Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη*

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη*

-----------------------------------------------------------------------------------

Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή τα όσα  απαράδεκτα  συμβαίνουν τις  τελευταίες εβδομάδες, ανάμεσα στην  ελληνική Κυβέρνηση και στους  δανειστές της εμφανίζονται ως διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, ο όρος είναι  σαφέστατα καταχρηστικός, γιατί ουσιαστικά   πρόκειται για  παρωδία διαπραγματεύσεων.  Οι εταίροι μας, που στα πέντε προηγούμενα χρόνια, είχαν συνηθίσει να εκλαμβάνουν την Ελλάδα ως υποτελή αποικία χρέους, και συνεπώς να θεωρούν αδιανόητη την όποιας μορφής αντίρρηση στις διαταγές  τους, δοκίμασαν δυσάρεστη έκπληξη  με τη νέα Κυβέρνηση, που όχι μόνο ζητούσε  διαπραγμάτευση, αλλά και την εννοούσε. Εξοργισμένοι οι θεσμοί,  με μια Ελλάδα, που τόλμησε να «ορθώσει ανάστημα», χρησιμοποίησαν ένα  συνονθύλευμα από    οιονεί διαπραγματεύσεις ως μέσον  για  «να την επαναφέρουν στην τάξη».  Χωρίς,  φυσικά, την ελάχιστη  πρόθεση υπαναχώρησης από τα εγκληματικά μέτρα, που με εμμονή εξακολουθούν  να προσπαθούν να της επιβάλουν, οι θεσμοί έθεσαν πρόσφατα σε  εφαρμογή  ένα άθλιο σχέδιο κατατρομοκράτησης και υποταγής της χώρας μας. Χωρίς αιδώ και χωρίς  φόβο για τις δυσμενείς  επιπτώσεις μιας τόσο καταδικαστέας αντιμετώπισης κράτους-μέλους, στους λαούς της Ευρώπης, οι «εταίροι μας»  στέρησαν εν ψυχρώ την Ελλάδα, από  το οξυγόνο της ρευστότητας, προκαλώντας της θανάσιμα συμπτώματα ασφυξίας. Παράλληλα, το ευρωπαϊκό ιερατείο, εκ περιτροπής των μελών του, και με τη σύμπραξη μερίδας του διεθνούς Τύπου, κατέφυγε για ακόμη μια φορά στην προσφιλή τακτική του,   εκτοξεύοντας εναντίον της χώρας μας  απειλές για GREXIT,  στυγνούς εκβιασμούς, ευτελείς εμπαιγμούς, κακόγουστες  ειρωνείες και άφθονη δόση υποκρισίας. Ο στόχος τους, θα έλεγα με βεβαιότητα, ότι δεν είναι το GREXIT,  καθώς οι άγνωστες συνέπειές του  τους πανικοβάλουν, σε πείσμα των διαβεβαιώσεών τους για το αντίθετο. Πιστεύω, αντιθέτως, ότι  οι κορυφαίες  επιδιώξεις αυτής της ακραίας  συμπεριφοράς, που ντροπιάζει ανεπανόρθωτα την  Ευρώπη είναι δύο. Καταρχήν, οι «εταίροι μας» επείγονται να κάνουν γνωστή, προς κάθε κατεύθυνση, την έντονη  δυσαρέσκειά τους απέναντι στην  αριστερή ελληνική Κυβέρνηση, που επιπλέον  αρνείται να ισοπεδωθεί στις επιθυμίες τους. Η ταπείνωση και οι εξευτελισμοί  εναντίον της Ελλάδας, που έφθασαν μέχρι του αδιανόητου σημείου της μη αποδοχής, από τους θεσμούς, του ΥΠΟΙΚ της,  διότι….  δεν τυγχάνει της αρεσκείας τους, προβάλλονται και ως  παράδειγμα προς  αποφυγή  για τα υπόλοιπα κράτη-μέλη. Ο δεύτερος στόχος αποβλέπει στην ιδεολογική περιφρούρηση του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, που στραγγαλίζει ασφυκτικά την Ευρώπη με κορωνίδα  την εφαρμογή  λιτότητας χωρίς ημερομηνία λήξης.

Η ελληνική Κυβέρνηση, με το βρόγχο περασμένο στο λαιμό της, πασχίζει εναγωνίως  να συντονίσει το πλήθος των ετερόκλητων προβλημάτων της, που  έχουν σχηματίσει  δίνη έτοιμη  να την καταπιεί. Ο ασφυκτικός κλοιός γύρω από τον Πρωθυπουργό κυριαρχείται αφενός από την ανάγκη διατήρησης ανέπαφων των κόκκινων γραμμών, και αφετέρου από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων (7 στους 10), που επιθυμούν διακαώς την επίτευξη συμφωνίας με τους δανειστές, χωρίς να συνειδητοποιούν το απειλητικό της περιεχόμενο. Πρόκειται, εμφανώς, για εκρηκτικό  μείγμα,  με παντελώς  ανέφικτη δυνατότητα   χειρισμού. Η Κυβέρνηση, κάτω από την αφόρητη πίεση της αντιπολίτευσης, το σφυροκόπημα των «εταίρων» και την άπνοια ρευστότητας,   εκπέμπει  ήδη  δείγματα πανικού, με αποτέλεσμα να υιοθετεί σπασμωδικές λύσεις, και κυρίως να μην είναι σε θέση  να αξιοποιήσει το, όντως, ισχυρότατο οπλοστάσιο που διαθέτει. Και ενώ η ελληνική Κυβέρνηση  θα έπρεπε  να αποκλείσει εκ προοιμίου, από την όποιας μορφής συζήτηση με τους δανειστές της, το   σύνολο των εγκληματικών μνημονιακών μέτρων, των οποίων η   τραγικά εσφαλμένη βάση ευθύνεται, αποδεδειγμένα,  για την πρόκληση  ανεπανόρθωτης καταστροφής στην  ελληνική οικονομία, εμφανίζεται δυστυχώς   παγιδευμένη, και σύρεται  αμήχανη σε οιονεί  διαπραγματεύσεις για τη δρομολόγηση της  επαναφοράς τους. Το επόμενο βήμα, της ελληνικής Κυβέρνησης θα όφειλε να είναι η απαίτησή της για την άμεση  υποκατάσταση του υφεσιακού προγράμματος που της έχει επιβληθεί,  με   πρόγραμμα ταχύρρυθμης ανάπτυξης. Διευκρινίζοντας, στη συνέχεια, στους θεσμούς,  ότι μόνον με τη ρητή αυτή προϋπόθεση  «η Ελλάδα δεσμεύεται να καταβάλει και την τελευταία δραχμή (ή ευρώ) του μη   επαχθούς  τμήματος  του χρέους της».

Εξυπακούεται ότι  οι  τρέχουσες οιονεί διαπραγματεύσεις,   που βασίζονται στην   αστήρικτη  υπόθεση  της εξασφάλισης θετικών αποτελεσμάτων, μέσα από την εφαρμογή μνημονιακών μέτρων  πάσχουν από αβάσταχτη ελαφρότητα και  βρίσκονται σε κραυγαλέα  αναντιστοιχία με την κοινή λογική. Ωστόσο, με την έμμεση παραδοχή αυτής της υπόθεσης βρίσκονται, ήδη, σε σοβαρό κίνδυνο οι  κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είναι βέβαιο  ότι η υπαναχώρηση θα συνεχιστεί μοιραία και με μεγαλύτερη σφοδρότητα στην επόμενη κρίση ρευστότητας. Τι θα απομείνει, λοιπόν, από τις ωραίες προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ,  που του εξασφάλισαν την εξουσία;

Με τις συνθήκες αυτές  φαίνεται να είναι ανεπιθύμητη          η όποιας μορφής συμφωνία με τους δανειστές, ενώ η μοναδική περίπτωση ενός «έντιμου συμβιβασμού» μπορεί να εξασφαλιστεί αποκλειστικά και μόνο από την άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Πριν, όμως, από το δημοψήφισμα ή  από τις εκλογές κύριε Πρωθυπουργέ  είναι, απολύτως, επιβεβλημένο να μεριμνήσετε για την αντικειμενική πληροφόρηση του ελληνικού λαού. Και τούτο, επειδή η εκστρατεία κατατρομοκράτησης και εσκεμμένης παραπληροφόρησης, που ακολουθήθηκε   τα πέντε τελευταία χρόνια, αναφορικά με τις δήθεν  καταστροφικές  συνέπειες μιας πιθανής   επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα, ευθύνεται για τα  τόσο  υψηλά και ασφαλώς αδικαιολόγητα, για την ελληνική περίπτωση,  ποσοστά    ευρωλαγνείας.

  

                                                                                                                                          29.04.2015

Πρ.πρύτανης και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Ρουμανίας