(για το βιβλίο Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη "Το τέλος της οικονομικής κυριαρχίας της Δύσης και η εισβολή της Ανατολής" του Μιχαήλ Στυλιανού)

Δεν βρίσκω λόγια να σας ευχαριστήσω για την προσφορά του βιβλίου σας και την πρωτότυπη χειρονομία ευγένειας και αρχοντιάς να με αναφέρετε ως ενδιάμεση πηγή ορισμένων στοιχείων του. Ανεξάρτητα και ανεπηρέαστα από αυτό πρέπει να σας πω τις πρώτες, πρόχειρες εντυπώσεις μου.

Είναι ένα βιβλίο εξαιρετικό και αξιοζήλευτο. Πρώτη μαγνητικά ελκυστική εντύπωση: η ξεχωριστή και ευρηματική καλλιέπεια της έκδοσης, που μαζί με τον τίτλο αξιώνει περίοπτη θέση στην βιβλιοθήκη.

Δεύτερη αρπάγη της προσοχής, του χρόνου και του θαυμασμού του αναγνώστη -ακόμη και του εξοικειωμένου με το θέμα- είναι η ποιότητα της γραφής, η απλότητα, και άνεση της ξενάγησης του αναγνώστη στα για πολλούς δύσβατα πεδία μιας παγκόσμιας οικονομικής και νομισματικής αναμέτρησης, και η αυθόρμητη φυσικότητα στην αρμονική αρχιτεκτονική της δόμησης του όλου έργου.

Οφείλω εντίμως να σας ομολογήσω ότι το θαύμασα, το έψαυσα με την αγάπη του παιδιόθεν βιβλιόφιλου, το ξεφύλλισα, διάβασα ορισμένα κεφάλαια και το έχω δίπλα στην πολυθρόνα όπου αναπαύομαι, αλλά δυστυχώς θα πάρει την θέση του δίπλα σε εκείνα που τροφοδότησαν τον ακόλουθο στίχο ατελείωτου ποιήματος : …Την νύχτα Ερινύες με κυνηγούν τα όσα δεν εδιάβασα σημαντικά βιβλία…

Το παθητικό, σε ότι αφορά στο παρελθόν, οφείλεται σε άπληστα χρονοβόρες επαγγελματικές απαιτήσεις, σε ανάμεικτα ιστορικά/γεωγραφικά/επαγγελματικά πολυτάραχο βίο. Σε ότι αφορά τον υπολειπόμενο χρόνο, άδηλης πλέον, περιορισμένης διάρκειας, αυτόν τον διεκδικεί κατ’ αποκλειστικότητα ο εφήμερος αγώνας της ενημέρωσης, που υπήρξε έργο ζωής και αποτελεί το μόνο πλέον στήριγμα και επιχείρημα παράτασής της –το κίνητρο όντας η επιθυμία θέασης του «Τέλους» που προαναγγέλλετε στο θαυμάσιο βιβλίο σας.

Με μεγάλη εκτίμηση,

Μιχαήλ Στυλιανού

(για το βιβλίο Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη "Το τέλος της οικονομικής κυριαρχίας της Δύσης και η εισβολή της Ανατολής" του Μιχαήλ Στυλιανού)