Οδεύουμε προς ολοσχερή καταστροφή

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ  Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, στις 9.3.2012,   ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, στα πλαίσια εκδήλωσης του ΕΠΑΜ

Ι. Οδεύουμε προς ολοσχερή καταστροφή. ΙI. Διαθέτουμε μόνο δύο λύσεις

============================================

Θέλω καταρχήν να ευχαριστήσω  τον κ. Δημήτρη Καζάκη, που με την πρόσκλησή του μου δίνει τη δυνατότητα να είμαι απόψε εδώ και να προβληματιστούμε μαζί  με το δράμα που ζούμε  για πάνω από 2 χρόνια στον τόπο μας, για την έκβασή του που δυστυχώς πάει από το κακό στο χειρότερο, αλλά και για το πώς θα βγούμε από τη σκοτεινή καταπακτή όπου μας  έχουν πετάξει.  Καθώς μετρώ πολύ  στις ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ και στη ΣΥΖΗΤΗΣΗ, που θέλω να ελπίζω ότι θα ακολουθήσει δεν θα είμαι διεξοδική.  Τα όσα θα σας εκθέσω, αλλά και αυτά που θα παραλείψω,  βρίσκονται αναλυτικά στο τελευταίο μου βιβλίο με τίτλο  «Όλη η αλήθεια για χρέος και ελλείμματα και πως θα σωθούμε…».

Γράφοντας  αυτό το βιβλίο, ήλπιζα ότι θα διαψευστώ στις απαισιόδοξες προβλέψεις μου, αλλά δυστυχώς για τη χώρα μας είχα δίκαιο σε όλα.

ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ.   ΕΔΩ και πάνω από 2 χρόνια βιώνουμε μια μορφή ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ, για το λαό της λιλιπούτειας ευρωπαϊκής οικονομίας  μας του 21ου αιώνα. Και αυτό, αναμφισβήτητα, αποτελεί ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ. Αντί, λοιπόν, να συζητούν οι Έλληνες  αρμόδιοι, για το πώς θα εκτελέσουν καλύτερα τα εγκληματικά και, οπωσδήποτε ανεφάρμοστα μέτρα που μας επιβάλλει η Τρόικα, θα έπρεπε κατεπειγόντως να τα καταγγείλουμε και να αναζητήσουμε αντικειμενικά διεθνή δικαστήρια, για να απαιτήσουμε  υψηλές αποζημιώσεις.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα  Μνημόνια  μας ΣΩΖΟΥΝ. ΕΙΠΑΝ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΤΙ ΜΑΣ ΕΣΩΣΑΝ, ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ.   Η ψήφιση των Μνημονίων  και του ανεκδιήγητου  συνονθυλεύματος  των συνοδευτικών τους ψηφίζονται εκβιαστικά και κάτω από την απειλή της έλευσης ενός καταστρεπτικού  χάους που περιμένει να μας καταπιεί, αν δεν ψηφιστεί. Και, δυστυχώς,  τα ΜΜΕ –εκτός ελαχιστότατων εξαιρέσεων- μεταφέρουν την αγωνία του τι θα γίνει αν δεν ψηφιστούν αυτά τα εκτρώματα, ενώ  ακριβώς  το αντίθετο θα έπρεπε να προσπαθούν,  δηλαδή ΤΙΠΟΤΕ  να μην  ψηφιστεί.

    Το ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ωστόσο, πέρα από τις  δυσβάστακτες και αυτοκτονικές  θυσίες, που απαιτούν από μας οι εταίροι μας, θα έπρεπε  λογικά να επικεντρωθεί στο τι  μπορεί να  αναμένεται απ’ αυτές, έστω κι όταν θα έχει περιέλθει σε κατάσταση λιμοκτονίας το ήμισυ του ελληνικού πληθυσμού, έστω κι όταν  η ανεργία θα ξεπεράσει το 28%   έστω κι όταν το βιοτικό μας επίπεδο  θα έχει κυριολεκτικά καταποντιστεί (ήδη έχει πτώση που ξεπερνά το 25%-πρωτοφανές για περίοδο ειρήνης), έστω κι όταν 2 στα 3 καταστήματα και επιχειρήσεις θα έχουν κλείσει, έστω κι όταν θα γιγαντωθεί ακόμη περισσότερο το χρέος ως ποσοστό στο ΑΕΠ, έστω κι όταν ελαχιστοποιηθούν τα δημόσια έσοδα,   που συρρικνώνονται συνεχώς, έστω και όταν οι 6 στους 10 νέοι μας θα έχουν μεταναστεύσει, έστω κι όταν θα επικρατεί ο τρόμος στους δρόμους, αλλά και μέσα στα σπίτια μας. Αυτές οι συμφορές αύξησαν τη φτώχεια  στην Ελλάδα με τον υψηλότερο ρυθμό της τελευταίας πενταετίας στην ΕΕ, τετραπλασίασαν τους άστεγους καταστρέφουν τη μεσαία τάξη, νέκρωσαν την αγορά, ακόμη και σε περίοδο δραστικών εκπτώσεων- 7  στους 10 επιχειρηματίες έχουν πρόβλημα ρευστότητας, αύξησαν την πραγματική ανεργία που ξεπέρασε κατά τους υπολογισμούς μου το 24% του ενεργού πληθυσμού, κορύφωσαν  τις  κάθε μορφής ανισότητες.  Εξάλλου, ουδείς στόχος πραγματοποιήθηκε, εφόσον τα δημόσια έσοδα καταρρέουν, το έλλειμμα διευρύνθηκε αν  και καταβάλαμε 3^Ε δις, περισσότερους φόρους το 2011 από όσο το 2010. Ένα ολοένα μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού κυριολεκτικά πεινάει και είμαστε μάρτυρες σκηνών κατοχής. ΜΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑ ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝΟΜΑΣΤΕ  ΧΕΙΡΟΠΟΔΑΡΑ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΤΑ ΒΑΦΤΙΖΟΥΝ ΩΣ  Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ

 ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΕΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΥΤΑ ΟΔΗΓΟΥΜΕΘΑ ΣΕ  ΣΙΓΟΥΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.

 Ωστόσο, ο πρωθυπουργός μας, εμφανώς ικανοποιημένος για την ψήφιση του δραματικού δεύτερου αυτού  Μνημονίου, το οποίο φυσικά εμφάνισε ως μια από τις πολυάριθμες μέχρι τώρα «σωτηρίες μας»,  επιδόθηκε σε ευρεία ανάλυση των αναμενόμενων δήθεν θετικών αποτελεσμάτων, που κατ’ αυτόν θα ξεπηδήσουν, ως εκ θαύματος,  μέσα από τις στάχτες, τα συντρίμμια  και την άγρια λεηλασία της χώρας μας.

Ο νομπελίστας Paul Krugman, σε πρόσφατο άρθρο του, περιγράφει αυτά τα παραληρήματα των φανατικών νεοφιλελεύθερων ως εξής: « οι νεοφιλελεύθεροι δεν είναι τεχνοκράτες, αλλά βαρετοί ρομαντικοί, που επινοούν μέτρα για μια οικονομία όπως θα την  ήθελαν να είναι, αλλά όπως δεν είναι».

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ;;; ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΞΕΚΑΘΑΡΟ- έστω κι αν δεν ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΟΥΜΕ θεωρίες συνωμοσίας- ΟΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΣ ΣΤΟΧΟΙ με απροκάλυπτες παρεμβάσεις οι ακόλουθοι:

Α. Επιστροφή της αγοράς εργασίας στη ΖΟΥΓΚΛΑ των αρχών του 19 αιώνα (ανέκαθεν την επιθυμούσαν  οι φανατικοί νεοφιλελεύθεροι). ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ γιατί δήθεν παρεμποδίζονται τα αόρατα χέρια, που δήθεν εξασφαλίζουν ισορροπία στην αγορά.

Ανάμεσα στα κοινότοπα αυτά επιχειρήματα, που ουδέποτε ωστόσο,  επαληθεύτηκαν είναι και η δήθεν αύξηση της ανταγωνιστικότητας  που δήθεν βρίσκεται  σε άμεση συνάρτηση με την πτώση του επιπέδου των μισθών, ενώ στην Ελλάδα αποδείχθηκε πρόσφατα ακριβώς το αντίθετο.

ΜΕ ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ  ΕΥΡΩΠΗ.

Μέθοδος επίτευξης γκεμπελικής έμπνευσης: ο δημόσιος εναντίον του ιδιωτικού τομέα.  Ανεδαφικές κατηγορίες για να εξαφανιστεί η όποια προστασία.

Β. Το ΓΕΝΙΚΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ, του δημόσιου τομέα για ένα κομμάτι ψωμί, γιατί πρέπει να γίνει γρήγορα και βρέθηκαν Έλληνες που  προωθούν αυτό το ανοσιούργημα, το οποίο βάφτισαν «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας».

Γ. Η ΑΠΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗ της Ελλάδας (απροκάλυπτα πια τα άρθρα, εναντίον δημοκρατίας στην περιφέρεια, και ανάγκης  ελιτίστικης διακυβέρνησης της ευρωζώνης από τη Γερμανία-Ευρώπη με ελεύθερους και δουλοπάροικους)

Θα τολμήσω να πω ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ευρώπη δεν είναι  οι δημοσιονομικές δυσχέρειες των επί μέρους εθνικών οικονομιών της, αλλά τα πολύ σοβαρά  προβλήματα,  που αφορούν στη   διακυβέρνησή  της. Απροκάλυπτα πια, η ΕΕ-ευρωζώνη μεταλλάσσεται, και μάλιστα  με ταχύτατους ρυθμούς σε ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ της Γερμανίας. Επιβάλλεται, έτσι, ένα  νέο καθεστώς στην Ευρώπη, που όχι μόνο απομακρύνεται από τις βασικές δημοκρατικές αρχές της ισότητας των κρατών-μελών της, αλλά επιπλέον διανθίζεται επικίνδυνα με έντονης υφής φασιστικά χαρακτηριστικά.  Ζούμε, ήδη, κάτω από την κυριαρχία του ΙV Ράιχ, που κατέλαβε  αθόρυβα την Ευρώπη  και με αναίμακτο  αυτή τη φορά οικονομικό πόλεμο.

Το ΙV αυτό  Ράιχ, με όπλο την εσαεί λιτότητα και το χρέος, κινδυνεύει να  είναι πιο αποτελεσματικό από το ΙΙ και το ΙΙΙ, που αιματοκύλισαν την Ευρώπη. Ας ελπίσουμε ότι τα ευρωπαϊκά κράτη θα ξυπνήσουν και δεν θα δεχθούν την αιώνια λιτότητα, που άλλωστε ανταλλάσσεται  με μεγάλες δόσεις  εθνικής κυριαρχίας των χρεωμένων οικονομιών, αλλά και με το σύνολο του δημόσιου πλούτου τους.

Ωστόσο, πίσω και από το ΙV αυτό  Ράιχ βρίσκεται η τραπεζοκρατία.

ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΦΘΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΟΚΡΑΤΙΑ.  ΕΤΣΙ, Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΞΑΘΛΙΩΝΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ. Εντελώς πρόσφατα, στις 21 Δεκεμβρίου του 2011 η ΕΚΤ δάνεισε τις ευρωπαїκές τράπεζες για 3 χρόνια το ποσό των 489^Ε δις. τα οποία ωστόσο προτίθενται να κεφαλαιοποιήσουν και όχι να τα δανείσουν στους επιχειρηματίες. Η τελευταία δόση στις ελληνικές τράπεζες είναι 30^Ε δις. και τώρα θα λάβουν άλλα 60Εδις. Λεφτά υπάρχουν, αλλά για τις τράπεζες, όχι για τους λαούς.

Σχετικά αναφέρομαι σε δημοσίευμα της έγκριτης γαλλικής εφημερίδας Le Monde με υπογραφή του γνωστού δημοσιογράφου Marc Roch που γράφει:                                                             

"Τι κοινό έχουν οι τρεις άνδρες ο" Μάριο Ντράγκι (πρόεδρος της ΕΚΤ), ο Μάριο Μόντι (πρωθυπουργός της Ιταλίας) και ο Λουκάς Παπαδήμου, διερωτάται η Le Monde, δίνοντας η... ίδια την απάντηση: Την Goldman Sachs.

Η εφημερίδα αναφέρει πως η αμερικανική επενδυτική τράπεζα τους συνδέει ενώ τους χαρακτηρίζει ως "μέλη της ευρωπαϊκής κυβέρνησης Goldman Sachs".

Υπενθυμίζω ότι η Goldman Sachs είχε στήσει ένα δίκτυο στην Ευρώπη και βοήθησε στο μαγείρεμα του χρέους της Ελλάδας, αλλά μετά πρωτοστάτησε  και στην κερδοσκοπική μας απομύζηση   

Μια  ανήθικη φιλοσοφία που ενθάρρυνε τον πλουτισμό των τραπεζών με  αποκλεισμό από την πρόοδο ολοένα  ευρύτερων κοινωνικών ομάδων 

Ι. Οδεύουμε προς ολοσχερή καταστροφή

==============================================

Δεν υπάρχει σοβαρός οικονομολόγος στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, η σοβαρό οικονομικό έντυπο, που να μην κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, καταλήγοντας ότι οδεύουμε προς ολοσχερή καταστροφή. Ας υποθέσουμε, ωστόσο, ότι ο πρωθυπουργός και  όσοι γύρω του  υπέγραψαν  το καταστροφικό, από κάθε άποψη Μνημόνιο ΙΙ, έχουν πειστεί ότι  οι ίδιοι εκφράζουν την απόλυτη αλήθεια και, συνεπώς, έτσι δικαιολογούν την περιφρόνηση των απόψεων των  επαϊόντων, ιθαγενών και αλλοδαπών.  Ωστόσο, πέρα από τις απόψεις σοβαρών  οικονομολόγων, με τις οποίες  οι δικοί μας αρμόδιοι   απαξιούν να ασχοληθούν, υπάρχουν και  γύρω τους και πάνω τους κατάμαυρα σύννεφα, που συσσωρεύονται σε καθημερινή βάση. Και γελοιοποιούν  και τον λόγο που κατά κόρον επικαλούνται  για να δικαιολογήσουν τις υπογραφές, και που είναι η αποφυγή της  ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ. Δυστυχώς, όμως, είμαστε χρεοκοπημένοι από καιρό, όπως κάθε χώρα που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος της. Και μας διατηρούν, με τεχνητά μέσα, όχι βέβαια από αλληλεγγύη ή γιατί θέλουν να μας σώσουν, αλλά γιατί δεν είναι ακόμη έτοιμοι να μας πετάξουν από την ευρωζώνη. Ετοιμάζονται, ωστόσο, μεθοδικά εδώ και καιρό, με πολλούς τρόπους, ενόσω εμείς αδρανούμε, πασκίζοντας  να εξασφαλίσουμε ως ναρκομανείς, νέα δάνεια, τα οποία έχουν όλα ληστρικά επιτόκια και προστίθενται στο ήδη υπάρχον χρέος μας, μεγεθύνοντάς το συνεχώς. Η κατάστασή μας συνοψίζεται ως εξής:

με περίσ

*Το χρέος μας είναι μη διαχειρίσιμο, που σημαίνει ανεξέλεγκτο. Μετά το κούρεμα, το γνωστό ως PSI το χρέος μας ως ποσοστό στο ΑΕΠ μας επιδεινώνεται, εξαιτίας της άγριας ύφεσης που νεκρώνει την οικονομία μας. Ξεκινήσαμε με χρέος 120% στο ΑΕΠ μας το 2009, και θα έπρεπε να είμαστε ευτυχείς  αν και το 2020 το χρέος μας θα ήταν πάλι 120% στο ΑΕΠ. Ωστόσο,  πρόσφατη  ανάλυση του ΔΝΤ,   ανεβάζει  το ποσοστό του χρέους  μας στο ΑΕΠ, για το 2020, σε 135%  με αντίστοιχα. Αυτό,  πολύ απλά σημαίνει ότι το 2020 η ελληνική οικονομία, θα είναι ακόμη πιο απελπιστικά βυθισμένη  στο χρέος από όσο στο  έτος έναρξης του προβλήματος, δηλαδή το 2009. Αυτό σημαίνει, ακόμη, ότι επί 11 χρόνια, ο ελληνικός λαός θα λιμοκτονεί, προκειμένου να ικανοποιούνται στο έπακρον οι τραπεζίτες, αλλά ωστόσο το χρέος του, ακατάπαυστα θα ανέρχεται. ΕΝΑ ΣΙΣΥΦΕΙΟ ΕΡΓΟ.  Αυτό σημαίνει, επίσης, ότι  συνεχώς  μέχρι το 2020, αλλά και μετά, θα χρειαστούν και άλλα εγκληματικά μέτρα –μισθός και συντάξεις, ας πούμε που θα κατέλθουν γύρω στα 200^Ε, σε ορισμένες περιπτώσεις – για να καταστεί διαχειρίσιμο το χρέος, που ειρήσθω εν παρόδω, τέτοιο  θα είναι μόνο κάτω από 90%   του ΑΕΠ.  Αν όμως είναι έτσι, είναι προφανές ότι   το μέγεθος των θυσιών του ελληνικού λαού και η καθημερινή τραγωδία   την οποίαν βιώνει, δεν πρόκειται να τελειώσει, έστω κι αν το PSI εξελιχθεί κατευχήν.  Ωστόσο, το δράμα των ιθαγενών δεν φαίνεται να συγκινεί  τον κ. πρωθυπουργό, ούτε και τους 199 που έβαψαν τα χέρια τους στο αίμα, υπογράφοντας το Μνημόνιο ΙΙ,  δεδομένου ότι  το μόνο που μετρά εν προκειμένω είναι  να πάρουν οι δανειστές μέχρι τελευταίας ρανίδας τα απεχθή και επαχθή δάνειά τους προσαυξημένα και με τα ληστρικά επιτόκια. Αυτό σημαίνει η αισιόδοξη ρήση του πρωθυπουργού ότι  δηλαδή «θα τα καταφέρει η Ελλάδα».

Και βέβαια, το κούρεμα θα μπορούσε να κάνει ελεγχόμενο το χρέος μας, στην αρχή, και πριν συσσωρευτούν τα δάνεια επί δανείων, όπως το είχα προτείνει από την αρχή. Ωστόσο, τότε, όταν ακόμη ήταν καιρός πραγματικά «να σωθούμε», επικίνδυνα  ανίδεοι και άσχετοι εκπρόσωποί μας, υποστήριζαν με  στόμφο ότι «η αναδιάρθρωση-αναδιαπραγμάτευση   θα ήταν καταστρεπτική για την Ελλάδα». Τώρα, που κατ αυτούς  έπαψε να είναι «καταστρεπτική», ακριβώς τώρα είναι πια μη αποτελεσματική, γιατί  αργήσαμε και χάθηκε η ευκαιρία. Γιατί, τώρα  δε φθάνει πια ούτε  90% κούρεμα -ενώ στην αρχή θα αρκούσε 20-25%. Τώρα, όχι μόνο οι σημαντικοί κάτοχοι ελληνικών ομολόγων τα έχουν ξεφορτωθεί-γιατί εμείς τους δώσαμε το χρόνο γι’ αυτό- αλλά παράλληλα  μαίνεται και μια πιο βρόμική κερδοσκοπία του συνήθους, δηλαδή ελληνικά ομόλογα που αγοράστηκαν τελευταίως για 20 ή 30% της ονομαστικής τους αξίας, οι κάτοχοί τους απαιτούν να αποζημιωθούν για 53%. Τώρα, καιροφυλακτούν τα CDS που η αξία τους έφθασε σε δυσθεώρητα  ύψη, και βέβαια δεν απειλούν κατευθείαν την Ελλάδα, αλλά τους εταίρους μας, που τρέμουν την «επίσημη» χρεοκοπία μας, γιατί τη θεωρούν επικίνδυνα μολυσματική για τις υπόλοιπες οικονομίες του Νότου, που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση.  Τώρα, ουδείς γνωρίζει πως και που θα  καταλήξει αυτό το κούρεμα,  γι’ αυτό και είναι έτοιμα σχέδια Β, που θα μας αναγκάσουν να εγκαταλείψουμε την ευρωζώνη. Ωστόσο, αυτή η επιχείρηση του PSI, που άρχισε αλλά ουδείς γνωρίζει πως θα τελειώσει, μας φορτώνει με επιπλέον  δάνειο  130^Ε δισεκατομμύρια, που δε θα τα δούμε, γιατί θα πάνε κατευθείαν στους δανειστές μας, ενώ εμείς θα επιβαρυνθούμε και με άλλα απάνθρωπα μέτρα, που θέτουν απραγματοποίητους στόχους, αλλά που εξαθλιώνουν όχι μόνο την πτωχότερη αλλά και τη μεσαία τάξη. Το κυριότερο πρόβλημα με το PSI,  από πλευράς Ελλάδας φαίνεται να είναι οι κάκιστες προοπτικές της οικονομίας της, που απωθούν τους κατόχους ελληνικών ομολόγων, να δεχθούν τη συμφωνία, που τους προτείνεται.

