Ταμείο Ανάκαμψης: Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, Μαρία Νεγρεπόντη-ΔελιβάνηΑκολουθήστε το SLpress.gr ,Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία21/02/2022

Ταμείο Ανάκαμψης: Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, Μαρία Νεγρεπόντη-ΔελιβάνηΑκολουθήστε το SLpress.gr στο Google News και μείνετε ενημερωμένοιΝεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία21/02/2022 Views: FacebookTwitterLinkedInEmailPrintViberΜοιραστείτε Είναι, σίγουρα, ευχάριστο να προσφέρονται “χρήματα από ελικόπτερο”, ειδικά όταν αυτά προορίζονται για την πλήρως κατεστραμμένη, από τα Μνημόνια, ελληνική οικονομία. Ωστόσο, αν οι όροι, κάτω από τους οποίους θα εξασφαλιστούν αυτά τα χρήματα, εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους πρέπει να αντιμετωπιστούν με σκεπτικισμό. Και συγκεκριμένα, το Ταμείο Ανάκαμψης και το πρόγραμμα που το συνοδεύει, απειλεί την ελληνική οικονομία με μη αντιστρέψιμη επιδείνωση των πολυσύνθετων προβλημάτων της. Φαίνεται παράλογη, εκ πρώτης όψεως, η μεμψίμοιρη υποδοχή αυτού του δώρου των 18 δισ. ευρώ του Ταμείου προς την Ελλάδα. Ωστόσο, μέσω του “δώρου” δηλώνεται ότι στόχος του είναι να μετατρέψει τη χώρα μας σε μια “νέα Ελλάδα”. Και, συνεπώς, είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε στοιχειώδη υποχρέωση να ερευνήσουμε σε τι, ακριβώς, συνίσταται η νέα οικονομική φυσιογνωμία της Ελλάδας. Για την Ελλάδα προβλέπονται από το Ταμείο Ανάκαμψης 31,16 δισ. ευρώ από τα οποία τα 18,43 δίνονται ως δώρο, ενώ τα 12,73 ως δάνειο. Τα ποσά αυτά θα διοχετευθούν στη χώρα μας σε διάστημα 5 ετών. Που σημαίνει ότι οι ετήσιες επενδύσεις θα ανέρχονται στο χαμηλό ποσοστό του 3-3.5% του ΑΕΠ. Να υπενθυμίσω ότι η αποτελεσματικότητα, σε όρους ανάπτυξης, είναι απείρως μεγαλύτερη, όταν το ποσό ρίχνεται μια και έξω στην οικονομία, και δεν κατανέμεται χρονικά, όπως στην περίπτωση του Ταμείου. Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας Το δώρο των 18 δισ. ευρώ, σε πέντε δόσεις δίνεται, λοιπόν, στην ελληνική οικονομία, που: Το ΑΕΠ της είναι τώρα κατώτερο κατά 32-38%, σε σχέση με το αντίστοιχο του 2010. Έχει κατρακυλήσει στην ουρά των Βαλκανίων, ενώ πριν από την κρίση ήταν στην κορυφή. Έχει υποχρεωθεί, στο διάστημα των 11 μνημονιακών ετών, να ξεπουλήσει σχεδόν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της. Έχει ρημαχτεί ο πρωτογενής, αλλά και ο δευτερογενής της τομέας, και φυτοζωεί κυρίως από τον τουρισμό. Έχει αποχαιρετίσει περίπου 600.000 νέους της και κατά κανόνα μορφωμένους, καθώς αδυνατούσε να τους εξασφαλίσει αξιοπρεπή απασχόληση. Στα δραματικά αυτά χρόνια της θανάσιμης λιτότητας και της αβυσσαλέας υποτέλειας η απουσία επένδυσης, ακόμη και για αντικατάσταση της φθοράς των εγκαταστάσεων παραγωγής, ροκάνισε και την δυνητική της ανάπτυξη. Πρόκειται, συνεπώς, για οικονομία, που δεν νοείται να αναζητεί απλώς ανάκαμψη από τις περιπέτειες της πανδημίας, δεδομένου ότι χρειάζεται, αν μπορεί έτσι να λεχθεί, “νεκρανάσταση”. Αναπόφευκτα, συνεπώς, προβάλλουν αγωνιώδη ερωτήματα, σχετικά με το πώς θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. Δεδομένου ότι αυτά τα ελάχιστα για την περίπτωσή μας, μέσα, θα πρέπει να απορροφηθούν μέχρι τελευταίας ρανίδας, έτσι που να αναφλέξουν τη σπίθα, η οποία θα επαναφέρει στη ζωή την ελληνική οικονομία. Αυτά τα κονδύλια επιβάλλεται να τοποθετηθούν με τρόπους, που να προκαλέσουν όσο γίνεται περισσότερα και εντονότερα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα, οριζόντια και κάθετα. Τα ποσά του Ταμείου πρέπει να καταφέρουν να ομαλοποιήσουν την άκρως προβληματική μορφή της κατανομής δραστηριοτήτων στους τρεις τομείς παραγωγής. Εναποτίθενται, εξάλλου ελπίδες στο ότι το δώρο αυτό θα περιορίσει τον θανάσιμο βαθμό εξάρτησης της οικονομίας μας από εισαγωγές και θα αυξήσει παράλληλα αυτόν της αυτάρκειας.