- Original Message ----- From: Delivani Maria To: HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG Sent: Tuesday, May 31, 2011 6:58 PM Subject: Re: Εθνικό νόμισμα Αγαπητοί Συνάδελφοι, Με αφορμή την παρέμβαση του συναδέλφου κ. Σταμπολιάδη, που από όσο αντιλαμβάνομαι, αποτελεί προσπάθεια τεκμηριωμένης επιστημονικής απάντησης προς όλους εκείνους, που είτε δεν ζουν στην Ελλάδα και, συνεπώς, αγνοούν τις τραγικές πτυχές των όσων διαδραματίζονται σ'αυτήν, είτε έχουν κομματικές διασυνδέσεις που δεν τους επιτρέπουν να εξετάζουν με αντικειμενικότητα τα ελάχιστα, άλλωστε, εναλλακτικά σενάρια σωτηρίας της χώρας, είτε τέλος διακατέχονται από πάγιο πνεύμα άρνησης, σε συνδυασμό και με επιθυμία προβολής τους, μέσω προσβολής των συναδέλφων τους. Ερχομαι, λοιπόν, κι εγώ να προσθέσω μερικές διευκρινήσεις στην "επιστροφή σε εθνικό νόμισμα", που βεβαίως δεν ήταν δυνατόν να περιληφθούν σε επιστολή με εξαιρετικά περιορισμένα όρια έκτασης: 1. Είναι- ή πρέπει να είναι σαφές- ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη δεν αποτελεί επιλογή, ούτε της επιστολής, ούτε φυσικά προσωπική μου. Αντιθέτως, θα εμφανιστεί ,ενδεχομένως, ως αναγκαστική λύση, γι αυτό στοιχειώδης φρόνηση απαιτεί να την λάβουμε υπόψη και όχι να την εξορκίζουμε. 2. Θα πρέπει, ακόμη, να είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα προτιμούσαν να μας βγάλουν από την Ευρωζώνη, αν δεν υπήρχε ο φόβος να προκληθεί σεισμός ανάλογος με αυτόν της Lehman Brothers εξαιτίας της εξόδου μας. Συνεπώς, μας ανέχονται, αλλά τη στιγμή που θα κρίνουν ότι δεν κινδυνεύουν, θα βρεθούμε εκτός, και τότε βέβαια χωρίς τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την έξοδο "ως περίστροφο" κατά την προσφιλή έκφραση του πρωθυπουργού μας. Έχω τη γνώμη ότι αν τώρα αφήσουμε να εννοηθεί ότι είμαστε έτοιμοι -αν χρειαστεί- και για την έξοδο, θα είναι δυνατόν να επιτύχουμε ανθρώπινους όρους για το μέλλον-ένα νέο Μνημόνιο. Προκύπτει, συνεπώς, ότι η λύση που κυριαρχεί στην επιστολή δεν είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη, αλλά η δυνατότητα αναδιάρθρωσης/αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, για την επίτευξη όρων, που να είναι υλοποιήσιμοι, χωρίς την πλήρη διάλυση της κοινωνίας και της οικονομίας μας. 3. Θεωρώ, απολύτως, κατανοητό τον πανικό που καταλαμβάνει την πλειοψηφία των Ελλήνων, στο άκουσμα της δραχμής, αφού χρησιμοποιείται κατά κόρον και από την κυβέρνηση, αλλά και από τα ΜΜΕ ως φόβητρο, προκειμένου να δεχόμαστε αναντίρρητα την καταστροφή μας. Θέλω, ωστόσο, να διευκρινήσω κάτι που φοβάμαι ότι δεν έγινε αρκετά ξεκάθαρο. Δηλαδή, ότι οι συνέπειες ενδεχόμενης εξόδου της χώρας μας από την Ευρωζώνη δεν νοείται να αξιολογούνται μεμονωμένα, αλλά αναγκαστικά σε άμεση συνάρτηση και σύγκριση με τη συνεχώς επιδεινούμενη και τελείως αδιέξοδη κατάσταση, στην οποία έχουμε περιέλθει. Φυσικά, και δεν θα πρόκειται για ευχάριστο περίπατο η έξοδός μας από την Ευρωζώνη, δεδομένου επιπλέον ότι οι επιπτώσεις της είναι αδύνατον να μετρηθούν-αφού πρόκειται για πρωτόγνωρο πείραμα που δεν διαθέτει επομένως εμπειρίες- αλλά από την άλλη πλευρά έχουμε μια ολοκληρωτική καταστροφή, χωρίς ελπίδα βελτίωσης για πάρα-πάρα πολλά χρόνια. Βεβαίως, ούτε με την έξοδο έχουμε τη βεβαιότητα ότι τα πράγματα θα είναι εύκολα. Υπάρχουν, ωστόσο, βάσιμες ελπίδες, που δεν υπάρχουν αν παραμείνουμε στην παρούσα κατάσταση. 4. Αλλά, το σοβαρότερο επιχείρημα υπέρ της διερεύνησης και αυτής της απευκταίας ας πούμε λύσης εξόδου από την Ευρωζώνη είναι η όντως τραγική απόφαση της κυβέρνησης-και φεύ και της αξιωματικής αντιπολίτευσης- εκποίησης της εθνικής περιουσίας. Αυτή η απόφαση ισοδυναμεί με πτώχευση στο διηνεκές της Ελλάδος, και ως Ελληνίδα θεωρώ ότι καμιά θυσία δεν είναι μεγάλη, αν θα μπορούσε να αποτρέψει αυτό το ξεπούλημα. Είναι ανήθικο, παράνομο, εξευτελιστικό. Εχω την άποψη ότι οι συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων πολιτών σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και στη χώρα μας, αποτελούν απόδειξη του ότι πρέπει να σταματήσει αυτός ο κατήφορος, με τις χωρίς ημερομηνία λήξης λιτότητες, τις κορυφούμενες ανισότητες, τις ταπεινωτικές ξένες παρεμβάσεις, την εξαθλίωση των εργαζομένων, την εξάρθρωση του κράτους Πρόνοιας. 5. Αυτή η απαίτηση των εταίρων μας, να βγάλουμε τον εθνικό πλούτο μας στο σφυρί, και μάλιστα αμέσως, αξίζει να συσχετιστεί με τον εξαναγκασμό μας να υπογράψουμε αυτό το Μνημόνιο, του οποίου οι όροι ήταν εμφανώς και απολύτως απραγματοποίητοι. 5. Τέλος, η περιορισμένη ποσότητα υπογραφών μιας επιστολής προς τον πρωθυπουργό, που άλλωστε η καθυστερημένη αποστολή της την έχει μερικώς επικαλύψει από νέα και τραγικότερα συμβάντα, δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να εκπλήσσει, αφού ήταν αναμενόμενο. Δυστυχώς, το καθηγητικό κατεστημένο, ανά την υφήλιο, είναι γενικά συντηρητικό, φοβάται να εκφέρει γνώμη σε θέματα αιχμής, δεν συμφωνεί εύκολα με οτιδήποτε και γενικά προτιμά να παραμένει "εντός των τειχών". Αλλωστε, η προσθήκη του "αξιότιμου", στην προσφώνηση του ΓΑΠ τα λέει όλα! Δεν είναι; Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

- Original Message ----- From: Delivani Maria To: HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG Sent: Tuesday, May 31, 2011 6:58 PM Subject: Re: Εθνικό νόμισμα Αγαπητοί Συνάδελφοι, Με αφορμή την παρέμβαση του συναδέλφου κ. Σταμπολιάδη, που από όσο αντιλαμβάνομαι, αποτελεί προσπάθεια τεκμηριωμένης επιστημονικής απάντησης προς όλους εκείνους, που είτε δεν ζουν στην Ελλάδα και, συνεπώς, αγνοούν τις τραγικές πτυχές των όσων διαδραματίζονται σ'αυτήν, είτε έχουν κομματικές διασυνδέσεις που δεν τους επιτρέπουν να εξετάζουν με αντικειμενικότητα τα ελάχιστα, άλλωστε, εναλλακτικά σενάρια σωτηρίας της χώρας, είτε τέλος διακατέχονται από πάγιο πνεύμα άρνησης, σε συνδυασμό και με επιθυμία προβολής τους, μέσω προσβολής των συναδέλφων τους. Ερχομαι, λοιπόν, κι εγώ να προσθέσω μερικές διευκρινήσεις στην "επιστροφή σε εθνικό νόμισμα", που βεβαίως δεν ήταν δυνατόν να περιληφθούν σε επιστολή με εξαιρετικά περιορισμένα όρια έκτασης: 1. Είναι- ή πρέπει να είναι σαφές- ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη δεν αποτελεί επιλογή, ούτε της επιστολής, ούτε φυσικά προσωπική μου. Αντιθέτως, θα εμφανιστεί ,ενδεχομένως, ως αναγκαστική λύση, γι αυτό στοιχειώδης φρόνηση απαιτεί να την λάβουμε υπόψη και όχι να την εξορκίζουμε. 