*Οι δραματικές αυτές εξελίξεις, στις οποίες μας οδήγησαν οι ευρωπαίοι εταίροι μας, με τη σύμπραξη και των  δικών  μας αρμοδίων, κατόρθωσαν να μετατρέψουν ένα, απολύτως, αντιμετωπίσιμο πρόβλημα το 2009, σ’ ένα παγόβουνο, που πιθανόν τώρα να απειλεί και  την ΕΕ-ευρωζώνη. Αμήχανοι και πανικόβλητοι  οι ευρωπαίοι εταίροι μας, αλλά οπωσδήποτε πολύ κατώτεροι των περιστάσεων, ναι μεν ικανοποιήθηκαν  μερικώς από την απόφαση τής, εις θάνατον καταδίκης του ελληνικού λαού στις 12 Φεβρουαρίου, αλλά ούτε πια κι  αυτό  τους είναι  αρκετό. Έτσι, οι ιθύνοντες την Ευρώπη εμφανίζονται αντιφατικοί, χωρίς να  έχουν εντελώς ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλουν  από τη μικρή μας χώρα, αλλά και ούτε  με ποιους τρόπους  θα το εξασφαλίσουν. Ενθαρρυμένοι, ωστόσο, από την πεποίθηση ότι τα πάντα τους επιτρέπονται, απέναντι σε    μια πειθήνια  Ελλάδα, που δεν  αντιδρά, αλλά ευσεβάστως σκύβει το κεφάλι και αναμένει τις όποιες διαταγές τους, έχουν υπερβεί κάθε επιτρεπτό όριο. Έτσι, ορισμένοι  ανάμεσά τους  προβαίνουν, σε καθημερινή πια βάση, σε αδιανόητου περιεχομένου ύβρεις, ταπεινώσεις  και προσβολές, λησμονώντας ότι απευθύνονται προς   κράτος-μέλος τους, που    θεωρητικά τουλάχιστον, τυγχάνει ακόμη  ισότιμο με όλα τα υπόλοιπα. Καταπατώντας, με βαρβαρότητα,  όλες εκείνες  τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, της  ισότητας, της σύγκλισης  και της αλληλεγγύης, που θεμελίωσαν το οικοδόμημα της ΕΕ-ευρωζώνης, αναζητούν ουσιαστικά μεθόδους βασανισμού των Ελλήνων και όχι τρόπους επίλυσης του χρέους.

*Προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα αυτά γίνονται για  «να σωθούμε» από τη χρεοκοπία. Αλλά…είμαστε ήδη και προ πολλού χρεοκοπημένοι. Ήδη και με την επίσημη βούλα της Fitch και της  Standard &Poor και Moody’s τις τελευταίες ημέρες, μας κατατάσσουν στην κατηγορία της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» και δεν αποκλείεται η ολοκληρωτική χρεοκοπία, αν ενεργοποιηθούν, που είναι πολύ πιθανόν, τα CDS-τα στοιχήματα για τη χρεοκοπία μας.  Ωστόσο, έτσι μετέωροι οφείλουμε να παραμείνουμε, να συνειδητοποιούμε όσο γίνεται λιγότερο  την οικτρή μας κατάσταση, για να μην ανατρέψουμε τα σχέδια των εταίρων μας. Δηλαδή, να βοηθήσουμε τους εταίρους μας  να σταθεροποιηθούν –παρά τις τεράστιες δυσκολίες- έτσι που να μη φοβούνται πια την επίσημη  χρεοκοπία μας και την παραδειγματική μας έξοδο από τη ευρωζώνη, που φαίνεται ότι έχει προγραμματιστεί.  Από την πλευρά μας, σχεδόν με ευγνωμοσύνη,  δεχθήκαμε  να γίνουμε παρανάλωμα του πυρός, με αντάλλαγμα να μη θιγούν στο ελάχιστο οι «αγαπητοί μας εταίροι», από  μια στάση πληρωμών και έξοδό μας από την ευρωζώνη, που θα γινόταν σε αδόκιμο χρόνο για την ΕΕ, αλλά σε δόκιμο για την Ελλάδα.  Ωστόσο, η χρεοκοπία είναι αναπότρεπτη, εφόσον με το Μνημόνιο ΙΙ όλοι μα όλοι οι δείκτες καταρρακώνονται, η ελληνική οικονομία καταποντίζεται εξαιτίας  της λήψης τραγικά λανθασμένων μέτρων, που την καταστρέφουν σε μακρόχρονη βάση. Εξάλλου, το πιθανότερο είναι ότι πριν μας επιτραπεί η  «έντιμη» χρεοκοπία και η έξοδος από το ευρώ, θα υπάρξει και νέα σειρά μέτρων, μέχρι που να φθάσουν μισθοί και συντάξεις σε επίπεδα  απόλυτης φτώχειας και απόλυτης εξαθλίωσης.

Η αναβολή της χρεοκοπίας μας είναι χρήσιμη για  τους  εταίρους μας, αλλά καταστρεπτική για την Ελλάδα, και να γιατί:

-Πρώτον, στο διάσημα αυτό θα έχει συντελεστεί , πλήρως, η επιστροφή στο σκοτεινό παρελθόν, σε ότι αφορά τις συνθήκες της αγοράς εργασίας. Θα υπάρχει, έτσι, ένα έτοιμο σχήμα που θα μπορεί, άνετα, να μεταφυτευθεί  στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εξ ου και η μεγάλη ανησυχία των ευρωπαϊκών λαών, σε συνδυασμό με την αλληλεγγύη τους στα βασανιστήριά μας.     -Δεύτερον, θα έχει πλήρως εμπεδωθεί,  στο μεταξύ,  η αποικιακή μας υπόσταση, με την  εγκατάσταση  επιτρόπου, καθώς και αυτού του μικρού γερμανικού στρατού  κατοχής  των 160,  που θα μας μεταφέρει γνώσεις δημοσιονομικής  πειθαρχίας και σταθερότητας. Πληροφορούμαι ότι,  στη Γερμανία, υπήρξε αρχικά μαζική προσέλευση υποψηφίων για τις θέσεις αυτές, αλλά στη συνέχεια φοβούνται να έρθουν.

