Σκέψεις (και περισσότερες ανησυχίες) για την ύπαρξη και το ρόλο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (ειδικά, αυτή τη δύσκολη, από κάθε άποψη, περίοδο για την πατρίδα), 27.11.2018

Σκέψεις (και περισσότερες ανησυχίες) για την ύπαρξη και το ρόλο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

(ειδικά, αυτή τη δύσκολη, από κάθε άποψη, περίοδο για την πατρίδα), 27.11.2018

=======================================

Πριν ένα, περίπου χρόνο, αισθάνθηκα την ανάγκη  να γίνω μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, με τη σκέψη ότι θα μπορούσα, ίσως, να προσφέρω ένα λιθαράκι, για την αντιμετώπιση και την επίλυση των πολύ ταραγμένων εξελίξεων, που αντιμετωπίζει η χώρα μας τον τελευταίο  καιρό.

Είχα την ευχαρίστηση να γίνει δεκτό το αίτημά μου, και την Κυριακή 25 τρέχ. προσκλήθηκα και παρέστην στην πρώτη, για μένα, Γ.Σ. της Εταιρείας.

Η απόφασή μου να καταγράψω, στο σημείωμα αυτό κάποιες σκέψεις, κυρίως όμως, ανησυχίες μου, ουδόλως περιλαμβάνει και την οποιαδήποτε πρόθεση κριτικής, αναφορικά με τη στάση του Προέδρου και του Δ.Σ. της Εταιρείας, αλλά ούτε και του Προέδρου της Γ.Σ., που ανταπεξήλθε με ικανοποιητικό τρόπο σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

Αντιθέτως, η πρόθεσή μου είναι να ξεκαθαρίσω με τον εαυτό μου, ποιος  είναι ο  ρόλος της Εταιρείας, από την ίδρυσή της (γιατί ομολογώ ότι έχω πολύ μπερδευτεί), πως και με ποιους τρόπους τον εκπληρώνει, και ποια η θέση και οι πεποιθήσεις των μελών της, ιδιαίτερα σε μια τόσο εκρηκτικά δύσκολη κατάσταση, όπως η σημερινή. Και τούτο, για να οριοθετήσω και τη δική μου παρουσία μέσα στην Εταιρεία ή και την αποχώρησή μου. Να βεβαιωθώ, ανάμεσα και σε άλλα, ότι δεν έκανα λάθος  ζητώντας  να γίνω μέλος της.

Εξυπακούεται, ότι σε μια δημοκρατική χώρα, όπως είναι η Ελλάδα (στο μέτρο που είναι, και που  βέβαια δεν είναι η μόνη), ο καθένας είναι ελεύθερος, όχι μόνο να διαμορφώνει αλλά και να υποστηρίζει τη γνώμη του, έστω και όταν αυτήν δεν τη συμμερίζεται η εκάστοτε πλειονοψηφία, έστω και όταν αυτή έρχεται σε αντίθεση με την εκάστοτε κυβερνητική.

Ειδικότερα, για το θέμα της Μακεδονίας είχα, αλλά και εξακολουθώ να έχω την πεποίθηση (που δεν επιβάλλω, φυσικά, σε κανέναν, και που είμαι έτοιμη να αποδεχθώ τυχόν λάθος μου) ότι τα μέλη της Εταιρείας Μ.Σ. γνωρίζοντας τους λόγους της ίδρυσής της, τους πολύχρονους αγώνες του παρελθόντος εναντίον της αλλοίωσης της ιστορίας από κέντρα εκτός Ελλάδας, θα ήταν απόλυτα σύμφωνα και αμετακίνητα, γύρω από κάποιες βασικές και απαραβίαστες αρχές. Και ακόμη, ότι άτομα που καλώς ή κακώς δεν συμμερίζονται αυτές τις αρχές, εξυπακούεται ότι  δεν έχουν θέση στην Εταιρεία. Και διότι οι θέσεις της Εταιρείας δεν τους εκφράζουν, αλλά και διότι οι θέσεις τους δεν μπορεί να υιοθετηθούν από αυτήν.