2. Θα πρέπει, ακόμη, να είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα προτιμούσαν να μας βγάλουν από την Ευρωζώνη, αν δεν υπήρχε ο φόβος να προκληθεί σεισμός ανάλογος με αυτόν της Lehman Brothers εξαιτίας της εξόδου μας. Συνεπώς, μας ανέχονται, αλλά τη στιγμή που θα κρίνουν ότι δεν κινδυνεύουν, θα βρεθούμε εκτός, και τότε βέβαια χωρίς τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την έξοδο "ως περίστροφο" κατά την προσφιλή έκφραση του πρωθυπουργού μας. Έχω τη γνώμη ότι αν τώρα αφήσουμε να εννοηθεί ότι είμαστε έτοιμοι -αν χρειαστεί- και για την έξοδο, θα είναι δυνατόν να επιτύχουμε ανθρώπινους όρους για το μέλλον-ένα νέο Μνημόνιο. Προκύπτει, συνεπώς, ότι η λύση που κυριαρχεί στην επιστολή δεν είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη, αλλά η δυνατότητα αναδιάρθρωσης/αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, για την επίτευξη όρων, που να είναι υλοποιήσιμοι, χωρίς την πλήρη διάλυση της κοινωνίας και της οικονομίας μας. 3. Θεωρώ, απολύτως, κατανοητό τον πανικό που καταλαμβάνει την πλειοψηφία των Ελλήνων, στο άκουσμα της δραχμής, αφού χρησιμοποιείται κατά κόρον και από την κυβέρνηση, αλλά και από τα ΜΜΕ ως φόβητρο, προκειμένου να δεχόμαστε αναντίρρητα την καταστροφή μας. Θέλω, ωστόσο, να διευκρινήσω κάτι που φοβάμαι ότι δεν έγινε αρκετά ξεκάθαρο. Δηλαδή, ότι οι συνέπειες ενδεχόμενης εξόδου της χώρας μας από την Ευρωζώνη δεν νοείται να αξιολογούνται μεμονωμένα, αλλά αναγκαστικά σε άμεση συνάρτηση και σύγκριση με τη συνεχώς επιδεινούμενη και τελείως αδιέξοδη κατάσταση, στην οποία έχουμε περιέλθει. Φυσικά, και δεν θα πρόκειται για ευχάριστο περίπατο η έξοδός μας από την Ευρωζώνη, δεδομένου επιπλέον ότι οι επιπτώσεις της είναι αδύνατον να μετρηθούν-αφού πρόκειται για πρωτόγνωρο πείραμα που δεν διαθέτει επομένως εμπειρίες- αλλά από την άλλη πλευρά έχουμε μια ολοκληρωτική καταστροφή, χωρίς ελπίδα βελτίωσης για πάρα-πάρα πολλά χρόνια. Βεβαίως, ούτε με την έξοδο έχουμε τη βεβαιότητα ότι τα πράγματα θα είναι εύκολα. Υπάρχουν, ωστόσο, βάσιμες ελπίδες, που δεν υπάρχουν αν παραμείνουμε στην παρούσα κατάσταση. 4. Αλλά, το σοβαρότερο επιχείρημα υπέρ της διερεύνησης και αυτής της απευκταίας ας πούμε λύσης εξόδου από την Ευρωζώνη είναι η όντως τραγική απόφαση της κυβέρνησης-και φεύ και της αξιωματικής αντιπολίτευσης- εκποίησης της εθνικής περιουσίας. Αυτή η απόφαση ισοδυναμεί με πτώχευση στο διηνεκές της Ελλάδος, και ως Ελληνίδα θεωρώ ότι καμιά θυσία δεν είναι μεγάλη, αν θα μπορούσε να αποτρέψει αυτό το ξεπούλημα. Είναι ανήθικο, παράνομο, εξευτελιστικό. Εχω την άποψη ότι οι συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων πολιτών σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και στη χώρα μας, αποτελούν απόδειξη του ότι πρέπει να σταματήσει αυτός ο κατήφορος, με τις χωρίς ημερομηνία λήξης λιτότητες, τις κορυφούμενες ανισότητες, τις ταπεινωτικές ξένες παρεμβάσεις, την εξαθλίωση των εργαζομένων, την εξάρθρωση του κράτους Πρόνοιας. 5. Αυτή η απαίτηση των εταίρων μας, να βγάλουμε τον εθνικό πλούτο μας στο σφυρί, και μάλιστα αμέσως, αξίζει να συσχετιστεί με τον εξαναγκασμό μας να υπογράψουμε αυτό το Μνημόνιο, του οποίου οι όροι ήταν εμφανώς και απολύτως απραγματοποίητοι. 5. Τέλος, η περιορισμένη ποσότητα υπογραφών μιας επιστολής προς τον πρωθυπουργό, που άλλωστε η καθυστερημένη αποστολή της την έχει μερικώς επικαλύψει από νέα και τραγικότερα συμβάντα, δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να εκπλήσσει, αφού ήταν αναμενόμενο. Δυστυχώς, το καθηγητικό κατεστημένο, ανά την υφήλιο, είναι γενικά συντηρητικό, φοβάται να εκφέρει γνώμη σε θέματα αιχμής, δεν συμφωνεί εύκολα με οτιδήποτε και γενικά προτιμά να παραμένει "εντός των τειχών". Αλλωστε, η προσθήκη του "αξιότιμου", στην προσφώνηση του ΓΑΠ τα λέει όλα! Δεν είναι; Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη