Το ερώτημα που θέτει η «Εστία», ένα χρόνο μετά από την επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821, δηλαδή το «κατά πόσον ωφέλησε ο εορτασμός την ενημέρωση των Ελλήνων για το 1821»

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 15.03.2023 

Δημοσίευση στην Εστία στις 19.03.2023 

Το ερώτημα που θέτει η «Εστία», ένα χρόνο μετά από την επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821, δηλαδή το «κατά πόσον ωφέλησε ο εορτασμός την ενημέρωση των Ελλήνων για το 1821», θα έλεγα, ότι είναι υπαρξιακά αναγκαίο, ενόψει της σωρείας ατοπημάτων, που διαδραματίστηκαν στη διάρκειά του. Ωστόσο, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα προϋποθέτει την αναμόχλευση των στόχων, που έθεσε η Πολιτεία, μεσα απο αυτο τον εορτασμό. Ο τρόπος ανάθεσης του επίσημου εορτασμού της Παλιγγενεσίας, η πρόσκληση και επιβράβευση της συμμετοχής γνωστών «αβγών του φιδιού» στους κόλπους του, η παντελής αδιαφορία της Κυβέρνησης απέναντι στην αγανάκτηση των απανταχού Ελλήνων, εναντίον της σωρείας ατοπημάτων, που «διάνθησαν» αυτόν τον εορτασμό, παραπέμπουν δυστυχώς στο συμπέρασμα ότι ο στόχος της Πολιτείας δεν ήταν η απόδοση τιμών στους ήρωες του 1821. Ούτε η ενίσχυση της υπερηφάνειας των Ελλήνων για την καταγωγή τους και τα επιτεύγματα των προγόνων τους. Ούτε η διαφύλαξη της ιστορίας μας, αλλά ούτε και η προσπάθεια επίτευξης του ανεκπλήρωτου στόχου του 1821, που εκτός της ελευθερίας απαιτούσε και εθνική ανεξαρτησία. Πράγματι, από την αρχή του εορτασμού και μέχρι τέλους του, η εθνική μας επέτειος αμαυρώθηκε από αδιανόητες ύβρεις εναντίον των πρωτεργατών της Επανάστασης, όπως, μεταξύ και πολυάριθμων άλλων, η προβολή του Καραϊσκάκη ως «βωμολόχου» και του Καποδίστρια ως «δικτάτορα». 

 

Συνεχίστηκε με θέσεις γνωστών ιστορικών, αλλά και γνωστών ανθελλήνων όπως, ότι «οι Νεοέλληνες ουδεμία σχέση έχουν με τους αρχαίους Έλληνες», όπως ότι «το 1821 ήταν το αποτέλεσμα μιας μικρής περιθωριακής ελίτ», όπως ότι «μετα από τα Μνημόνια, είναι ιδανική η στιγμή επανεκτίμησης των 200 ετών» (δηλαδή της ανάγκης απαλλαγής μας από ουτοπίες), με επιστέγασμα τη διοργάνωση διεθνούς συνεδρίου με θέμα «τον (σφαγέα των Ελλήνων) Αλή Πασά και την εποχή του». Αναπότρεπτες ήταν οι οργισμένες αντιδράσεις, εντός της χώρας, αλλά και της ομογένειας, εναντίον αυτής της ασύστολης παραχάραξης της ιστορίας μας. Όμως εξ’όσων γνωρίζω, ουδεμίας έτυχαν απάντησης από την Κυβέρνηση. Υπήρξε, ωστόσο, απάντηση, και μάλιστα «αποστομοτικού» ύφους, από την επιλεγείσα, από την Κυβέρνηση, ως επικεφαλή του επίσημου εορτασμού της επετείου.

 Η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου επικαλείται τη Δημοκρατία, και δηλώνει: «στο πλαίσιο του ρόλου που μας έχει ανατεθεί από την Πολιτεία, κανένας συνεργάτης ή στέλεχος δεν δικαιούται να λογοκρίνει την άποψη μελών της Ολομέλειας. Θέλουμε όλοι, και όχι μόνο τα μέλη της Ολομέλειας να έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής σε ένα πολιτισμένο, δημοκρατικό διάλογο. Άλλωστε βρισκόμαστε στον τόπο όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία και η διαλογική συζήτηση».

 Α, ναι, και όταν η αγανάκτηση των πολιτών κορυφώθηκε, η πρόεδρος της «Ελλάδα 21» έσπευσε να δηλώσει ότι «τις επετειακές δράσεις τις πρότεινε η κοινωνία» (χωρίς διευκρίνιση για ποια «κοινωνία» και για ποιες «δράσεις» πρόκειται). 

 Αλλά, και πέρα από τον βόρβορο των ανείπωτου περιεχομένου προσβολών των πρωτεργατών του 1821, αλλά και όλων των Ελλήνων, όσο και αν αυτό φαίνεται αδιανόητο, ωστόσο να σημειωθεί ότι οι δραστηριότητες της «Ελλάδα 21», άρχισαν και περατώθηκαν χωρίς την εξαγγελία κεντρικών στόχων. Έτσι, το χάος που ακολούθησε, ήταν τελικά προδιαγεγραμμένο: φιέστες για το θεαθήναι, επιδείξεις εθνικών ενδυμασιών, φωτοβολίδες, αλλά και ελάχιστες ποιοτικές εκδηλώσεις, που εξανεμίστηκαν μέσα σε αχαρτογράφητα νερά. Μετά από τις παραπάνω θλιβερές, για όλους μας, διαπιστώσεις θα επιχειρήσω να απαντήσω στο ερώτημα της «Εστίας», αν δηλαδή οι Έλληνες ωφελήθηκαν κλπ. κάνοντας αναφορά σε άρθρο μου στην «Εστία» με τίτλο «Οι δύο Ελλάδες θα εορτάσουν το 1821» (21.07.2020). Μικρή μειοψηφία, όπως θέλω να πιστεύω, κατοίκων της χώρας ή και εκτός αυτής, που ορκίζεται στην πολυπολυκοσμικότητα, που αρνείται να φιλήσει εικόνες και σταυρό, που εκλαμβάνει ως απλό πανί τη σημαία μας, και συνεπως δεν τρέχει κάτι να την παραδώσει σε αλλόθρησκους, που αναθέτει τη λύση του προβλήματος της υπογεννητικότητας στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση, που δηλώνει εναντίον των παρελάσεων και που θεωρεί επιτυχή τη συμφωνία των Πρεσπών, καθώς και αναπόφευκτα τα Μνημόνια, υποθέτω ότι πρέπει να έμεινε ικανοποιημένη από την παρωδία του επίσημου εορτασμού της επετείου μας. 

Η σύσταση της ΤΙΜΗΣΤΟ 21, ως παράλληλης, αλλά ανεπίσημης Επιτροπής εορτασμού της εθνικής μας επετείου ενσαρκώνει την αυθόρμητη κραυγή αγωνίας για το που πάει η πατρίδα μας, με τις απαράδεκτες επιλογές της κυβερνητικής Επιτροπής εορτασμού του 1821. Απευθύνεται και αγκαλιάζει τους απανταχού Έλληνες. Χωρίς άνωθεν υποστήριξη, χωρίς καμιάς μορφής διαφήμιση και με ελάχιστη χρηματική βοήθεια μέσω του Ιδρύματος Δημητρίου και Μαρίας Δελιβάνη, αλλά όμως με πολυάριθμους και εξαιρετικά αξιόλογους συνεργάτες, που κατέχουν περγαμηνές πατριωτισμού, μόρφωσης και επιτευγμάτων σε πολλούς τομείς, κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο, να συγκεντρώσει 72.000 οπαδούς. Δεν γνωρίζω ποιοι ενοχλήθηκαν από την καταιγιστική αυτήν απήχηση της ΤΙΜΗΣΤΟ 21. Οπωσδήποτε, φαίνεται να πρόκειται για κάποιους, με εξειδικευμένες εξουσίες, σε κατεδάφιση Λογαριασμών στο ΦΒ. Αυτοί, λοιπόν, οι κάποιοι, χωρίς την παραμικρή εξήγηση, εξαφάνισαν το Λογαριασμό μας ΤΙΜΗΣΤΟ 21, και παρά τις απέλπιδες προσπάθειές μας, δεν μας τον επανέφεραν ποτέ. Ο νοών νοείτω. 

Προχωρήσαμε έκτοτε με τον Λογαριασμό ΦΒ, ΤΙΜΗΣΤΟ 1821. Να προσθέσω ότι αρκετοί ανάμεσά μας, εκλαμβάνουν ως αδιάψευστη απόδειξη της επιτυχίας μας, τη σίγαση αυτή του Λογαριασμού μας. Από την πρώτη στιγμή, η ΤΙΜΗΣΤΟ 21 έσπευσε να προσδιορίσει τις κατευθυντήριες γραμμές των δραστηριοτήτων της, παρότι αυτές ήταν διαφανείς. Δηλαδή, ήταν πρώτον, η με κάθε μέσον, απόδοση τιμών στους ήρωες του 1821, με σεβασμό στην ιστορία μας, και ήταν δεύτερον, η σε βάθος διερεύνηση των αιτιών της μη επίτευξης του δεύτερου στόχου της Παλιγγενεσίας που, αλληλένδετος με την ελευθερία, ήταν η εθνική μας ανεξαρτησία. Με τις, όντως, ανεξάντλητες δυνατότητες των υποστηρικτών και συνεργατών της ΤΙΜΗΣΤΟ 21, αλλά και με τη βοήθεια του διαδικτύου, πιστεύω ότι κατορθώσαμε να υλοποιήσουμε πολυάριθμες και πολυεπίπεδες ποιοτικες δραστηριότητες, γύρω πάντοτε από τους βασικούς στόχους μας, όπως συγγραφή άρθρων, συνέδρια, εκπομπές, συνεντεύξεις, ομιλίες, συμμετοχή σε γιορτές για την Παλιγγενεσία, συνεργασίες με συγγενείς φορείς εορτασμού της εθνικής μας επετείου, παρουσίαση βιβλίων με θέματα της Επανάστασης κ.ά. 

 Η καταγραφή των δραστηριοτήτων της ΤΙΜΗΣΤΟ 21 καλύπτουν περισσότερες από 250 σελίδες. Η προσεχής δημοσίευσή τους, σε ειδικό τεύχος έχει θέση: * πρώτον, μιας συγνώμης από τους ήρωες του 1821, γιατί μπορέσαμε να κάνουμε τόσο λίγα για να τους αποδώσουμε τις τιμές που τους αξίζουν, *δεύτερον, υπογράμμισης της ανάγκης, να αγωνιστούμε με νύχια και δόντια στις επόμενες δεκαετίες, για να υλοποιήσουμε και τον δεύτερο στόχο του 1821: την εθνική μας ανεξαρτησία, και τέλος *τρίτον, κληρονομιάς μιας βάσης σύγκρισης, ανάμεσα στους αιώνες, για την επέτειο των 300 ετών από το 1821.