Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΑΝΑΛΩΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ (Ομιλία ΙΗΑ 21.1.20) της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΑΝΑΛΩΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ (Ομιλία ΙΗΑ 21.1.20) Ευχαριστώ την International Hellenic Association για τη νέα αυτή πρόσκληση. Ζήτησα να μοιραστώ κάποια γεγονότα, κάποιες εξελίξεις με όλους εσάς. Καθώς η κατάσταση της χώρας μας είναι τραγική, πιστεύω ότι έχουμε υποχρέωση κάτι να σκεφθούμε, κάτι να ξεκαθαρίσουμε, κάτι να προτείνουμε, έστω και θεωρητικά, έστω και αν δεν έχουμε τη δυνατότητα, προς το παρόν, να τα εφαρμόσουμε. Ι. Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Και πριν τον κορονοϊό η Ελλάδα ήταν τελειωμένη. Η αισιοδοξία των κυβερνήσεων των 11 τελευταίων ετών, που έβλεπαν δήθεν την ανάπτυξη να έρχεται, που ανέμεναν δήθεν πακτωλό ξένων επενδύσεων για να μας σώσει, ήταν και είναι αβάσιμη. Ο ιός, απλώς, έθεσε την ταφόπετρα. Ο ιός απλώς μας έκανε να δούμε που βρισκόμαστε . Και είμαι της γνώμης ότι, αν έχουμε μια ελάχιστη έστω ελπίδα, να βγούμε από το βούρκο, όπου βουλιάζουμε, σε αυτό θα βοηθηθούμε μόνον αν μπορέσουμε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα. Αυτό θα ευχόμουν να κάνει, εφεξής, η όποια ελληνική κυβέρνηση, και όχι να αποκοιμίζει την κοινωνία με αφηγήματα. Θα αναφέρω ορισμένα, μόνον, από τα πλήθος των δεδομένων, που δυστυχώς θεμελιώνουν το τόσο θανάσιμα απαισιόδοξο συμπέρασμά μου, ότι δηλαδή τελειώνουμε ως κράτος, αλλά φοβούμαι και ως έθνος. Α. Χρέος, ελλείμματα και μνημόνια. Όταν το 2010 η ΕΕ καταλήφθηκε από πανικό, μήπως και οι γερμανογαλλικές τράπεζες χρεοκοπήσουν επειδή διέθεταν μεγάλη ποσότητα ελληνικών χαρτιών, το ελληνικό χρέος, ήταν γύρω στο 120% του ΑΕΠ. Δηλαδή, εθεωρείτο ακόμη βιώσιμο, με βάση τα ισχύοντα στη σχετική βιβλιογραφία. Όσο για το έλλειμμα, ακόμη και όσοι ουδόλως ασχολούνται με οικονομικά ζητήματα, θα έχουν ωστόσο αναπτύξει πολλά και εύλογα ερωτηματικά. Ερωτηματικά για το πώς και το γιατί αυτό το έλλειμμα, που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με κάποιο δάνειο, σε συνδυασμό και με μέτρα ανάπτυξης, κατέληξε ωστόσο στη δουλοποίηση ενός ολόκληρου λαού, στην υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας του, στη φτωχοποίησή του και στην απόλυτη καταστροφή του. Και τα εύλογα αυτά ερωτηματικά εντείνονται: * μέσα από τις πληροφορίες σχετικά με τον ατέλειωτο αριθμό δικών, στις οποίες οδηγήθηκε ο τότε προϊστάμενος της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου, *γύρω από τις αντιμαχόμενες, κατά καιρούς δικαστικές αποφάσεις, που δικαιολογούσε η απότομη όσο και ανεξήγητη αύξηση του ελλείμματος, μέσα σε μια νύχτα, *αλλά και πάνω από όλα γύρω από την πρωτοφανή ανησυχία, που επιδείκνυαν οι επικεφαλής της ΕΕ, για να μην καταδικαστεί ο κ. Γεωργίου. Όχι, δεν ανατρέχω σε θεωρίες συνωμοσίας, απλώς αναφέρομαι σε γεγονότα, τα οποία χρήζουν ερμηνείας, σε συνδυασμό και με πολλά άλλα που συμπληρώνουν ένα γόρδιο δεσμό. Η ΕΕ δεν ήταν λογικό να φοβάται ότι κινδύνευε από το χρέος της Ελλάδας, το οποίο ανήρχετο σε 330 δισεκ. Ευρώ, μέσα στο συνολικό χρέος του ευρωπαϊκού Νότου, που έφθανε στα 2.2 τρις. Ευρώ. Αλλά ούτε και το ευρώ κινδύνευε καταρχήν από την Ελλάδα. Ωστόσο, ας δεχθούμε, προς στιγμή, ότι οι τότε επικεφαλής της ΕΕ δεν είχαν αρκετή εμπειρία, ότι τρόμαξαν και γι’ αυτό ζήτησαν τη βοήθεια του ΔΝΤ. Ας δεχθούμε ακόμη ότι οι προθέσεις τους ήταν να σώσουν το μικρό και οικονομικά ασθενέστερο μέλος τους την Ελλάδα, με δάνειο μαμούθ. Τώρα, λοιπόν, μετά την πάροδο 11 ολόκληρων ετών, μπορούμε να δούμε, σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η «σωτηρία», εντός εισαγωγικών,: 1. Το χρέος, έχει ουσιαστικά διπλασιαστεί, και θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο εξαιτίας των καταστροφών, που σωρεύει ο ιός. Αν, λοιπόν, το χρέος που ανήρχετο στο 120% του ΑΕΠ το 2010, δεν θεωρήθηκε βιώσιμο, με τι μορφής αλχημείες μπορεί να εκληφθεί ως αντιμετωπίσιμο, σήμερα, όταν έχει ήδη υπερβεί το 200% στο ΑΕΠ; Να υπενθυμίσω εδώ έναν απαράβατο κανόνα. ΄Ένα χρέος, για να θεωρηθεί ως βιώσιμο, απαιτείται ο ρυθμός ανάπτυξης της συγκεκριμένης οικονομίας να υπερβαίνει το ρυθμό αύξησης του χρέους. Ο κανόνας αυτός δεν έγινε σεβαστός στην ελληνική περίπτωση, παρότι ζητούσε συνεχώς την υλοποίησή του η Γαλλία. Ουδόλως μερίμνησαν για την πρωταρχικής σημασίας αυτήν προϋπόθεση. Δηλαδή, για να εξασφαλίσουν στην Ελλάδα, ένα πρόγραμμα το οποίο να καταβάλλει τις υποχρεώσεις του, μέσω ανάπτυξης. Το χρέος, ως ποσοστό στο ΑΕΠ ανέβαινε, ενώ η συνεχής ύφεση μείωνε συνεχώς το ΑΕΠ. 2. Και έρχομαι στην ανάπτυξη, στο ΑΕΠ μας, στα μνημονιακά προγράμματα που βούλιαξαν την ανάπτυξη. Το 2010 από έστω 100 το ΑΕΠ μας, είναι σήμερα μόνον 65%, που σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι σήμερα φτωχότερη, κατά 35% σε σχέση με το 2010, όταν δηλαδή άρχισε η ευρωπαϊκή επιχείρηση σωτηρίας μας. Η κατά 25% μείωση οφείλεται στα μνημόνια, και η επιπλέον μείωση κατά 10% προς το παρόν, που φοβούμαι ότι θα διπλασιαστεί στο προσεχές μέλλον, οφείλεται στον ιό. Ακόμη, και ενώ το 2010, το κατά κεφαλή ελληνικό εισόδημα ήταν ίσο με το 84% του αντίστοιχου μέσου κοινοτικού, σήμερα είναι μόνον 67%. Και ενώ το 2010 αφήναμε πίσω μας τις χώρες της πρ. Σοβιετικής Ένωσης, σήμερα στην ΕΕ φτωχότερη από εμάς είναι μόνον η Βουλγαρία. Αυτή η κατακόρυφη φτωχοποίηση της Ελλάδας, που δεν απαντιέται ούτε σε περίοδο πολέμου, συνδυάστηκε και με θηριώδη ανεργία, που οφείλεται ολοκληρωτικά στο άθλιο πρόγραμμα των μνημονίων. Δηλαδή, στην επιβολή ακραίας μορφής λιτότητας, που ενισχύθηκε και από δυσθεώρητα ύψη επιπόλαια επιλεγμένων φόρων. Η ανεργία, έφθασε στο αδιανόητο ύψος του 26% του ενεργού πληθυσμού. Η κάποια μείωση στη συνέχεια, ενθουσίασε τους εταίρους μας αλλά και τις ελληνικές κυβερνήσεις, διότι την εμφάνισαν ως επιτυχία του προγράμματος. Ωστόσο: Λόγω της υψηλής συμμετοχής των μακροχρόνια ανέργων, που δεν αναζητούν πια απασχόληση, η μείωση ενθουσίασε τις ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και τους εταίρους μας, που την εμφάνισαν ως επιτυχία του προγράμματος. Ωστόσο, αν ληφθεί, όπως όφειλε, υπόψη: -πρώτον, οι περισσότεροι από 600.000 νέοι και ως επί το πλείστον μορφωμένοι που εγκατέλειψαν την Ελλάδα, αυτά τα μνημονιακά χρόνια, προς αναζήτηση καλύτερης τύχης στο εξωτερικό, αλλά και -δεύτερον η διόγκωση του ποσοστού της μακροχρόνιας ανεργίας, που μετά από κάποιο χρόνο παύει να αναζητά απασχόληση, Πρόκειται για εικονική πτώση της ανεργίας, που δεν δικαιολογεί ικανοποίηση, αλλά απελπισία. μάλλον απελπισία παρά ικανοποίηση . Και, σχετικά πάντοτε με τον πληθυσμό μας, είναι καλύτερα να μη σκεπτόμαστε πού μας οδηγούν τα ανοικτά σύνορα και η λαθρομετανάστευση, για την οποίαν δεν καταφέρνουμε, ή ορθότερα δεν μας επιτρέπουν, να βρούμε λύση. 3. Εκτός από τα εμφανή και αναμφισβήτητα αποτελέσματα της οικονομικής καταστροφής, υπάρχουν και αυτά που αναφέρονται τη δυνητική μας ανάπτυξη, αυτήν που θα μπορούσαμε να επιτύχουμε κάτω από βελτιωμένες συνθήκες. Η κατάσταση αυτής της ανάπτυξης είναι τόσο καταστρεπτική, ώστε φράζει το δρόμο για καλύτερες ημέρες στο μέλλον: -Να αρχίσω με τον πληθυσμό μας, ο οποίος , λόγω της αθρόας μετανάστευσης νέων, της υπογεννητικότητας και των κορυφούμενων εκτρώσεων η Ελλάδα εμφανίζεται ως χώρα με τον γηραιότερο πληθυσμό της ΕΕ. Το 2060 εκτιμάται ότι το 30% του πληθυσμού της θα είναι πάνω από 65ετών, έναντι 14% σήμερα. Η κρίση χρέους έχει ήδη συμβάλλει στην κατά 3% μείωση του πληθυσμού. Εξάλλου, σύμφωνα με εμπειρικές μελέτες, που έλαβαν χώρα στην Αμερική, εκτιμάται ότι η αύξηση κατά 10% του τμήματος εκείνου του πληθυσμού, που υπερβαίνει το 60ό έτος ηλικίας, έχει ως συνέπεια τη μείωση της κατά κεφαλή ανάπτυξης κατά 5.5%. -Να συνεχίσω με τις δυσμενέστατες συνέπειες, που ασκεί στη δυνητική ανάπτυξη μιας χώρας, η μη συντήρηση και μη ανανέωση των παραγωγικών εγκαταστάσεων, όπως συμβαίνει στη μνημονιακή Ελλάδα, -η εγκατάλειψη των έργων υποδομής, -η επιδείνωση της δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης, - η διατήρηση απαισιόδοξων προβλέψεων καταναλωτών και επιχειρηματιών, - και πάνω από όλα το αποτρόπαιο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, επίγειας, υπόγειας, υποθαλάσσιας. Από πού λοιπόν να ελπίζει κανείς σημαντική ανάπτυξη; Άλλωστε, και τα δύο χρόνια που είχαμε θετικό πρόσημο ανάπτυξης, αυτό ήταν κολλημένο γύρω στο 1%. Όπως ακριβώς προβλέπει το ΔΝΤ, για την Ελλάδα, ως και το 2060-ανάπτυξη γύρω στο 1%. Το χρέος, λοιπόν, που άρχισε ως ήπιο και απολύτως βιώσιμο, έχει καταστεί θηριώδες , παρότι οι αρμόδιοι εντός και εκτός ψελλίζουν ότι δήθεν είναι μεσοπρόθεσμα βιώσιμο (τι ακριβώς, σημαίνει;). Η πραγματικότητα είναι ότι δεν είναι αντιμετωπίσιμο στον αιώνα τον άπαντα! Και αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα καθιερώνεται, εσαεί, ως ευρωπαϊκή αποικία. Χωρίς ελάχιστη εθνική κυριαρχία, η οποία άλλωστε έχει εκχωρηθεί με τα μνημόνια. Χωρίς εθνική υπερηφάνεια. Να μην ξεχνάμε ακόμη ότι τα μνημόνια δεν επέτρεψαν, επί 11 χρόνια, την αμυντική θωράκιση της χώρας, και τώρα είμαστε όπως είμαστε με την τουρκική απειλή. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση ιδιότυπης δουλείας, είναι έρμαιο ξένων συμφερόντων, δεν έχει ελπίδα βελτίωσης από πουθενά και οδεύει στην απόλυτη καταστροφή. Η πανδημία επιτάχυνε το τέλος. Με αυτές τις συνθήκες ποιος μπορεί με σοβαρότητα να υποστηρίξει ότι «τα μνημόνια μας έσωσαν»; Συνεπώς, ένα σίγουρο συμπέρασμα είναι ότι τα μνημόνια, που μας είπαν ότι επιβάλλονται για να μας σώσουν, μας κατέστρεψαν. Όχι για 5, όχι για 10, όχι για 20 χρόνια, αλλά όσο φθάνει ο νους του ανθρώπου. Δεν έχουμε μέλλον! Υπενθυμίζω, στο σημείο αυτό ότι, και χρέος υπήρχε, και έπρεπε με κάποιους τρόπους αυτό να αντιμετωπιστεί. Σε καμία ωστόσο περίπτωση αυτή η όποια αντιμετώπιση δεν ήταν νοητό να ισούται με την απόλυτη καταστροφή μιας ολόκληρης χώρας. ΙΙ. ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Όσα ανέφερα μέχρις εδώ είναι σε αρκετούς, λίγο-πολύ γνωστά. Να εμπεδώσουμε το συμπέρασμα! Της ολοκληρωτικής καταστροφής. Ωστόσο, επιμένω απόψε στην προβολή τους, γιατί επείγομαι να θέσω ένα ζήτημα, που θεωρώ καταλυτικής σημασίας: Δηλαδή, τι φταίει ή ποιος φταίει που φτάσαμε σε αυτό το έσχατο σημείο της ουσιαστικής εξαφάνισής μας. Αρκετοί ανάμεσά μας, και ιδιαιτέρως κάποιοι σχολιαστές στο ΙΗΑ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους υποστηρίζοντας ότι φταίμε εμείς, και είναι δίκαιο να πληρώσουμε. Η κατηγορία αυτή συμπατριωτών μας συνοδοιπορεί με τους Γερμανούς και τα γερμανικά ΜΜΕ που, στις αρχές της κρίσης, παρουσίαζαν τους Έλληνες ως ανεύθυνους, διεφθαρμένους, τεμπέληδες, αλκοολικούς κλπ. για να ενισχύσουν το συμπέρασμα ότι τους αξίζει μια γερή τιμωρία. ΟΣΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΓΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ τους, ΑΝ ΕΝΝΟΟΥΝ ΟΤΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΉ ΜΑΣ. Να υπενθυμίσω στο σημείο αυτό, ότι η απόδοση ευθυνών σε ένα λαό, αποτελεί γνωστή τακτική που ακολουθείται κάθε φορά που επιδιώκεται η εξασφάλιση της αποδοχής του για καταστάσεις, για τις οποίες διαφορετικά ουδέποτε θα είχε συναινέσει. Αναφέρομαι στο εξαιρετικό βιβλίο της Νάομι Κλάιν, «Το δόγμα του σοκ». Να δούμε λοιπόν, πως εννοούν, όσοι υποστηρίζουν, ότι φταίμε εμείς για όσα φρικτά μας συμβαίνουν. Αλλά, και μέχρι που μπορεί να πάει αυτή η τιμωρία. Αν, όσοι αποδίδουν ευθύνες στους Έλληνες εννοούν τις κυβερνήσεις, έχουν μερικώς, αλλά μόνον μερικώς, δίκαιο. Αν, όμως, συμπεριλαμβάνουν και την ελληνική κοινωνία, με την υπόθεση ότι αυτή ψηφίζει τους ηγέτες της, παύουν να έχουν δίκαιο. Διότι, μπορεί οι εκλογές στην Ελλάδα να δίνουν την εντύπωση ότι διενεργούνται με άψογα δημοκρατικό τρόπο, αλλά πρόκειται για ψευδαίσθηση. Και για να εξηγήσω τι εννοώ, επιβάλλεται να γίνει αναφορά στη φοβερή εξάρτηση της χώρας από δυνάμεις έξωθεν, που ουσιαστικά δεν έπαψε να πνίγει την Ελλάδα, σε όλα τα 200 χρόνια, που μας χωρίζουν από την Επανάσταση του 1821. Δεν είναι μόνο ο δικομματισμός, που ενθαρρύνεται με όλους τους τρόπους από τους συμμάχους/εταίρους μας. Βασικά, η επιλογή γίνεται ανάμεσα σε δύο, που ποιος θα διαφωνήσει ότι και οι δύο ελέγχονται έξωθεν. Αλλά είναι επίσης και κυρίως η ύπαρξη και συντήρηση ενός σφιχτοδεμένου κόμπου, που συνδέει, τους πολιτικούς που έχουν πρόσβαση στην εξουσία, μια κατηγορία Ελλήνων, που είθισται να αποκαλούνται ελίτ, με κύριο χαρακτηριστικό την απουσία εθνικής συνείδησης, τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ και τους εξωτερικούς συμμάχους/εταίρους. Το ποιοι θα καταλάβουν εκάστοτε την εξουσία, δεν αποφασίζεται στις κάλπες, αλλά έχει προαποφασιστεί. Υπάρχει σειρά. Και βέβαια, με τις συνθήκες αυτές δεν μπορεί να γίνει σοβαρός λόγος για την ύπαρξη αντιπολίτευσης. Αντιθέτως, στα σημαντικά θέματα, οικονομικά και εθνικά, κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμφωνούν απολύτως. Οι όποιες αντιθέσεις τους αφορούν μικρότερα και ασήμαντα ζητήματα. Με αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες είναι πλέον ή παράλογο να κατηγορείται ο λαός για την κατάντια της χώρας. Χωρίς να υποστηρίζω ότι πρόκειται για λαό-μοντέλο, κάθε άλλο, ωστόσο είναι γεγονός ότι, με τις συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα, έχει απειροελάχιστες δυνατότητες να τις βελτιώσει με τη δική του συμπεριφορά. Και, για του λόγου μου το αληθές, να σας θυμίσω δύο σχετικά πρόσφατα γεγονότα, στα οποία υπήρξε έντονη αντίδραση από τον ελληνικό λαό. Το πρώτο αναφέρεται στο θέμα της Μακεδονίας. Για μεγάλο διάστημα σείστηκε το έδαφος από άκρου σε άκρο της χώρας, από τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια. Και ποιο το αποτέλεσμα; Όχι απλώς υπογράφηκε η προδοτική συμφωνία των Πρεσπών, γιατί ήταν προαποφασισμένη, αλλά και επιπλέον ένας ολόκληρος λαός κατηγορήθηκε ως φασίστας, ναζιστής και ανεγκέφαλος. Το δεύτερο γεγονός αναφέρεται στο δημοψήφισμα του 2015, στο οποίο το 62% ψήφισε ΟΧΙ και τελικά το αποτέλεσμα μεταλλάχθηκε σε ΝΑΙ. Να σημειωθεί ότι η ΕΕ, που τόσο έντονα διαμαρτύρεται για την έλλειψη δικαιοσύνης στην Ουγγαρία και Πολωνία, ουδεμία αντίρρηση είχε για τη μετάλλαξη αυτή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ο ελληνικός λαός για να επιβάλλει τη θέλησή του στις δύο αυτές περιπτώσεις; Και πώς να μη δικαιολογηθεί η αδράνεια, η αδιαφορία, ο ατομισμός που γενικά επιδεικνύει ο ελληνικός λαός; Επανέρχομαι στο πρώτο συμπέρασμα, που είναι αναμφισβήτητο: ότι τα μνημόνια, είπαν ότι θα μας σώσουν, αλλά μας κατέστρεψαν. Και λοιπόν, σας δίνω επιλογή από 2 πιθανές απαντήσεις, σχετικά με το γιατί τα μνημόνια μας κατέστρεψαν, αφήνοντας καθένα σας να αποφασίσει ποια από τις δύο προτιμά 1η ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ. ΗΤΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΦΑΛΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ ΗΤΑΝ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΤΟΥΣ 2η ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ. Μην σκεφθείτε, για την απάντηση, υποχρεωτικά, θεωρίες συνωμοσίας. Διότι, π.χ. η προετοιμασία μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, ουδόλως εμπίπτει στην κατηγορία των θεωριών συνομωσίας. Αντιθέτως, είναι πολύ σοβαρά υπαρκτή. Αλλά, ούτε και η μεταναστευτική θεωρία του Coudenhove Kalergi και της συνάφειάς της με τη σύγχρονη λαθρομετανάστευση εμπίπτει σε ότι είθισται να θεωρούμε θεωρίες συνωμοσίας. Διαβάστε, και αποφασίστε τι θέλετε να πιστεύετε. ΙΙΙ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΔΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ;;; Μια τρέχουσα απάντηση στην ερώτηση αυτή είναι: να τιμωρηθούν οι ένοχοι! Υπενθυμίζω όσα σχετικά ανέφερα για το θέμα αυτό. Ασφαλώς υπάρχουν ένοχοι, αλλά είναι δύσκολο να τους εντοπίσουμε, και η όποια τιμωρία τους δεν δίνει λύση στο πρόβλημα του χαμού μας. Το ερώτημα που τώρα, που είμαστε στο χείλος του γκρεμού, τίθεται με απελπιστικό τρόπο είναι το εξής: υπάρχει κάτι που, ενδεχομένως, θα μπορούσε να μας σώσει; Και, ναι, υπάρχει τουλάχιστον θεωρητικά, και από εμάς εξαρτάται αν θα υλοποιηθεί. Ευκαιρίες για μια λιγότερη καταστρεπτική τύχη είχαμε αρκετές στα 11 αυτά μαρτυρικά χρόνια. Και ενωρίτερα, αλλά κυρίως από τις αρχές του 2013 είχαν αναφερθεί διαπιστώσεις, από κορυφαίους οικονομολόγους, πολιτικούς και άλλους ότι το πρόγραμμα των μνημονίων ήταν όχι μόνον αδιέξοδο, αλλά και καταστρεπτικό, εξαιτίας σοβαρών λαθών σε εκτιμήσεις βασικών μεγεθών. Ακόμη, είχε γίνει ευρέως γνωστό ότι ο πανικός των Γερμανών για τις τράπεζές τους, εκτεθειμένες με σωρεία ελληνικών χαρτιών, ήταν η αιτία της επιβολής αυτών των εγκληματικών μνημονίων στην Ελλάδα. Ακόμη, πολλές φωνές οικονομολόγων υποστήριζαν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να σωθεί αν επέστρεφε στο εθνικό της νόμισμα. Όμως, όλες αυτές οι πιθανές οδοί σωτηρίας, ουδέποτε τέθηκαν κάτω από σοβαρή συζήτηση και προβληματισμό, αλλά αντιθέτως υποβαθμίστηκε η σημασία τους και υπήρξε συντονισμένη προσπάθεια αποσιώπησης ή και γελοιοποίησής τους. Διότι, αυτό επέβαλε η εξυπηρέτηση των έξωθεν συμφερόντων, τα οποία περνούσαν ασυζητητί υπεράνω των ελληνικών. Τι θα μπορούσαμε να είχαμε επιτύχει; Τουλάχιστον μια αναθεώρηση των εγκληματικού περιεχομένου μνημονίων. Μια βελτίωση, και ίσως και κάτι περισσότερο, αν προβάλαμε αυτό που δεν ήταν αρκετά ξεκάθαρο: ότι, δηλαδή η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες! Και ξαφνικά, τώρα που η Ελλάδα αποτελειώνεται και εξαιτίας του ιού, κυκλοφόρησαν τα απομνημονεύματα του Μπαράκ Ομπάμα. Να καθησυχάσω όλους εκείνους, που υποστηρίζουν τα διάφορα και άσχετα, όπως: *Ήταν μέρος του προβλήματος και ο ίδιος. *Γιατί δεν τα είπε ενωρίτερα. *Τι άραγε επιδιώκει για να τα λέει τώρα; *Όλα αυτά που λέει ήταν γνωστά κλπ. Σωστές οι επισημάνσεις αυτές. Αλλά, κατά την κρίση μου, δεν παύει να εμφανίζεται μια εξ ουρανού ευκαιρία, που οφείλει να διακόψει την αδράνεια και μοιρολατρία μας. Το χρωστούμε στην πατρίδα μας, στις γενιές που θα έρθουν και στην ιστορία μας. Αναφέρομαι στις ανατριχιαστικές αποκαλύψεις για την Ελλάδα, που κάνουν ξεκάθαρα όσα κυκλοφορούσαν ως αμφιβολίες ή και ως επτασφράγιστο μυστικό και θέτουν αναμφίβολα προ των ευθυνών τους, και αυτούς που τώρα μας κυβερνούν, αλλά και όλους εμάς. Διότι είναι γεγονός ότι για πρώτη φορά επιβεβαιώνονται με τον πιο επίσημο τρόπο, και με τις πιο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, βρίσκεται στη βάση της καταστροφής της πατρίδας μας. Και οι αποκαλύψεις αυτές συμπίπτουν με κάποιες συνέπειες της πανδημίας, που αυξάνουν τις πιθανότητες ευτυχούς έκβασης της επιχείρησής μας. Θα είναι ασυγχώρητο να μην αξιοποιήσουμε και αυτή την ευκαιρία που ίσως να είναι και η τελευταία. Τι διαπιστώνει και επιβεβαιώνει στο κεφάλαιο 22 των απομνημονευμάτων του ο Μπαράκ Ομπάμα: Γι αυτό και επιβάλλεται να προσπαθήσουμε με νύχια και δόντια να την αξιοποιήσουμε. Για μια τέτοια προσπάθεια το πρώτο που απαιτείται είναι ομοψυχία. Αν όχι και με τους κυβερνώντες, τουλάχιστον αναμεταξύ μας. Μερικοί, ανάμεσά μας υποστηρίζουν ότι πριν από όλα πρέπει να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Παρότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να τιμωρηθούν, παρότι τους αξίζει τιμωρία, ωστόσο αυτό που προέχει είναι η σωτηρία της πατρίδας μας, και η μη επιβάρυνση του λαού με ευθύνες που δεν του αναλογούν. ΤΙ καταθέτουν, λοιπόν, τα επίσημα χείλη του Ομπάμα, σχετικά με την ελληνική καταστροφή: 1. Τα εδάφια των απομνημονευμάτων του Μπαράκ Ομπάμα, που κυκλοφόρησαν πρόσφατα καιαναφέρονται στο ελληνικό δράμα των μνημονίων, μπορεί να αποδειχθούν ως δώρο εξ’ ουρανού αν αξιοποιηθούν σωστά και αν δεν κρυφτούν «κάτω από το χαλί». Η ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21 εντάσσει αυτή την προσπάθεια στο δεύτερο στόχο των λόγων σύστασής της, που είναι η εθνική ανεξαρτησία, και διοργανώνει προσεχώς συνέδριο με το θέμα αυτό. 2. Στα εδάφια αυτά ο Μπαράκ Ομπάμα προβαίνει σε ομολογία μεγατόνων, το περιεχόμενο της οποίας πλανιόταν στη χώρα μας ως υπόθεση, ως συνωμοσιολογία ή ως επτασφράγιστο μυστικό, αλλά ποτέ μέχρι τώρα ως ξεκάθαρη βεβαιότητα. Οι σχετικές αναφορές των αρμοδίων, στα 11 χρόνια που πέρασαν, όπως αρχικά του Ολιβιέ Μπλανσάρ, και αργότερα του ΔΝΤ και της ΕΕ, αφορούσαν γενικώς ατέλειες του περιεχομένου των μνημονίων, αλλά όχι την κυρία αιτία της επιβολής τους. Έτσι, παρέμενε ισχυρή, για πολλούς Έλληνες, η κυρίαρχη δικαιολογία, που αναπτύχθηκε και ενισχύθηκε με κάθε τρόπο, από την αρχή της επιβολής των μνημονίων. Ότι, δηλαδή, όπως ισχυρίζονταν σε καθημερινή βάση τα γερμανικά ΜΜΕ, είμαστε λαός ανεύθυνος, που ζει πλουσιοπάροχα σε βάρος άλλων, που είναι τεμπέλης και επιδίδεται από το πρωί σε ουζοποσία και για τους λόγους αυτούς πρέπει να τύχει παραδειγματικής τιμωρίας. Σε πείσμα αυτής της δήθεν άθλιας συμπεριφοράς μας η ΕΕ, βοηθούμενη και από το ΔΝΤ, επέδειξαν μεγαλοψυχία και αλληλεγγύη, και έσπευσαν να μας δανείσουν, ομολογουμένως τεράστια ποσά, δήθεν για να μας σώσουν και για να εξυγιάνουν την οικονομία μας. Στη σκιά αυτού του αφηγήματος, είναι λίγο-πολύ γνωστή η συνέχεια της υπογραφής των τριών μνημονίων με περιεχόμενο, όχι απλώς εξευτελιστικό για ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα, όχι απλώς εγκληματικό, για τις συνθήκες εξαθλίωσης που επέβαλε, όχι απλώς μακροχρόνια καταστρεπτικό για την επιβίωση της ελληνικής οικονομίας, αλλά και ληστρικό για το σύνολο σχεδόν του δημόσιου πλούτου μας. Και ακόμη, ο Μπαράκ Ομπάμα αποκαλύπτει πώς μας περιέπαιζε ο Σόιμπλε (δηλαδή, όσους από εμάς ήταν πρόθυμοι να ξεγελαστούν) τρομοκρατώντας μας με grexit. Η αλήθεια ήταν ότι αν το τολμούσαμε (που ενδεχομένως εμείς θα είχαμε σωθεί) οι τράπεζές τους θα έχαναν 1Ε τρις. 3. Οι υπογραφές των τριών μνημονίων, από όλες τις κυβερνήσεις των 11 αυτών μαρτυρικών ετών, για την Ελλάδα, τόλμησαν να τεθούν, αποκλειστικά και μόνον επειδή ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού, είχε πειστεί ότι με τη συμπεριφορά του έγινε υπαίτιο για αυτά τα μνημόνια, ότι δεν υπήρχε άλλη λύση, ότι η ΕΕ θυσιάζονταν για να μας βοηθήσει, και ότι η οικονομία έτσι εξυγιαίνεται. Για τους λόγους αυτούς ο ελληνικός λαός ένοιωθε υποχρεωμένος να ψηφίζει τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά και παρέμεινε ουσιαστικά αδρανής στο όργιο της ανείπωτης αυτής ανθρωπιστικής καταστροφής. 4. Το τι πίστευαν οι κυβερνήτες όλων αυτών των ετών, καθώς ό ένας μετά τον άλλον, υπέγραφαν καταδικαστικές αποφάσεις για την πατρίδα τους είναι, τελικώς, αρκετά αδιευκρίνιστο. Είχαν άραγε πειστεί για τις αγαθές προθέσεις του κυρίου Σόιμπλε; Δεν είχαν χρόνο να διαβάσουν τα μνημόνια ή δεν ήταν σε θέση να αντιληφθούν το νόημά τους; Ύστερα από ένα οριακό σημείο έκριναν ότι δεν υπήρχε οδός επιστροφής; Κάποιοι τους τρομοκρατούσαν και δεν είχαν άλλη διέξοδο; Αυτές και άλλες δικαιολογίες είναι πιθανές, και βέβαια εξηγούν την αλυσίδα αλληλεγγύης μεταξύ τους. 5. Ο Ομπάμα, όμως, που πολλοί άρχισαν να καταφέρονται εναντίον του, κατηγορώντας τον ως συνυπαίτιο της ελληνικής τραγωδίας, που ασφαλώς είναι, έκανε ωστόσο ένα περίλαμπρο δώρο στην Ελλάδα, όχι βεβαίως γιατί είναι φιλέλληνας, αλλά γιατί, προφανώς, είχε συμφέρον να αποκαλύψει την αλήθεια. 6. Αυτή, λοιπόν, η αλήθεια, που είναι δύσκολο πια να κρυφτεί, αποτελεί ισχυρότατο όπλο στα χέρια μας, αν καταφέρουμε να το χρησιμοποιήσουμε. Αν δεν απορροφηθούμε από το πως θα τιμωρηθούν οι δικοί μας υπαίτιοι. Αν δεν απενεργοποιηθεί ο στόχος μέσα σε ανούσιες κομματικές αντεγκλήσεις. Αν δεν υποκύψουμε στην απόρριψη, με το πάγιο επιχείρημα ότι παρότι «ήταν γνωστά όλα αυτά δεν έγινε τίποτε». Αν δεν μας καταπιεί ο εθνομηδενισμός «ότι δεν αξίζει να προσπαθήσουμε» κ.ο.κ. 7. Σπεύδω να υπογραμμίσω ότι είναι πολύ διαφορετικό να ψελλίζουμε υποψίες και ψιθύρους, σχετικά με το τι ακριβώς έγινε, και καταστραφήκαμε από του να έχουμε τη δυνατότητα να κραδαίνουμε την επίσημη ομολογία του Μπαράκ Ομπάμα, που συνοδεύεται επιπλέον και από ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Γιατί τώρα, κάθε Έλληνας έχει δικαίωμα να ατενίσει την ΕΕ βροντοφωνώντας ότι: «για να σώσετε τις τράπεζες μας χρησιμοποιήσατε ως παρανάλωμα πυρός». Και να προσθέσω ότι αυτή η επισήμανση ουδόλως σημαίνει ότι αγαπούμε τον Ομπάμα ή ότι τον απαλλάσσουμε των ευθυνών του. 8. Η είδηση αυτή, όπως την διατύπωσα στο διαδίκτυο, χαρακτηρίστηκε ως πολύ σημαντική. Πέρα από αυτή την γενική αποδοχή της, ορισμένοι είχαν την άποψη, είτε ότι το πρώτιστο είναι η τιμωρία των ενόχων, είτε ότι ένα τόσο σπουδαίο θέμα δεν αντιμετωπίζεται με αρθρογραφία και συζητήσεις.Μερικοί σκέφθηκαν ότι πρόκειται για ένα επιπλέον αφήγημα, με σκοπό να μας αποπροσανατολίσει. Κάποιοι υποστήριξαν ότι θα έπρεπε να το κρατήσουμε μυστικό, μέχρις ότου οργανωθούμε. Ορισμένοι μου ανέθεσαν να προχωρήσω, καθώς εγώ είχα αυτή την πρωτοβουλία. 9. 10. Από την πλευρά μου έχω πλήρη συνείδηση ότι, παρόλο που πρόκειται για μια εξαιρετική ευκαιρία, η δυνατότητά της να φθάσει σε αίσιο τέλος, δεν είναι διόλου εξασφαλισμένη. Στο μικρό διάστημα που μεσολάβησε από την πληροφορία, έχω καταλήξει σε ορισμένες εισαγωγικές σκέψεις. Εξυπακούεται, καταρχήν, ότι δεν πρόκειται για προσπάθεια ενός ατόμου, αλλά αντιθέτως ενός ολόκληρου λαού. Πιστεύω ότι αυτό που τώρα προέχει είναι η ομολογία Ομπάμα όχι απλώς να γίνει ευρέως γνωστή, αλλά και να λειτουργήσει για το λαό μας ως ενωτικό και όχι ως διχαστικό στοιχείο. Ως όπλο βελτίωσης της κατάστασής μας και όχι ως μέσον κομματικό. Οι παράγοντες που κρίνω ότι θα μπορούσαν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα είναι πολλοί, αλλά θα σταθώ σε μερικούς από αυτούς. Πιστεύω, ότι η ΕΕ, δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει μια τόσο φοβερή κατηγορία, που δεν μπορεί πια να αμφισβητηθεί, και που την εμφανίζει να δολοφονεί κράτος-μέλος της. Όσο και αν αυτή η άποψη κυκλοφορούσε ήδη σε ορισμένους κύκλους, κυρίως στην Ελλάδα και δευτερευόντως και στο εξωτερικό, ουδείς όμως είχε το θάρρος, αλλά ούτε και το δικαίωμα να απευθυνθεί δημόσια προς την ΕΕ, και να την κατηγορήσει για έγκλημα. Αντιθέτως, αυτό επιμελώς αποκρύπτονταν προβάλλοντας τις δήθεν ικανοποιητικές εξελίξεις των μνημονίων, που στην πραγματικότητα είναι τραγικές. Πώς να σταθεί η ΕΕ, όταν συγκεκριμένες κατηγορίες, με συντριπτικά αποδεικτικά στοιχεία για το ελληνικό αυτό έγκλημα, αρχίσουν να την στοχεύουν συνεχώς και από πολλές πλευρές; Μπορεί η ΕΕ να περιπίπτει από το ένα ολίσθημα στο άλλο, αλλά εδώ πρόκειται για την παταγώδη απόδειξη απουσίας οποιασδήποτε μορφής ηθικού υποβάθρου. Πρόκειται για σκανδαλώδη πρόταξη εθνικών συμφερόντων, με αντίτιμο την καταστροφή ενός εταίρου. Και θα πρέπει ακόμη να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη ότι η αποτρόπαιη αυτή πράξη, κυρίως, της Γερμανίας εναντίον μας, είναι εξαιρετικά απίθανο ότι θα επιβραβευθεί από τα λοιπά κράτη-μέλη της ΕΕ. Έστω και αν υποτεθεί ότι γνώριζαν τι συνέβαινε και δεν αντιδρούσαν. 11. Το ζητούμενο είναι τώρα πως θα μπορέσει η Ελλάδα να επωφεληθεί από την επίσημη δημοσιοποίηση των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν εναντίον της. Θα έλεγα ότι η απάντηση είναι μία και είναι η απαίτηση άμεσης παραγραφής του χρέους. Να προσθέσω, ότι η περίοδος που διανύουμε, με το χάος που προκαλεί ο ιός είναι θετική για την ευόδωση ενός τέτοιου αιτήματος, δεδομένου ότι έχει εγκαταλειφθεί πλήρως η νομισματική και δημοσιονομική ορθοδοξία, και έχει επικρατήσει το «χρήμα από ελικόπτερο». 12. Και τώρα, ποιος θα απαντήσει στην ακόλουθη καταλυτικής σημασίας ερώτηση; Δηλαδή, ποιος θα είναι ο φορέας που θα αγωνιστεί για να κάνει παγκοίνως γνωστό τον ρόλο της Γερμανίας, στην καταστροφή της Ελλάδας, και να πείσει την ΕΕ να επανορθώσει; Επαναφέροντας, φυσικά, στο προσκήνιο, και τις γερμανικές αποζημιώσεις! 13. 14. Η απάντηση είναι: όλοι εμείς, μια και οι ηγεσίες μας δεν πρόκειται να συνδράμουν. Γι’αυτό, και για να μη χαθεί η μεγάλη αυτή ευκαιρία, θα ήταν ευχής έργον η, όσο γίνεται ευρύτερη διάδοση και συνειδητοποίηση των εξελίξεων. Να μη μείνει ούτε ένας Έλληνας που να εξακολουθήσει να πιστεύει ότι «εμείς φταίγαμε για την καταστροφή». Ελπίζω αυτό να φέρει και τα υπόλοιπα. ========================================= Τώρα, στα απομνημονεύματά του «Γη της Επαγγελίας» που κυκλοφόρησαν την Τρίτη, γράφει: «Παρατήρησα πως σπάνια ανέφεραν ότι οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες ήταν από τους μεγαλύτερους δανειστές της Ελλάδας ή ότι μεγάλο μέρος του χρέους των Ελλήνων είχε συσσωρευτεί αγοράζοντας γερμανικές και γαλλικές εξαγωγές - δεδομένα που θα μπορούσαν να έχουν καταστήσει σαφές στους ψηφοφόρους τους γιατί διασώζουν τους Έλληνες». Έχει δε σημασία ότι η κριτική δεν εντάσσεται στο πλαίσιο κάποιας προσωπικής αντίθεσης του Μπαράκ Ομπάμα προς την Άγκελα Μέρκελ ή τον Νικολά Σαρκοζί. Άλλωστε, στο ίδιο βιβλίο εκθειάζει την προσωπικότητα και τις ηγετικές ικανότητες της Γερμανίδας καγκελαρίου. Αναφερόμενος, όμως, στην επιλογή αυτή της Γερμανίας και της Γαλλίας, ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ υπογραμμίζει ότι «ισοδυναμούσε με τη διάσωση των δικών τους τραπεζών και βιομηχανιών και ίσως ανησυχούσαν ότι μια τέτοια παραδοχή θα έστρεφε την προσοχή των ψηφοφόρων από τις αποτυχίες διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, στις αποτυχίες εκείνων των Γερμανών ή Γάλλων αξιωματούχων που είναι επιφορτισμένοι με την εποπτεία των πρακτικών τραπεζικού δανεισμού». Δεν είναι μόνο το προσωπικό ήθος που αναδεικνύεται στο βιβλίο, η προσήλωση του συγγραφέα στις αρχές της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και η ανησυχία του για τον εσωτερικό διχασμό της Αμερικής, ούτε η εντελώς διαφορετική προσέγγισή του προς τους συμμάχους και εταίρους των ΗΠΑ και τον ρόλο της Αμερικής στον κόσμο, που εκ των πραγμάτων παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι και οι συγκεκριμένες αναφορές στην Ελλάδα και στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Προερχόμενες από τον ισχυρότερο άνθρωπο του κόσμου κατά την επίμαχη περίοδο - ο Μπαράκ Ομπάμα ανέλαβε πρόεδρος το 2009 και παρέδωσε στον Ντόναλντ Τραμπ το 2017 - λένε πολλά, και αποτελούν χρήσιμο κομμάτι του παζλ της ελληνικής κρίσης, όχι μόνο για τον ιστορικό του μέλλοντος, αλλά και για τους Ευρωπαίους αξιωματούχους που χειρίζονται σήμερα τα οικονομικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. PhD.PROF..Maria Negreponti-Delivanis Morkenthaou1, 54622,Thessaloniki +30 2310229977 +30 6944397345 ΑπάντησηΠροώθηση