Δεν θα υποστηρίξω ότι είναι προδότες, όσοι έχουν διαχωρίσει τη θέση τους από τις ιδρυτικές θέσεις της Εταιρείας. Δεν θα τους εμφανίσω, ούτε ως ανιστόρητους, ούτε ως αδαείς, ούτε ως επικίνδυνους. Θα δεχόμουν, ακόμη, ότι πιθανώς οι θέσεις της Εταιρείας "να είναι ξεπερασμένες στον 21ο αιώνα", και τα μέλη της "καθυστερημένα", "αγράμματα", "φασιστικά", ή ότι άλλο.

Ωστόσο, και επ' αυτού δεν έχω αμφιβολίες, είναι απολύτως απαραίτητο να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, που πρόβαλε στις 25 τρέχ,, κατά τη Γ.Σ, και που ήταν απαράδεκτα μπερδεμένη. Δηλαδή, και πιο συγκεκριμένα, η Εταιρεία δεν έχει λόγο ύπαρξης, αν στους κόλπους της συζητούνται και υποστηρίζονται θέματα, όπως αυτά που ακούστηκαν την περασμένη Κυριακή. Είναι, βέβαια, γεγονός, όπως προκύπτει από σχετικές δημοσκοπήσεις, ότι ένα 20% περίπου των Ελλήνων, πιστεύει ότι:

*"Η συμφωνία των Πρεσπών είναι προς όφελος της πατρίδας μας"

* Η εφεύρεση της ανύπαρκτης "μακεδονικής γλώσσας" και της ανύπαρκτης   "μακεδονικής ταυτότητας", που προσφέραμε στους Σκοπιανούς, ήταν "πράξη καλής γειτονίας"

*Υπάρχουν τρεις ή ίσως και περισσότερες  Μακεδονίες και συνεπώς "να περιοριστούμε στη μία"

*"Έχουν συμβεί μεγάλες ανακατατάξεις στη περιοχή μας, και δεν νοείται εμείς να παραμένουμε  καθυστερημένα στη  δεκαετία του '90"

και άλλα τινά…..

Αυτό, όμως το περίπου 20% των συμπατριωτών μας, που επαναλαμβάνω, είναι απολύτως ελεύθερο να έχει όποια άποψη επιθυμεί για το θέμα των Σκοπίων, δεν μπορεί, και δεν θα έπρεπε καν να επιθυμεί να είναι  ή να παραμείνει  στην Εταιρεία. Γιατί η Εταιρεία Μ.Σ.  (όπως  φαίνεται τουλάχιστον) πρεσβεύει και μάχεται για την επικράτηση διαμετρικά αντίθετων απόψεων.

Με ιδιαίτερη θλίψη πληροφορήθηκα τις μηνύσεις, τις αδόκιμες εκφράσεις και τα παρόμοια μεταξύ μελών της Εταιρείας και εναντίον του Δ.Σ. Αποτελούν, δυστυχώς απόδειξη προσπάθειας αποσόβησης ή επικράτησης θέσεων, παντελώς ξένων, αλλά  και απορριπτέων από  την Εταιρεία.

Δεν γνωρίζω ποιοι είχαν δίκαιο και ποιοι άδικο, ανάμεσα στους διαφωνούντες τόσο έντονα στη Γ.Σ.,  αλλά και δεν είναι αυτό το πρόβλημα.

Το πρόβλημα είναι, αντιθέτως, η κατεπείγουσα ανάγκη συνειδητοποίησης της απαράδεκτης αυτής κατάστασης που έχει  δημιουργηθεί και η λήψη μέτρων για τη διόρθωσή της. Δηλαδή:

Α. α)Σαφής επαναπροσδιορισμός των βασικών στόχων της Εταιρείας Μ.Σ.

     β) Έγκρισή τους, εγγράφως, από όσα από τα μέλη της τους αποδέχονται.

Β. Λεπτομερής προγραμματισμός των τρόπων εξυπηρέτησης αυτών των στόχων, που θα αποφασιστούν.

Γ. Απομάκρυνση κάθε σκέψης επιβολής μομφής ή τιμωρίας σε μέλη που δεν συμφωνούν με τους στόχους της Εταιρείας. Δεν τιμωρείται κανείς για τις πεποιθήσεις του! Απλώς,  είναι οξύμωρο  να δηλώνει Χριστιανός, αν δεν πιστεύει στον Ιησού Χριστό.

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη