«Αναζητώντας σε σκοτεινό δωμάτιο μια μαύρη γάτα, που δεν βρισκόταν ποτέ εκεί» Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 31.07.2012

 «Αναζητώντας σε σκοτεινό δωμάτιο μια μαύρη γάτα, που δεν  βρισκόταν ποτέ εκεί»

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη                              31.07.2012

==================================================

*«Θα εκπληρώσουμε κατά γράμμα τις υποχρεώσεις μας» εξακολουθεί να διαβεβαιώνει, προς κάθε κατεύθυνση, η τρικομματική ελληνική κυβέρνηση.

*«Αναζητούμε τρόπους εξασφάλισης των 11,5^Ε δις. ώστε να μην επιδεινωθεί η ύφεση και να ανακάμψει η οικονομία», είναι μια άλλη πρόσφατη δήλωση της κυβέρνησης».

 *«Δεν πρέπει να μιλούμε για μέτρα, αλλά για στρατηγικό σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση» μας πληροφορεί ένας από τους αρχηγούς κόμματος.

*«Αναζητούμε  τα δικαιότερα μέτρα, το καλύτερο μίγμα, που θα μας εξασφαλίσει την παραμονή μας στην ευρωζώνη», είναι μια ακόμη κυβερνητική δήλωση.

Ακούγοντας αυτές, και αναλόγου περιεχομένου κυβερνητικές δηλώσεις, που άλλωστε επαναλαμβάνονται συνεχώς και με  θαυμαστή σοβαρότητα από τα ΜΜΕ, σκέπτομαι  την ακόλουθη  ρήση της σπουδαίας Βρετανίδας  οικονομολόγου, Joan Robinson:  «αναζητώντας σε σκοτεινό δωμάτιο μια μαύρη γάτα, που είναι γνωστό ότι δεν βρίσκεται εκεί».

Από την αρχή, φυσικά, ήταν απολύτως εμφανής ο αδιέξοδος χαρακτήρας του Μνημονίου και των συνοδευτικών του. Εξίσου βέβαιο ήταν και  το  ότι οι πάντες, εντός και εκτός της Ελλάδας, αρμόδιοι και μη,  γνώριζαν  εξαρχής  ότι η υλοποίηση των όρων του ήταν αδύνατη, έστω κι αν το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού πέθαινε από ασιτία, για να ικανοποιηθούν οι δανειστές-βλέπε οι τράπεζες. Απλώς, αυτή η γνώση  «επικαιροποιήθηκε, και επισημοποιήθηκε» –θα έλεγα- με την πρόσφατη σχετική δήλωση  του Π. Ρουμελιώτη.

Αναρωτήθηκα πολλές φορές, στο διάστημα αυτών των περίπου 3 ετών, τι μπορεί,  τελικά, να επιδιώκεται μ’αυτό το θέατρο του παράλογου. Σκηνές του οποίου   επιβάλλονται στον ελληνικό λαό  επί ώρες, σε καθημερινή βάση, από τα ΜΜΕ, με διάφορες παραλλαγές, με ανούσιες λεπτομέρειες, για το ποιος συναντά ποιόν, για τις απειλές με τις οποίες  διανθίζεται  «αν δεν κάνουμε το Α και το Β θα μας διώξουν από το ευρώ», για το πώς «βγαίνουμε από την κρίση».

Τώρα, πια όμως, παίζεται η τελευταία σκηνή του ελληνικού δράματος. Τώρα, απειλούμαστε θανάσιμα, από δικά μας τραγικά λάθη. Γιατί,  δεν είναι μόνο εκείνες οι ελληνικές υπογραφές που μπήκαν κάτω απ’αυτά τα εξαμβλώματα των Μνημονίων κλπ, χωρίς μάλιστα και να έχουν  διαβαστεί,  και που μας καταδικάζουν σε εθνικό απαγχονισμό. Είναι και η συνέχεια, που εμπέδωσε την καταστροφή. Είναι αυτές οι διαβεβαιώσεις, έκτοτε, που σταθερά «αναλαμβάνουν την υποχρέωση να υλοποιήσουν τα Μνημόνια, αν και είναι ανεφάρμοστα». Αυτές, ακριβώς, οι κενού περιεχομένου υποχρεώσεις  δημιούργησαν δραματικές και, φοβούμαι, μη αντιστρέψιμες πια καταστάσεις για την Ελλάδα. Αυτές οι, σε μάκρος χρόνου, ανούσιες συζητήσεις με την Τρόικα, για ένα πρόγραμμα, που και τα δύο μέρη γνώριζαν ότι δεν είχε ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να υλοποιηθεί. Αυτές οι ατελεύτητες συνευρέσεις, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό,  με τους δυνάστες μας και με τα ΜΜΕ να τρελαίνουν τον κόσμο, με  το τι είπε ο κ. Τόμσεν και τι ύφος είχε η κυρία Μέρκελ ή ο κ. Σόιμπλε όταν έβριζαν την Ελλάδα. Αυτές οι επιπόλαιες δηλώσεις ότι «θα τα βγάλουμε πέρα», μ’ένα πρόγραμμα που, αντικειμενικά,  δε βγαίνει ούτε σε 100 χρόνια, μας οδήγησαν στο σημείο μηδέν. Ακόμη και οι παραδοσιακοί φίλοι μας, οι Γάλλοι, έχουν κουραστεί με τους Έλληνες, και την Ελλάδα….δεν θέλουν πια να βοηθήσουν μια χώρα «που δεν τηρεί  τις ανειλημμένες της υποχρεώσεις». Και, έτσι, δίνουν όλοι πια δίκαιο στην κυρία Μέρκελ, που εδώ και καιρό, με περιφρονητικό ύφος υποστηρίζει ότι «οι Έλληνες είναι ανίκανοι,  ανεπίδεκτοι, ανέντιμοι, ανεύθυνοι….κλπ, κλπ». Και, από την πλευρά τους έχουν δίκαιο. Γιατί, αντί από τη πρώτη στιγμή που συνειδητοποιήσαμε το οικτρό  περιεχόμενο, κάτω από το οποίο μπήκαν υπογραφές, να καταγγείλουμε και τις υπογραφές και τους υπογράψαντες. Αντί, να επιδοθούμε στην κατάρτιση ενός λεπτομερούς υπομνήματος, που να αποδεικνύει με αδιάψευστες πηγές και αδιάσειστα επιχειρήματα,  το ανεφάρμοστο του Μνημονίου, αλλά και  με όλα τα πολυάριθμα και απολύτως βάσιμα δεδομένα, που  κάνουν το δικό μας φταίξιμο, κλάσμα μόνο των όσων μας οδήγησαν μέχρι εδώ, με ανάλυση των ποσών  πού μας χρωστούν οι Γερμανοί και που υπερκαλύπτουν το χρέος μας, με επίκληση του επαχθούς και απεχθούς χαρακτήρα του χρέους. Αντί να προσπαθήσουμε να καλλιεργήσουμε τις, ανά την υφήλιο, συμπάθειες που εκδηλώθηκαν αρχικά και αυθόρμητα  με πάρα πολλούς τρόπους, εμείς…..δεχθήκαμε ότι είμαστε όλα όσα μας καταμαρτυρούσε η κυρία Μέρκελ και οι πέριξ αυτής, και επαναλαμβάναμε  με δουλικότητα ότι…. είμαστε έτοιμοι να απαγχονιστούμε για να ικανοποιήσουμε την Τρόικα. Η αδιανόητη αυτή συμπεριφορά των ελλήνων αρμοδίων ήταν, φυσικά,  εξαιρετικά ευπρόσδεκτη από την Τρόικα, αφού απομάκρυνε από τον περίγυρό της τις δικές της ευθύνες  επιβολής ενός εγκληματικού και ανεφάρμοστου προγράμματος. Τις ευθύνες αυτές, οι δικοί μας αρμόδιοι, τις φόρτωσαν στην πλάτη του  ελληνικού λαού.

Τώρα, όμως, τελείωσαν όλα.  Τώρα, τα φρικτά και κατ εξακολούθηση εγκληματικά λάθη των κυβερνήσεών μας θα τα πληρώσει, ως συνήθως,  ο λαός.

Η κόλαση, που έρχεται, αν δεν ανατραπούν εκ βάθρων τα Μνημόνια κλπ., και δεν χαριστεί το 70% του χρέους, θα έχει την ακόλουθη μορφή:

*Σε ελάχιστο χρόνο από σήμερα η ανεργία θα φθάσει το 28%, η ύφεση θα τρέχει με 12%, τρία στα τέσσερα καταστήματα θα έχουν βάλει λουκέτο, η μεσαία τάξη θα λιμοκτονεί, τα πανεπιστήμια θα παραμείνουν κλειστά και τα νοσοκομεία θα υπολειτουργούν, το κοινωνικό Κράτος θα έχει γίνει παρελθόν, οι νέοι θα αναζητούν μεροκάματο πείνας στις γειτονικές πρώην σοσιαλιστικές χώρες, η δημόσια διοίκηση θα έχει ολοκληρωτικά διαλυθεί. Οι αυτοκτονίες και οι φόνοι με ληστείες θα αποτελούν  φαινόμενα της καθημερινότητας.

*Ο πλούτος της χώρας θα χαριστεί με επιταχυνόμενους ρυθμούς, σε εντός και εκτός της χώρας ολιγάρχες, που έχουν ήδη  προετοιμάσει τη συμμετοχή τους στο γενικό ξεπούλημα. Η Ελλάδα θα είναι μια τριτοκοσμική, πρώην ευρωπαϊκή χώρα.

*Η Ελλάδα με πληγές που αιμορραγούν, που θα έχουν κακοφορμίσει και δεν θα κλείνουν για δεκαετίες, θα προσδεθεί εξαθλιωμένη στο γερμανικό άρμα, ως η πρώτη ευρωπαϊκή  αποικία. Όχι, δεν θα βγει, πιθανότατα, από το ευρώ γιατί μια έξοδός της θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη Γερμανία, αλλά και για όσο χρόνο θα υπάρχει ακόμη,  και ολόκληρη την ευρωζώνη. Η  παραμονή μας στην ευρωζώνη θα έχει κερδηθεί. Η μαφία της δραχμής που επιχειρούσε να επιστρέψει την Ελλάδα δεκαετίες πίσω, θα έχει εξαρθρωθεί.