακριβώς για να μην «εξασθενίσει» (όπως επισήμως το επιδιώκει η Δύση). Αντιθέτως, από την πλευρά της Ουκρανίας, όπως άλλωστε θα ήταν αναμενόμενο, υπάρχει αδυναμία αντιμετώπισης του βαρέως ρωσικού πυροβολικού. Το μόνο, λοιπόν, που οι Ουκρανοί μπορούν να πράξουν είναι να παρακολουθούν από μακριά τις κινήσεις του, ενόσω οι Ρώσοι προχωρούν ανενόχλητοι προς την Πρυβίλλια. Ο Ζελένσκι εκλιπαρεί τη Δύση να στείλει βαρύ πυροβολικό στην Ουκρανία το οποίο, παρότι όπως φαίνεται έχει σταλεί, αργεί όμως πολύ να φτάσει στον προορισμό του. *Για τις κυρώσεις που δήθεν γονάτισαν τη Ρωσία Με άρθρο μου στον Ο.Τ. της 15.03.2022 υποστήριξα ότι θα είναι κυρίως η Δύση που θα ματώσει εξαιτίας των κυρωσεων της εναντίον της Ρωσίας και, δυστυχώς, η εκτίμησή μου αποδείχθηκε ορθή. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές οι εμπορικές συναλλαγές της Ρωσίας ουδόλως μειώθηκαν στο διάστημα των τελευταίων μηνών. Επιπλέον, η ποσότητα αργού πετρελαίου και συναφών προϊόντων, από λιμάνια της Ρωσίας ανήλθε τον Απρίλιο σε 25 εκατομμύρια μετρικών τόνων, έναντι αντίστοιχα 24 τόνων για τους μήνες Δεκέμβριο-Ιανουάριο-Φεβρουάριο-Μάρτιο. Το γενικό συμπέρασμα είναι η παταγώδης αποτυχία των κυρώσεων να επιφέρουν πλήγμα στο εμπόριο της Ρωσίας. Αντιθέτως, όπως πρόσφατα δήλωσε η Αμερικανίδα Υπουργός κυρία Γέλεν, οι κυρώσεις στην ενέργεια εναντίον της Ρωσίας κινδυνεύουν να έχουν (όπως και ήδη έχουν) το αντίστροφο αποτέλεσμα του επιδιωκόμενου, εξαιτίας των αστρονομικών αυξήσεων της τιμής τους. Να προσθέσω, ακόμη, ότι σε πείσμα των δυτικών κυρώσεων, στον χρηματοπιστωτικό τομέα, εναντίον της Ρωσίας, το ρούβλι ουδέποτε ήταν σε καλύτερη φάση, καθώς η απόφαση μετατρεψιμοτητας του σε χρυσό αποδείχθηκε ορθή. Υποθέτω ότι είναι περιττό να αναφερθώ στα ανείπωτης έκτασης δεινά, που ήδη υφίσταται η Δύση εξαιτίας των δικών της κυρώσεων, που ενώ στόχευαν τη Ρωσία, στράφηκαν τελικώς εναντίον της (να διευκρινίσω εδώ ότι αυτή που αιμορραγεί στη Δύση, και που θα μαρτυρήσει ανελέητα και στο μέλλον, αν βέβαια τίποτε δεν αλλάξει, είναι δυστυχώς η Ευρώπη). *Για την καθαίρεση του Πούτιν από τον ρωσικό λαό Η Δύση, εξάλλου, ήταν περίπου σίγουρη ότι ο ρωσικός λαός θα στραφεί εναντίον του Πούτιν, εξαιτίας της υποτιθέμενης διαφωνίας του με την εισβολή στην Ουκρανία, και έτσι στη συνέχεια θα ήταν δυνατή η αντικατάστασή του από φιλοδυτική κυβέρνηση. Ωστόσο, και στο θέμα αυτό η Δύση διαψεύστηκε. Ειδικά, ο ρωσικός λαός, όπως αποδεικνύουν σχετικές έρευνες της Δύσης, όχι μόνο δεν στρέφεται εναντίον του προέδρου του, αλλά αντιθέτως έχει συσπειρωθεί γύρω του, επειδή ακριβώς έχει πειστεί ότι η Δύση προσπαθεί να τον εξοντώσει. Ως συμπέρασμα να παρατηρήσω ότι καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες, και επαναλαμβάνοντας πληροφορίες που ουδόλως ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, δεν κερδίζεται ο πόλεμος και, κυρίως, δεν αντιμετωπίζονται τα ακανθώδη προβλήματα που συσσωρεύονται στην πατρίδα μας, σε καθημερινή βάση. Αντιθέτως, η αντικειμενικότητα παντού και πάντοτε είναι η καλύτερη επιλογή και σε θέση να επιλύσει προβλήματα. *Δημοσιεύτηκε στο Slpress στις 16.05.2022