ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΑΤΕΙΑ (08.03.18)

ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΑΤΕΙΑ  (08.03.18)

Η Γαλάτεια Π. Κόφφα, η μεγάλη κυρία της Θεσσαλονίκης, μας αποχαιρέτισε το πρωί της 8ης Μαρτίου για  το νομοτελειακό ανθρώπινο ταξίδι χωρίς  γυρισμό. Καθώς απουσίαζα από την πόλη την ημέρα εκείνη μού είναι πολύ δύσκολο, ορθότερα αδύνατο να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα την ξαναδώ. Και νοιώθω ήδη  να μου λείπουν  όλα όσα ενσάρκωνε η Γαλάτεια, που ωστόσο χωρούν  σε μια και μόνο  λέξη.  Η Γαλάτεια ήταν ξεχωριστή. Η Γαλάτεια  ήταν διαφορετική, και αυτό πρόβαλε με την πρώτη ματιά. Ψάχνω, ωστόσο,  να βρω  τη ρίζα  αυτής της διαφορετικότητας.  Και στη σκέψη μου  τριγυρίζει και επιμένει η "ποιότητα". Ναι, η Γαλάτεια απέπεμπε ποιότητα: στην εμφάνιση, στις κινήσεις της, στην ομιλία της, στις επιλογές της. Έφερε, αν έτσι μπορώ να το πω, τη δική της σφραγίδα, που δεν ταίριαζε  με άλλη καμιά. Η Γαλάτεια ήταν μοναδική.

Περασμένα τα 80 της η Γαλάτεια διατήρησε, ωστόσο, το    παιδικό και παιχνιδιάρικο  πρόσωπο της, τις  γρήγορες κινήσεις της και μια αξιοθαύμαστα  άνετη συμπεριφορά με όλες τις κατηγορίες ανθρώπων. Πιστή και ειλικρινής φίλη, είχε την υπομονή να ακούει  για ώρες τα προβλήματα των γύρω της, χωρίς να  ριψοκινδυνεύει συμβουλές, παρά μόνο αν τις  της ζητούσαν.  Στη συνέχεια, προσπαθούσε να βρει τρόπους για να περιορίσει τις έγνοιες των φίλων και γνωστών της, να βοηθήσει διακριτικά, να παρηγορήσει . Κακή κουβέντα δεν έβγαινε από το στόμα της Γαλάτειας. Αντιθέτως, έβρισκε πάντα μια δικαιολογία για  κάποια  κακή  στιγμή  φίλων και μη.

Η Γαλάτεια, με τον αγαπημένο της σύντροφο, τον Πέτρο, υπήρξε το  περιζήτητο ζευγάρι, για ατέλειωτα χρόνια, στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Αν υπάρχει μεταθανάτια ζωή, ο Πέτρος θα την περίμενε, και τώρα θα είναι  μαζί.

Ότι έκανε η Γαλάτεια ήταν υψηλού επιπέδου. Της άρεζε να ακούει μουσική, είχε μουσική παιδεία και η ίδρυση του Μεγάρου Μουσικής στη Θεσσαλονίκη ήταν από τις μεγαλύτερες ικανοποιήσεις της ζωής της. Η παρουσία της στις εκδηλώσεις του Μεγάρου ήταν συνεχής, ακόμη και όταν άρχισε να αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες πρόσβασης σε αυτό. Διατηρούσε, πάντα, ανοικτό σπίτι και δεχόταν, χωρίς υπερβολή, πριγκιπικά, έχοντας φροντίσει  η ίδια τα πάντα,  ως την τελευταία  τους λεπτομέρεια. Είχε γύρω της, και ως την ύστατη στιγμή, ανθρώπους που αγαπούσε και την αγαπούσαν. Η Ντίνα της, που την είχε σαν κόρη της, θα δυσκολευτεί πολύ να παρηγορηθεί για  το χαμό της. Η Γαλάτεια αγαπούσε πολύ τα σκυλιά, και είχε πάντα τη συντροφιά τους. Το τελευταίο της σκυλί, η Λάρα, ορφάνεψε, αλλά ευτυχώς οι φίλες φρόντισαν να της  βρουν οικογένεια. Θα λείπει και στην Λάρα η αγκαλιά της Γαλάτειας.

Η Θεσσαλονίκη, χωρίς τη Γαλάτεια, θα έχει χάσει λίγο από τη λάμψη  της. Και οι φίλες της, που αγαπούσε και την αγαπούσαν, θα την αναζητούν συνεχώς: τα μεσημέρια του Σαββάτου, τη Μ. Παρασκευή, τις παραμονές των Χριστουγέννων και όχι μόνο, στο Clochard, που ήταν το αγαπημένο της εστιατόριο, αλλά και στις ατέλειωτες συγκεντρώσεις στο σπίτι της.

Καλό σου ταξίδι αξέχαστη μας Γαλάτεια.

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη