Το ολοκαύτωμα των εργαζομένων στην Ευρώπη

Είναι εντελώς αστήρικτο το επιχείρημα ότι η προστασία της εργασίας βλάπτει την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα. Ούτε στο παρελθόν, αλλά ούτε και στο παρόν υπάρχουν αδιάσειστα συμπεράσματα μελετών που να επικυρώνουν, αυτού του είδους τα επιχειρήματα. Αντίθετα, υπάρχει σωρεία ερευνών, που αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο, και στο ανά χείρας βιβλίο υπάρχουν πολλές σχετικές αναφορές

Η Ευρώπη βυθίζεται και πάλι ολοταχώς στο κοινωνικό σκότος ενός νέου Μεσαίωνα. Τώρα, στις αρχές του ΧΧΙου αιώνα, η Ε.Ε. επιλέγει, καταστρώνει και υλοποιεί σχέδια, που της έρχονται από το μακρινό παρελθόν της και που όλα στοχεύουν στην εξασθένιση της διαπραγματευτικής ικανότητας των εργαζομένων της, στη δημιουργία περιβάλλοντος ύψιστης ανασφάλειάς τους, στην καταπάτηση κάθε είδους εργασιακού τους δικαιώματος, κάθε μορφής ελευθερίας τους και κάθε δυνατότητας επιλογής τους. Η Ευρώπη, αδίστακτα, πια δημιουργεί περιβάλλον ακραίας εκμετάλλευσης του συντελεστή εργασία. Η Ευρώπη στην απεγνωσμένη της προσπάθεια να καταστεί η πιο ανταγωνιστική οικονομία της υφηλίου τείνει να εξισώσει τις συνθήκες εργασίας στους κόλπους της, με τις αντίστοιχες των φτωχότερων και πιο υπανάπτυκτων οικονομιών της υφηλίου. Οι συνέπειες είναι ήδη εμφανείς στην πρωτοφανή μείωση του μεριδίου της εργασίας στο ΑΕΠ σε ολόκληρη την Ευρώπη, υπέρ των κερδών, καθώς και στα 11 εκατομμύρια εργαζομένων-πενήτων, δηλαδή εργαζομένων που με το μισθό τους δεν είναι πια σε θέση να πληρώσουν ενοίκιο, ούτε να στείλουν τα παιδιά τους σε σχολεία, και των οποίων ο αριθμός ταχύτατα πολλαπλασιάζεται.