-Τρίτον, θα έχει  προχωρήσει και, ενδεχομένως, θα έχει ολοκληρωθεί το ξεπούλημα- συγνώμη: η «αξιοποίηση»- της δημόσιας περιουσίας μας, που φαίνεται να εκτιμάται στο εντελώς ευκατοφρόνητο ποσό των 19^Ε δισεκατομμυρίων ως το 2015! Δηλαδή τη χαρίζουμε! Η ευόδωση τού, όντως, μακάβριου αυτού έργου έχει εναποτεθεί «στον πατριωτισμό των Ελλήνων», και δυστυχώς βρήκε καλοθελητές.

-Τέταρτον, θα λειτουργεί αυτό το περίφημο Ταμείο, που θα απορροφά το σύνολο των δημοσίων εσόδων, για να τα μεταφέρει αυτούσια και  εσαεί στους δανειστές, αφού το χρέος θα διευρύνεται συνεχώς, και το έλλειμμα θα είναι αδύνατον να μετατραπεί σε πλεόνασμα, εκτός κι αν μειωθεί δραστικά ο πληθυσμός μας, πράγμα πολύ πιθανόν: μέσω μαζικής μετανάστευσης, και μέσω πείνας και κακουχιών, αφού εμείς οι ιθαγενείς θα επιβιώνουμε με τα περισσευούμενα ψίχουλα. Από το νέο δάνειο των 130^Ε δισεκατομμυρίων, προβλέπεται ότι μόνο τα 2^Ε δισεκατομμύρια θα καλύψουν ανάγκες της χώρας. Αλλά, κι αν ακόμη ευοδωθεί η επιχείρηση PSI, η χρεοκοπία της χώρας απλώς αναβάλλεται και δεν ματαιώνεται.

Διερωτώμαι αν υπάρχει, ακόμη, Έλληνας σ’ αυτή τη χώρα,  σε πείσμα  βέβαια των μανιωδών προσπαθειών της πλειοψηφίας των ΜΜΕ για το αντίθετο, που να εξακολουθεί να  πιστεύει ότι τα πράγματα μπορεί να  εξελιχθούν διαφορετικά, να πάνε προς το καλύτερο, όσο η χώρα καταδυναστεύεται από την τρόικα. 

Και το ερώτημα είναι «τι περιμένουμε»; Κάτω απ’ αυτές τις ζοφερές συνθήκες, «τι φοβόμαστε»; και «τι ελπίζουμε»; Φοβόμαστε, ναι, τη χρεοκοπία και τρέμουμε, ναι και τη δραχμή. Αλλά, στο βάθος δεν ξέρουμε γιατί….εκτός από το τρομοκρατικό ύφος και το απειλητικό κούνημα  του αντίχειρα με το οποίο προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν ορισμένοι  υπουργοί: μας λένε ότι δεν θα έχουμε να φάμε, ότι οι μισθοί και οι συντάξεις θα μειωθούν 60-80%, ότι δεν θα έχουμε θέρμανση, δεν θα έχουμε  ούτε φάρμακα, εν ολίγοις θα πεθάνουμε όλοι, και πια δεν θα υπάρχει ελληνικός πληθυσμός εντός των ελληνικών συνόρων! Αστειότητες, ελαφρότητες και επιπολαιότητες ανθρώπων που δεν έχουν ιδέα περί τίνος ομιλούν αλλά κυρίως προτιμούν να αγνοούν το υπέρογκο τίμημα  σωρείας αδιαπραγμάτευτων αξιών, που δεν έχουν τίμημα. Αν τα χάσουμε, δεν υπάρχουμε.

Στο άκουσμα των μελλοντικών αυτών δεινών, που άρρηκτα δήθεν συνδέονται με την επιστροφή στη δραχμή, κατά την κυβέρνησή μας, λησμονούμε σχεδόν που βρισκόμαστε και που οδεύουμε, έστω και μακριά από τη δραχμή. Συγκεκριμένα, το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα εκτιμάται ότι μειώθηκε ήδη  κατά 25%, το ΑΕΠ μας κατά 16%,  η ανεργία μας έχει υπερβεί το 20%,  μαθητές λιποθυμούν από πείνα στα σχολεία, και  βιώνουμε το πέμπτο έτος σκληρής ύφεσης. Τα νέα μέτρα θα επιδεινώσουν, ακόμη περισσότερο, και με δραματικό τρόπο, την κατάσταση. Αναμένεται, σχετικά: επιπλέον μείωση για μισθούς και συντάξεις κατά 25%, πτώση του ΑΕΠ κατά 7%  φθάνοντας έτσι  σε σωρευτική μείωσή  του, κατά 23%, ανεργία που θα ξεπεράσει  το 27%,  φτώχεια που θα  αφορά σχεδόν τον μισό ελληνικό πληθυσμό, αλλά, παράλληλα  και ανεξέλεγκτες αυξήσεις φόρων, που όμως θα είναι δεν θα εμποδίσουν την υστέρηση των εσόδων. Αναμένεται, όμως, και συνέχεια, αφού  η τελευταία αυτή «διάσωσή» μας, είναι πολύ απίθανο να  είναι και η τελευταία. Θα μπορούσε, συνεπώς, να υποστηριχθεί, με  μεγάλη δόση μαύρου χιούμορ φυσικά, ότι δεν θα έχουν μείνει  πια σημαντικά περιθώρια καταστροφής, για να συντελεστεί αν επιστρέψουμε  στη δραχμή.  Κι αυτό, επειδή πρέπει, οπωσδήποτε, έστω κι αν κονιορτοποιηθεί  ο ελληνικός λαός, έστω κι αν διαλυθεί πλήρως η ελληνική οικονομία, να  επιτευχθεί το επόμενο έτος πρωτογενές πλεόνασμα. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα το έχουμε γιατί  υπάρχει ένα αξεπέραστο όριο, ακόμη και στις πιο απάνθρωπες θυσίες, που εμφανίζεται απρόβλεπτα και βάζει φρένο σ’ αυτές. Μιλούν ήδη για στρατιωτικό πραξικόπημα, αλλά εγώ ελπίζω στην αντίδραση του ελληνικού λαού.

Προκαλεί, προς το παρόν απόγνωση η συμπεριφορά των πολιτικών μας. Οι οποίοι εναντίον  χλευάζονται  και  λοιδορούνται, με εξευτελιστικούς  τρόπους, οι εξαιτίας της  αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς τους, αλλά αυτοί  εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι…δεν τρέχει τίποτε και ότι ….προσπαθούν να μας σώσουν. Είναι, πράγματι, άξιο απορίας το πως είναι δυνατόν δικοί μας συμπατριώτες και εκπρόσωποι της δικής μας αξιοπρέπειας να μην επαναστατούν, ενόσω έχει ξεσηκωθεί ολόκληρη  η υφήλιος για να διαμαρτυρηθεί για τα όσα φρικτά μας επιβάλλονται. Πως είναι δυνατόν οι κυβερνήτες  μας να καταπατούν με τόσο βάρβαρο τρόπο αδιαπραγμάτευτες αξίες, όπως η εθνική μας κυριαρχία, η εθνική μας αξιοπρέπεια, το μέλλον της χώρας μας και των παιδιών μας;

Ζούμε μια κόλαση, που δεν προσφέρει την ελάχιστη ελπίδα βελτίωσής της πριν από 30-40 χρόνια, από σήμερα. Και τότε, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα υπάρχει Ελλάδα…θα έχει διαμελιστεί, θα έχει λάβει το όνομα μιας κάποιας αποικίας, θα βρίσκεται υπό ξένη κατοχή.

Για όλους αυτούς τους επείγεται η αναζήτηση λύσεων, για τη σωτηρία μας,  εκτός τρόικας φυσικά. Μια τέτοια αναζήτηση, σαφέστατα,  μας είναι απαγορευμένη από την τρόικα, αλλά  και από τους συνεργούς της, στην Ελλάδα. Δεν μας αποθαρρύνουν, απλώς, μας τρομοκρατούν με κάθε μέσο που έχουν στη διάθεσή τους, ενώ ταυτόχρονα επεξεργάζονται  λύση, εκτός Ευρώπης, αλλά με τους χειρότερους δυνατούς όρους, για μας.

Η Ελλάδα, δεν αναζητεί ακριβώς λύση εκτός Ευρώπης, γιατί η Ευρώπη είναι το γεωγραφικό και πολιτιστικό της σπίτι. Η Ευρώπη, όμως, είναι δυστυχώς βαρύτατα ασθενής και, κυριολεκτικά, τρώει τα παιδιά της, ένα-ένα, μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον μιας παρανοϊκής λιτότητας, που εμφανίζεται ως  αυτοσκοπός της, και που αποκλείει την ανάπτυξη. Αυτή η Ευρώπη απαιτεί από την Ελλάδα την πληρωμή χρεών, που το μεγαλύτερο τμήμα τους  δημιουργήθηκε με ανορθόδοξες μεθοδεύσεις, γι αυτό είναι επαχθές και απεχθές. Ταυτόχρονα, η Ευρώπη μας αποκλείει από κάθε μέσο, από κάθε πηγή, που θα μας βοηθούσε να αποπληρώσουμε το χρέος μας. Και καθώς  η Ελλάδα αδυνατεί να πληρώσει, κάτω από τις συνθήκες αυτές, η Ευρώπη αποφάσισε  να την κατασπαράξει.

Για όλους αυτούς τους λόγους, που τους βιώνουμε βασανιστικά, περισσότερο από δύο χρόνια, είναι ξεκάθαρο, αν και τραγικό, το ότι για την Ελλάδα δεν υπάρχει άλλη διέξοδος σωτηρίας, παρά εκτός της ευρωζώνης.  Επειδή, ακριβώς, η Ευρώπη δεν μας φέρεται φιλικά. Αντιθέτως, μας φέρεται εξαιρετικά εχθρικά, περιφρονητικά και απομυζητικά. Καταστρώνει, καταχθόνια σχέδια για να μας  δολοφονήσει εν ψυχρώ, προσπαθώντας η δολοφονία μας να μην έχει συνέπειες. Κοιτάξτε και πως λειτούργησε με το PSI: μας άφησε δηλαδή μόνους να διαπραγματευτούμε με τους κατόχους κρατικών ομολόγων, ενώ θα όφειλε να προχωρήσει η ίδια. Μας  ρίχνει στάχτη στα μάτια και προσπαθεί να μας  παραπλανήσει, για να μην αναζητήσουμε τη σωτηρία μας  προς άλλη κατεύθυνση. Μας  υποχρεώνει να εκτελούμε  θανατηφόρα προγράμματα, και αρνείται να συζητήσει τη σίγουρη αποτυχία τους, αν και αυτή προεξοφλείται από τους πάντες. Μας δίνει να καταλάβουμε ότι με τα Μνημόνια αυτά της συμφοράς και της ντροπής  πρέπει να τιμωρηθούμε σκληρά, να γίνουμε παράδειγμα προς αποφυγή και για τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο, να πειστούμε πέρα για πέρα ότι παρότι  άχρηστοι, ωστόσο η γερμανική μεγαλοψυχία μας   επιτρέπει να βιώνουμε εκτός στρατοπέδων συγκέντρωσης και κρεματορίων. Γι αυτό και  επιβάλλεται  να εκχωρήσουμε  ειρηνικά  την εθνική μας  κυριαρχία και το δημόσιο πλούτο μας, πρωτίστως στους Γερμανούς και, ουσιαστικά, στη διεθνή τραπεζοκρατία.

 Επιτέλους, να το συνειδητοποιήσουμε: τα συμφέροντα της ΕΕ-ευρωζώνης συγκρούονται τώρα με τα ελληνικά, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν και έτσι λειτουργούν  οι ιθύνοντες της Ευρώπης.

Υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα; «Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει»! Και στην περίπτωσή μας, αυτή έρχεται από μια αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης που αφυπνίζεται και εντείνεται καθημερινά. Αποκτά έδαφος η πεποίθηση ότι η ελληνική περίπτωση είναι όντως  μοναδική, όχι βέβαια εξαιτίας των «κακών και άχρηστων Ελλήνων», αλλά εξαιτίας της, πράγματι, βάρβαρης αντιμετώπισής τους από την τρόικα. Αλλά, και ο ίδιος ο ελληνικός λαός συνειδητοποιεί  ότι μόνο με δικές του ενέργειες μπορεί  να σώσει το μέλλον του.

ΙI. Διαθέτουμε μόνο δυο λύσεις

-----------------------------------------------

Α. Ή να παραμείνουμε, εντός του τροїκανού καθεστώτος, και να  «σαπίσουμε»,  μέσα σ’ αυτό, χωρίς την ελάχιστη ελπίδα σωτηρίας.

Β. Ή να επιχειρήσουμε το μεγάλο «πήδημα στο κενό», δηλαδή στην επιστροφή στη δραχμή ή στην ανεξαρτησία, χρησιμοποιώντας την, ενδεχομένως, και ως απειλή. Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για πορεία προς το άγνωστο, εφόσον δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία οικονομίας-μέλους της ευρωζώνης που να την εγκατέλειψε. Είναι, συνεπώς, βέβαιο ότι θα υπάρξουν προβλήματα, το εύρος των οποίων, ωστόσο, θα είναι δυνατόν να περιοριστεί σημαντικά αν, εκ των προτέρων, προετοιμαστεί μεθοδικά αυτή η μετάβαση. Ενδεικτικά αναφέρω, σχετικά, ότι  θα πρέπει να έχουμε, προηγουμένως,  εξασφαλίσει δανεισμό από εξωευρωπαϊκές πηγές, και να υπάρχει έτοιμο ένα λεπτομερές σχέδιο έναρξης και συνέχισης  μιας ταχύρρυθμης αναπτυξιακής διαδικασίας, με ταυτόχρονη αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών, νέων και παλαιότερα γνωστών.  Αυτή η ανάπτυξη, που θα επιχειρηθεί μετά από μακρόχρονη και βαθιά ύφεση, υπόσχεται να έχει φαντασμαγορικά αποτελέσματα, ιδίως αν αυτή αρχίσει με την αναζωογόνηση τής, σε χειμερία  νάρκη,  γεωργίας μας. Χάρη σ’ αυτά  τα αποτελέσματα, μπορεί βάσιμα να ελπίζεται ότι οι αρνητικές συνέπειες της μετάβασης στο νέο νομισματικό καθεστώς θα είναι βραχείας διάρκειας και, ως ένα βαθμό, ελεγχόμενες.

Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι, αναγκαστικά, η καταγγελία του συνόλου αυτών των επαίσχυντων Μνημονίων, δανειακών συμβάσεων κλπ. και η δήλωση παύσης των εξωτερικών μας πληρωμών. Εξυπακούεται, βέβαια, ότι είναι πολύ πιθανόν, στην κατάσταση που βρίσκεται η ευρωζώνη, μια τέτοια ελληνική αντίδραση να παραμείνει στο στάδιο της απειλής, εξασφαλίζοντας, για το μέλλον, ανθρώπινους όρους αποπληρωμής του χρέους μας και πάνω απ’ όλα  αναπτυξιακές δυνατότητες,  που είναι θέμα ζωής και θανάτου για την οικονομία μας.

Η διασφάλιση ενός εθνικά κυρίαρχου  νομίσματος είναι μεγάλη  δύναμις. Εξασφαλίζει, πρώτον τη δυνατότητα ελέγχου  της οικονομικής δραστηριότητας και διενέργειας ανάπτυξης, δεύτερον τη βελτίωση του τρόπου κατανομής του εισοδήματος, που χρειάζεται  άμεσα η Ελλάδα, τρίτον τη δημιουργία ελεγχόμενου πληθωρισμού, που θα ενισχύσει το ρυθμό μεγέθυνσης, θα χρηματοδοτήσει δημόσιες επενδύσεις, και θα περιορίσει την ανεργία και τέλος, την προσφυγή σε υποτίμηση του εθνικού νομίσματος,  που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων.

Τελειώνοντας, να υπογραμμίσω ότι από μας και από τις αποφάσεις μας θα εξαρτηθεί η επιβίωσή μας. Δεν είμαστε ούτε λαός άχρηστος, ούτε καθυστερημένος, ούτε βεβαίως διαφθαρμένος, όπως επιχειρούν να μας πείσουν κέντρα εντός και εκτός της Ευρώπης. Αντιθέτως, μπορούμε και πρέπει να αντιδράσουμε. Και μπορούμε, τότε, να μεγαλουργήσουμε.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας