ΜΑΡΙΑ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ - ΔΕΛΙΒΑΝΗ

Ο "δικτάτορας" Ορμπάν και η υποκριτική ΕΕ
=============================================


https://slpress.gr/diethni/o-quot-diktatoras-quot-ormpan-kai-i-ypokrisia-tis-ee/
Η πρόσφατη παρέμβαση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κυρίας Ursula von der Leyen, σχετικά με τις αποφάσεις της ουγγρικής Βουλής, έδωσε αφορμή δημιουργίας πολλών ερωτηματικών, για το κατά πόσον και η ίδια η ΕΕ σέβεται τη δημοκρατία.
Συγκεκριμένα, η Βουλή της Ουγγαρίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση του κορονοϊού, με όσο γίνεται πιο αποτελεσματικό τρόπο, ενέκρινε πριν από μερικές ημέρες, απεριόριστες εξουσίες στον πρόεδρο Βίκτωρα Ορμπάν. Για όσο χρόνο χρειάζεται ο κ. Βίκτωρ Ορμπάν, θα έχει το δικαίωμα να μην εφαρμόζει το νόμο και να ρυθμίζει τα πάντα με διατάγματα.
Η απόφαση αυτή δυσαρέστησε την κυρία Ursula von der Leyen πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, γιατί προφανώς έθιξε τα περί δημοκρατίας αισθήματά της. Γι’ αυτό και την επομένη της ουγγρικής αυτής απόφασης, εξέδωσε ανακοίνωση, που εμφανώς προοριζόταν για τον κ. Βίκτωρα Ορμπάν, χωρίς ωστόσο σε αυτήν και να τον κατονομάζει. Στην ανακοίνωσή της αυτή η κυρία πρόεδρος διαμαρτύρεται διότι «τα μέτρα έκτακτης ανάγκης δεν θα πρέπει (όπως διαμηνύει) να καταστρατηγούν τις βασικές αρχές και αξίες της ΕΕ». Να υπενθυμίσω, ότι ο κ. Βίκτωρ Ορμπάν, στην τρίτη ήδη θητεία του ως πρόεδρος, θεωρείται από καιρό ως το «μαύρο πρόβατο» της ΕΕ, που ωστόσο τον ανέχεται. Ο ίδιος, ουδέποτε απέκρυψε ότι υπηρετεί την ανελεύθερη, και όχι την ελεύθερη δημοκρατία, αλλά και ότι διάκειται εναντίον της ΕΕ. ‘Οπως είναι γνωστό, η ελεύθερη δημοκρατία προβάλλεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος των αξιών και αρχών της ΕΕ. Το πιθανότερο, βέβαια, είναι ότι ο κ. Βίκτωρ Ορμπάν θα παρατείνει αυτές τις υπερεξουσίες του επ’ αόριστον, ακολουθώντας τον Κινέζο πρόεδρο που κανόνισε να παραμείνει στη θέση του, ουσιαστικά για όσο χρόνο επιθυμεί, τον Ρώσο ηγέτη που εξασφάλισε στον εαυτό του την προεδρεία, ως το 2024, καθώς και τον Αμερικανό πρόεδρο που εξέφρασε θαυμασμό για την πρωτοβουλία του Κινέζου ηγέτη και δήλωσε ότι θα άξιζε να εξεταστεί η περίπτωση και για την Αμερική.
Η πρόθεση μου στο άρθρο αυτό, δεν είναι ο προβληματισμός για το ποια από τις δύο δημοκρατίες είναι προτιμότερη, δεδομένου ότι περί αυτού δεν μπορεί να υπάρξει η ελάχιστη αμφιβολία. Το ερώτημα, αντιθέτως, που θέτω εδώ, είναι το αν και κατά πόσον οι αρχές και αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας τηρούνται από την ΕΕ. Και τούτο διότι ολοένα περισσότερο η συμπεριφορά της ΕΕ στον ευαίσθητο αυτόν χώρο παραπέμπει, δυστυχώς, στο κατά Ματθαίον απόσπασμα : «Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές ".

Η συμπεριφορά της ΕΕ στην κρίση του κορονοϊού

Να αρχίσω με τη διαμφισβήτηση της δημοκρατικότητας του Βίκτωρα Ορμπάν, από την ΕΕ. Και να συνεχίσω υποστηρίζοντας ότι θεωρώ εξαιρετικά συζητήσιμο το δικαίωμα της ΕΕ να προβαίνει σε παρατηρήσεις στα κράτη-μέλη, για τον τρόπο με τον οποίον το καθένα από αυτά θα αντιμετωπίσει την πανδημία, ή και για οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα, ενόσω η ίδια:
*δεν θεώρησε καθήκον της να καταρτίσει οδηγίες για τον τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας, αφήνοντας τα μέλη της στην τύχη τους, και επιπλέον με το πρόβλημα της έλλειψης ρευστότητας που τα στραγγαλίζει
*επέδειξε πρωτοφανή έλλειψη αλληλεγγύης, και δεν φάνηκε να θορυβήθηκε από το γεγονός ότι η δική της θλιβερή απουσία καλύφθηκε από μη ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία εξασφάλισαν, σε δικά της μέλη, γιατρούς, φάρμακα, μάσκες και αναπνευστήρες
*αρνήθηκε με σκαιότητα κάθε αποτελεσματική μορφή οικονομικής βοήθειας προς τα κράτη-μέλη της, συμπεριλαμβανόμενων και των πιο ευάλωτων του Νότου.


Η «δημοκρατική» ΕΕ για την Ελλάδα

Να έρθουμε τώρα και σε κάποιες τραυματικές εμπειρίες της Ελλάδας, στις οποίες καταπατήθηκε βάναυσα η ελεύθερη δημοκρατία, από τις πρακτικές της ΕΕ. Θα πρότεινα να δεχθούμε ότι, στην μορφή δημοκρατίας που επικρατεί στις σύγχρονες οικονομίες, ως κυρίαρχη απαίτηση της εφαρμογής της αναγνωρίζεται η εξασφάλιση συμφωνίας ανάμεσα στη βούληση της πλειοψηφίας του λαού και στις αποφάσεις και ενέργειες της εκάστοτε εξουσίας.
1)Η πρώτη, και η πιο ανατριχιαστική δημοκρατική εκτροπή στην Ελλάδα αναφέρεται στις εκλογές του 2015, που το ΟΧΙ του 62% των ψηφισάντων μεταλλάχθηκε τη νύκτα σε ΝΑΙ. Ποιος θα όφειλε να είναι ο ρόλος της «δημοκρατικής ΕΕ» σε αυτή την εξόφθαλμη καταπάτηση της δημοκρατίας από την ελληνική τότε κυβέρνηση; Να καλέσει, φυσικά, την ελληνική κυβέρνηση και να απαιτήσει άμεση εφαρμογή της δημοκρατίας. Αλλά, όπως είναι στους πάντες γνωστό, οι αξιωματούχοι της ΕΕ έδιναν όλη εκείνη τη νύκτα οδηγίες στον ΠτΔ και ενδεχομένως και σε άλλους Έλληνες αξιωματούχους, για το πώς θα χαλκευθεί αυτό το έγκλημα κατά της δημοκρατίας.
2)Η δεύτερη περίπτωση αναφέρεται στην προδοτική συμφωνία των Πρεσπών. Αναρίθμητα συλλαλητήρια και σειρά δημοσκοπήσεων αποδείκνυαν, χωρίς την ελάχιστη αμφιβολία, την ύπαρξη ισχυρότατης αντίδρασης, από το 80% του ελληνικού λαού, που ήταν αντίθετο στο να δοθεί το όνομα Μακεδονία και τα παρεπόμενα, στο κρατίδιο των Σκοπίων. Ποια ήταν η «δημοκρατική» στάση της ΕΕ απέναντι στην υπόθεση αυτή των Σκοπίων; Όπως είναι παγκοίνως γνωστό, η ΕΕ περιφρόνησε πλήρως την ξεκάθαρη βούληση του ελληνικού λαού, και άσκησε αφόρητη πίεση στην ελληνική κυβέρνηση για να προχωρήσει το ταχύτερο στην προδοσία αυτή (ανεξαρτήτως, βέβαια, του τι θα έπραττε η τότε κυβέρνηση χωρίς αυτή την πίεση της ΕΕ).
3)Τέλος προς το παρόν, αφού η ΕΕ κατηγόρησε τους Έλληνες ως τεμπέληδες, άχρηστους και αλκοολικούς (όχι ή ίδια, αλλά ο γερμανικός Τύπος). Και αφού επί 10 χρόνια εξαθλίωσε τον ελληνικό λαό επιβάλλοντάς του εγκληματικού περιεχομένου μνημόνια, τελικά ομολόγησε πρόσφατα, από κοινού και με το ΔΝΤ, ότι το 2010 «προτιμήθηκε η σωτηρία των τραπεζών και έτσι καταστράφηκε η Ελλάδα».

Όταν με το καλό τελειώσει αυτή η δοκιμασία της πανδημίας και έρθει στη συνέχεια η οικονομική καταστροφή, το θεσμικό περιβάλλον στην υφήλιο θα είναι εντελώς διαφορετικό του παρόντος. Ανάμεσα και σε πολλές άλλες δραματικές μεταβολές, των οποίων η ανάλυση δεν είναι του παρόντος, η ΕΕ θα αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση του παρελθόντος. Γιατί, έστω και αν τα ισχυρότατα επενδυμένα συμφέροντα τη διατηρήσουν με τεχνητά μέσα σε κατάσταση ζόμπι, κανένα από τα πρώην κράτη-μελη της θα την περιβάλλει με υπόληψη και εμπιστοσύνη.