Ο κ. Μανιτάκης και οι απολύσεις Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων

================================================

Κατά τη γνώμη μου η «αποπομπή» του κ Μανιτάκη από τη θέση του ως υπουργός θα είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να του συμβεί, και θα έλεγα μάλιστα ότι άργησε. Θα υπήρχαν, ίσως, ακόμη, ελπίδες να ξεχαστούν οι στιγμές, κατά τις οποίες φαινόταν να έχει συμβιβαστεί με το ανοσιούργημα της απόλυσης χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, χωρίς λόγο και αιτία, αλλά μόνο επειδή η νεοφιλελεύθερη έξαρση της τρόικας το απαιτεί, πέρα από κάθε νόμο και κάθε λογική. Εξάλλου, θα αποστασιοποιηθεί με την αποχώρησή του ο κ. Μανιτάκης από την τόσο ανέντιμη, για ολόκληρη την Ελλάδα, εξίσωση του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων με «επίορκους», «κοπανατζήδες» και άλλες παρόμοιες φαιδρότητες. Όχι, βέβαια ότι δεν υπάρχουν και τέτοιοι στον ελληνικό δημόσιο τομέα, όπως άλλωστε και σε κάθε χώρας δημόσιο τομέα, αλλά γιατί αυτοί οι, αναγκαστικά, ολίγοι δεν γίνονται προπέτασμα για την απόλυση χιλιάδων υπαλλήλων, που δεν είναι ούτε «επίορκοι», ούτε «κοπανατζήδες». Οι ολίγοι αυτοί, σε πολιτισμένες κοινωνίες, περνούν σε τακτικά διαστήματα από πειθαρχικά συμβούλια και υφίστανται τις προβλεπόμενες ποινές του υπαλληλικού κώδικα. Δεν γίνονται το κύριο θέμα των ΜΜΕ, δε μένουν σε συσκότιση από άποψη αριθμού και είδους παραπτωμάτων τους και κυρίως δεν γίνονται σημαία για να δικαιολογηθούν βάρβαρες θυσίες αίματος.

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη