ΙΔΡΥΜΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΣ ΔΕΛΙΒΑΝΗ :ΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ (1999-2004)

ΙΔΡΥΜΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΣ ΔΕΛΙΒΑΝΗ ΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ (1999-2004) (Λογό Θεσσαλονίκη 2005 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το Ίδρυμα Δημήτρη και Μαρίας Δελιβάνη απέκτησε νομική υπόσταση με το Π.Δ. Αρ. Φύλλου 1553 της 12ης Δεκεμβρίου του 2002, του Δεύτερου Τεύχους της ΕΚΤ. Με το οκταμελές του Δ.Σ. (1), που συνεδριάζει κάθε δυο μήνες, σύμφωνα με το καταστατικό του, και που αποδεικνύεται να είναι λειτουργικό, ποιοτικό και υψηλών προδιαγραφών, το Ίδρυμα Δελιβάνη κατόρθωσε, στο σύντομο χρόνο ζωής του, να επιδείξει πολύπλευρο και αρκετά σημαντικό έργο. Ορισμένες, εξάλλου, από τις δραστηριότητές του, που δεν απαιτούσαν νομική επικύρωση, αρχίζουν από το 1999, ημερομηνία υποβολής της αίτησης σύστασής του. Στο τεύχος αυτό θα γίνει αναφορά στις σημαντικότερες δραστηριότητες που είχε το Ίδρυμα, κατά την περίοδο 1999-2004, κι αυτές θα εμφανιστούν, στο μέτρο του δυνατού, κατά κατηγορίες. Ασφαλώς, είναι εξαιρετικά δύσκολη η εκτίμηση της εμβέλειας, που απέκτησε το Ίδρυμα στο διάστημα των περίπου πέντε ετών ύπαρξής του, γιατί πρόκειται για την ανάγκη αξιολόγησης, εκτός των ποσοτικών, και καθαρά ποιοτικών κριτηρίων. Πράγματι, η λήψη υπόψη ποσοτικών, μόνο, κριτηρίων, όπως ανάμεσα σε άλλα ο αριθμός αυτών που έλαβαν μέρος στις εκδηλώσεις και δραστηριότητες του Ιδρύματος, ο αριθμός αυτών των δραστηριοτήτων, ο αριθμός των αναφορών στο Ίδρυμα και στις κατά καιρούς εκδηλώσεις του, από τα ΜΜΕ, ο ρυθμός πωλήσεων αντιτύπων του δημοσιευμένου έργου, αυτά και άλλα δεν επαρκούν για τον προσδιορισμό της ποιοτικής πλευράς αυτής της εμβέλειας, που είναι τελικά και το ζητούμενο. Ακριβώς, όπως συμβαίνει γενικά, έτσι και στην περίπτωση του Ιδρύματος, η ποιότητα μπορεί να μετρηθεί μόνο έμμεσα, αλλά με κριτήρια που είναι, και πάλι, αναγκαστικά ποσοτικά. Εξάλλου, σε μια τέτοια αξιολόγηση εισέρχονται, αναπότρεπτα, πολυάριθμες και καθαρά υποκειμενικές κρίσεις, που δεν θα έπρεπε να συνυπολογιστούν στην τελική εκτίμηση. Μια πρόσθετη δυσκολία αυτής της προσπάθειας αξιολόγησης των μέχρι σήμερα αποτελεσμάτων του Ιδρύματος είναι και το γεγονός ότι στις εκδηλώσεις και δραστηριότητές του εκπροσωπείται από την υπογράφουσα, που ως πρόεδρός του δίνει, ενδεχόμενα, την εσφαλμένη εντύπωση ότι είναι η μόνη που κινεί τα νήματά του. Γι’ αυτό, ακριβώς, ένας από τους στόχους της δημοσίευσης του ανά χείρας τεύχους είναι η υπογράμμιση της, πράγματι, πολύτιμης και ουσιαστικής συμβολής όλων των μελών του ΔΣ του Ιδρύματος. Με τις εμπειρίες τους, τις προτάσεις τους, τις αντιρρήσεις τους, την ευθυκρισία και το ενδιαφέρον τους για την καλή πορεία του Ιδρύματος, έχουν αποφασιστική παρουσία σε ό,τι διαμείβεται σ’ αυτό. Αν, ωστόσο, είναι δύσκολη η και αδύνατη η εξαγωγή ενός τελικού ποιοτικού πορίσματος, αναφορικά με την εμβέλεια του Ιδρύματος, θα βοηθούσε, ίσως, η αντιπαράθεση των μέχρι σήμερα δραστηριοτήτων του, και η γενικότερη απήχηση που είχαν αυτά, με τους στόχους που οραματίστηκε γι’ αυτό η πρόεδρός του. Αυτοί εμφανίζονται: Α. Στην ομιλία της προέδρου του Ιδρύματος Δελιβάνη, με την ευκαιρία της επίσημης παρουσίασής του στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ την 20.3.2003 Το Τμήμα Οικονομικών Σπουδών του ΑΠΘ και εγώ, σας προσκαλέσαμε απόψε για να ανακοινώσουμε τη σύσταση του Ιδρύματος Δημητρίου και Μαρίας Δελιβάνη, που υλοποιήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 2002 με τη δημοσίευσή του στην ΕΤΚ. Ευχαριστώ θερμά για την ανταπόκριση και την παρουσία σας εδώ. Είχα πάρει την απόφαση για την ίδρυσή του εδώ και 5 περίπου χρόνια, δηλαδή αμέσως μετά από την απώλεια του συζύγου μου Δημητρίου Δελιβάνη, και πρέπει να προσθέσω πως είχα την πλήρη συναίνεση, γι' αυτήν, και της κόρης μου Ελένης. Ωστόσο, στα χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα στην απόφασή μου και στην υλοποίησή της είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι οι καθυστερήσεις και οι δύσκολες σχέσεις με το ελληνικό δημόσιο υπάρχουν όχι μόνο όταν κάποιος χρωστά, αλλά και όταν δωρίζει. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα μη κερδοσκοπικό κοινωφελές και πνευματικό ίδρυμα, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, που έχει δικούς του πόρους και δεν θα εξαρτάται από επιδοτήσεις. Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια στο ελληνικό πανεπιστήμιο, και μάλιστα έχοντας ασκήσει διοίκηση ως πρύτανης τρεις φορές, γνώριζα καλά το πόσο ψυχοφθόρα είναι η παρεμπόδιση της υλοποίησης κάποιων στόχων, εξαιτίας της γραφειοκρατίας. Έτσι, προσπάθησα όσο ήταν δυνατό να εξασφαλίσω στο Ίδρυμα κάποια ανεξαρτησία και όσο γίνεται μεγαλύτερη ευελιξία. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, άλλωστε, ορίζεται στο καταστατικό του ότι τα μέλη του Δ.Σ. που καθ’ οιονδήποτε τρόπο αποχωρούν θα αναπληρώνονται με απόφαση των υπολοίπων. Το πόσο μπόρεσα να το κατορθώσω θα φανεί στην πορεία. Είναι αλήθεια ότι οι εμπειρίες όσων αποφάσισαν να συστήσουν τέτοια ιδρύματα δεν ήταν, διόλου, ενθαρρυντικές. Η γενικότερη εντύπωση που αποκόμισα, σχετικά, από τις εμπειρίες άλλων ήταν αυτή της απογοήτευσης, εξαιτίας κυρίως του τρόπου αντιμετώπισής τους από τις αρχές και τις διοικητικές υπηρεσίες. Ωστόσο, υποθέτω ότι ο καθένας που αποφασίζει να προχωρήσει σ' αυτήν την κατεύθυνση έχει την τάση να αισιοδοξεί ότι η περίπτωσή του θα είναι διαφορετική, και ομολογώ ότι κι εγώ το πιστεύω. Ίσως, οι λόγοι που κυριάρχησαν στην απόφασή μου για τη σύσταση του Ιδρύματος θα είναι σε θέση και να με προφυλάξουν από απογοητεύσεις. Συγκεκριμένα, θα μου ήταν εξαιρετικά απωθητική η οποιαδήποτε μεταχείρισή μου ως δωρήτριας και "εθνοσωτήρα" εντός εισαγωγικών, ενώ αντίθετα θα μου είναι πολύ ευχάριστη η διαπίστωση ότι έχει κάποιο θετικό, έστω και πολύ μικρό ρόλο στην περιοχή μας. Υποθέτω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσω τους λόγους που το Ίδρυμα θα έχει ως έδρα του τη Θεσσαλονίκη. Γεννήθηκα εδώ, έζησα εδώ και είναι αυτή η πατρίδα μου. Αλλά και ο Δημήτρης Δελιβάνης, αν και Αθηναίος, ήρθε και έμεινε. Και αρνήθηκε αργότερα να ξαναγυρίσει στην Αθήνα, αν και το μπορούσε. Και όταν έκανε κριτική για τον αθηνοκεντρισμό ήταν ακόμη αυστηρότερος από όσο εγώ. Όμως, αν και το Ίδρυμα θα έχει ως κύρια έδρα του το Τμήμα Οικονομικών Σπουδών του ΑΠΘ, και συγκεκριμένα τη Βιβλιοθήκη Δημητρίου Δελιβάνη, με τα περιορισμένα προς το παρόν υλικά του μέσα, αλλά με τη μεγάλη του ψυχή θα περιφέρεται σε ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα. Γιατί, πώς να αποκλειστεί η Κομοτηνή, που τα προβλήματά της δεν άφηναν συχνά τον Δημήτρη Δελιβάνη να κοιμηθεί, αλλά και πώς να μην περιληφθεί στις μελλοντικές δραστηριότητες του Ιδρύματος και το νεοσύστατο Πανεπιστήμιο της Φλώρινας, που προβλέπεται να επεκταθεί και στην Κοζάνη, τόπο καταγωγής του; Γι' αυτό και ελπίζω ότι στα χρόνια που θα ρθουν, η διαχείριση του κέντρου, δηλαδή του Τμήματος Οικονομικών Σπουδών του ΑΠΘ θα είναι δίκαιη και όχι αθηναϊκή. Το μικρό, λοιπόν αυτό Ίδρυμα είναι πολύ προνομιούχο, μια και από τα πρώτα του βήματα είχε την τύχη να βρεθεί κάτω από την προστατευτική σκέπη όλων των πανεπιστημίων της Βόρειας Ελλάδας. Τι περισσότερο, αλήθεια, θα μπορούσαν να του προσφέρουν, τη στιγμή που γεννήθηκε, οι καλές νεράϊδες; Ποιες, όμως, θα είναι οι δραστηριότητες αυτού του Ιδρύματος; Όταν ήμουν 20 χρονών, είχα την πεποίθηση πως ο κόσμος θα άλλαζε στο καλύτερο, και ακόμη είχα την αφέλεια να πιστεύω πως κι εγώ μπορούσα να βάλω ένα λιθαράκι γι' αυτήν την αλλαγή. Αν, και βέβαια, από καιρό συνειδητοποίησα το πόσο ανεδαφική ήταν μια τέτοια προσδοκία, ωστόσο σχεδιάζοντας τις δραστηριότητες του Ιδρύματος, εν γνώσει μου υπέπεσα στην ίδια περίπου χίμαιρα. Λέω και επαναλαμβάνω στον εαυτό μου: "τι να σου κάνει ένα ασήμαντο κοινωφελές, με οριακά μέσα, όταν ο κόσμος χάνεται!". Αλλά από την άλλη μεριά είναι ξεκάθαρο πως αν, στο βάθος δεν πίστευα, ακόμη και τώρα, στο "λιθαράκι" δεν θα το είχα ποτέ αποφασίσει. Τι προσδοκώ, λοιπόν, από το νεοσύστατο αυτό Ίδρυμα; Πριν απ' όλα, θα το ήθελα όσο γίνεται πιο ανεξάρτητο από την πολιτική και τα πολιτικά κόμματα. Γι' αυτό και δεν επιχείρησα να του προσθέσω πόρους με κρατικές επιχορηγήσεις κ.λπ. Στο μέτρο των δυνατοτήτων των ερευνητών του, θα επιθυμούσα να αποκτήσει μια δίκή του κριτική φωνή για όλα τα κακώς κείμενα, ανεξάρτητα από το ποιους θα ευχαριστεί και ποιους θα δυσαρεστεί. Ως ένα πρώτο και επίκαιρο σύνθημά του θα είναι "για μια πιο ανθρώπινη παγκοσμιοποίηση". Οι δραστηριότητες του Ιδρύματος θα είναι οι έρευνες και δημοσιεύσεις, οι διαλέξεις, οι ημερίδες και τα συνέδρια, οι υποτροφίες και τα βραβεία, αλλά πάντα κάτω από το πρίσμα κάποιων συνειδητοποιημένων επιλογών. Η πιο φιλόδοξη προσδοκία μου για το Ίδρυμα είναι να αγκαλιαστεί από τη Βόρεια Ελλάδα, γιατί αν έχει κάποιο ξεχωριστό γνώρισμα είναι η σπανιότητα τέτοιων Ιδρυμάτων στο χώρο. Εξυπακούεται ότι, για τις δραστηριότητες του Ιδρύματος δεν επαφίεμαι στις δυνατότητές μου. Στηρίζομαι, κατ' αρχήν, και σε πολύ μεγάλο βαθμό στα μέλη του Δ.Σ. του, που είχα την τύχη να επιλέξω η ίδια και να μη μου επιβληθούν. Η επιλογή τους δεν είχε μόνο και αποκλειστικά συναισθηματικά κριτήρια, αν και αυτά μέτρησαν αρκετά. Προσπάθησα, το πρώτο αυτό Δ.Σ., που θα βάλει και τα θεμέλια του Ιδρύματος, και που αυτά πρέπει να είναι γερά, να αποτελείται από παλιούς φοιτητές του Δημητρίου Δελιβάνη, αλλά και δικούς μου, να πρόκειται για άτομα με ανεξάρτητη σκέψη και δράση και να μου έχουν δημιουργήσει την πεποίθηση ότι οι κοινές μας αξίες θα εξασφαλίσουν μια καλή και εποικοδομητική συνεργασία. Πιστεύω, ότι μπόρεσα να συγκεντρώσω όλα αυτά στα μέλη του πρώτου Δ.Σ. του Ιδρύματος και θέλω, τώρα, να σας τα παρουσιάσω, αφού πριν τους απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί δέχθηκαν, με απώλεια του πολύτιμου χρόνου τους, να συνδράμουν το Ίδρυμα στα πρώτα και δύσκολα βήματά του. Είναι όλοι τους γνωστοί και επίλεκτοι πολίτες της πόλης μας, και ασφαλώς δεν χρειάζονται δικές μου συστάσεις. Όμως, στην αποψινή μας συνάθροιση φρονώ ότι πρέπει να πω δυο λόγια για τον καθένα τους, μια και αποτελούν τη σπονδυλική στήλη του Ιδρύματος. Προσθέτοντας, ακόμη, πως αν το Ίδρυμα αποκτήσει μια παρουσία στη Θεσσαλονίκη και στην ευρύτερη βορειοελλαδική περιοχή, αυτή θα οφείλεται στις δικές τους προσπάθειες. Ο πρώτος αντιπρόεδρος, ο καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος Οικονομικών Σπουδών Γιώργος Ζώτος, κατά ευτυχή συγκυρία ήταν παλιός μου φοιτητής. Είναι και πρόεδρος της Βιβλιοθήκης Δελιβάνη και, συνεπώς, πολλά θα εξαρτηθούν απ' αυτόν στην προσεχή πορεία του Ιδρύματος. Θα είναι ο σύνδεσμος του Ιδρύματος με τα πανεπιστήμια της Βόρειας Ελλάδας. Και για να το εκφράσω κάπως διαφορετικά, ας πω ότι βασίζομαι πολύ στον καθηγητή Γιώργο Ζώτο. Ο δεύτερος αντιπρόεδρος του Ιδρύματος είναι ο κ. Ιορδάνης Καϊσερλίδης, οικονομολόγος και δημοσιογράφος, διευθυντής της εφημερίδας Εξπρές στη Θεσσαλονίκη. Δεν ήταν, μόνο, ανάμεσα στους πιο αγαπημένους φοιτητές του Συζύγου μου, αλλά και αυτός που στάθηκε δίπλα μου μετά το χαμό του, και αυτός που μου επιφυλάσσει συνεχείς και ατέλειωτες εκπλήξεις με τη ομοιότητα συμπεριφοράς του με τον καθηγητή του. Ταμίας του Ιδρύματος είναι η κόρη μου Ελένη. Είναι το δεύτερο μέλος του Ιδρύματος, που υπήρξε δική μου φοιτήτρια, αλλά και αυτή που αυθόρμητα μου είπε: "Μαμά, ήταν η καλύτερη έμπνευση που είχες ποτέ, συστήνοντας το Ίδρυμα". Γραμματέας του Ιδρύματος είναι ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου, καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος ΔΟΣΑ του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Ο Δημήτριος Δελιβάνης θα ήταν πανευτυχής, αν έβλεπε τον παλιό του φοιτητή να θυσιάζεται για το Πανεπιστήμιο που ο ίδιος μόχθησε για να ιδρυθεί, καθώς και για την περιοχή, για την οποία νοιαζόταν τόσο. Μαζί του έχω πολυδιάστατη και εξαιρετικά αρμονική συνεργασία, γιατί μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων και των εν γένει ανησυχιών μου έχουν αφιερωθεί, από πολύ καιρό, στη Θράκη και γιατί έχω απέραντη εκτίμηση στην απόφαση του Γιώργου Χατζηκωνσταντίνου να είναι μόνιμος και όχι ιπτάμενος καθηγητής του πανεπιστημίου Θράκης. Έχω εμφανείς δυσκολίες να συνεχίσω, την παρουσίαση των μελών του Δ.Σ. με τον Στέλιο Παπαθεμελή, που αποτελεί πολύτιμο κεφάλαιο πολιτικής παρουσίας στη Βόρεια Ελλάδα, και όχι μόνο. Έναν πολιτικό μοναδικών διαστάσεων, που σε κάθε του βήμα τολμά να επιλέγει ενσυνείδητα, και σε απόλυτη προτεραιότητα το εθνικό συμφέρον πριν από το κομματικό. Υπήρξε και αυτός φοιτητής του Δημητρίου Δελιβάνη, για τον οποίο ήταν υπερήφανος και εκτιμούσε πολύ. Με τον Στέλιο Παπαθεμελή η συνεργασία είναι, εξαιρετικά, ικανοποιητική, μια και μας συνδέουν κοινές αξίες ζωής, και είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που δέχθηκε να κοσμήσει με την παρουσία του το Δ.Σ. του Ιδρύματος. Έκρινα απαραίτητο για το παρόν και το μέλλον του Ιδρύματος, να έχει αυτό ένα μέλος από τον επιχειρηματικό κόσμο της πόλης μας. Και αυτό δεν θα μπορούσε να είναι άλλο, από τον Νίκο Ευθυμιάδη. Τον γνώρισα ως φλερτ της συζύγου του Μαίρης, που είναι κόρη του καλύτερου φίλου του συζύγου μου, στη Θεσσαλονίκη, του καθηγητή και διευθυντή του Ινστιτούτου Βάμβακος, του Βάσου Χρηστίδη. Αλλά, ναι, και πέρα από τις φιλίες του παρελθόντος, και πέρα από την, όντως, θεαματική επιχειρησιακή επιτυχία του ζεύγους Ευθυμιάδη, ο Νίκος Ευθυμιάδης υπήρξε, και αυτός, φοιτητής του Δημητρίου Δελιβάνη, σε καιρούς που ως σπάνιος τότε οικονομολόγος έπρεπε να διδάσκει και στη γεωπονική Σχολή. Εξυπακούεται, φυσικά, ότι βασίζομαι απόλυτα και στη συμπαράσταση της Μαίρης Ευθυμιάδη, που την θεωρώ δεδομένη, με βάση την τόσο μακρόχρονη φιλία μας. Και, τέλος, ο Σαράντης Ορφανουδάκης, επίκουρος καθηγητής και δικηγόρος, φοβάμαι πως ήταν πολύ νέος για να προφθάσει τη διδασκαλία του Δημητρίου Δελιβάνη. Τον επέλεξα, ωστόσο, ως το απαραίτητο νομικό μάτι του Ιδρύματος. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, σ' αυτόν, που μου δημιουργήθηκε από διάφορες συνεργασίες μαζί του, στην εντιμότητα, στην ευθυκρισία του, αλλά και στη φιλία που με συνδέει μαζί του. Αισθάνομαι, λοιπόν, ασφαλής και αν μπορώ να προσθέσω και προστατευμένη, χάρις στα μέλη που απαρτίζουν το πρώτο Δ.Σ. του Ιδρύματος Δελιβάνη. Αλλά, και ευγνώμων, μια και στις ημέρες που βιώνουμε τα σπανιότερα αγαθά της ύπαρξής μας είναι η ασφάλεια και η εμπιστοσύνη στο περιβάλλον μας. Τελειώνοντας, θα ήθελα να υπογραμμίσω κάποιες παραμέτρους, που ενδεχόμενα δεν έγιναν αρκετά σαφείς. Δηλαδή, ότι η ιδιότητα της δωρήτριας ουδόλως ανταποκρίνεται στην ύπαρξή μου. Το Ίδρυμα Δελιβάνη, μοιραία, υπεισέρχεται στον απέραντο αριθμό των κοινωφελών Ιδρυμάτων. Όμως, εγώ, είμαι έτοιμη να δώσω μια ή και πολλές μάχες για να είναι πολύ διαφορετικό. Θα ήμουν πολύ δυστυχής αν κατέληγε διαπλεκόμενο. Θα απευχόμουν να εξυπηρετεί τα όποια κομματικά συμφέροντα. Αντίθετα, θα το ήθελα να εκφράζει πάντα μια ανεξάρτητη και μια αντικειμενική του κοινού συμφέροντος της περιοχής μας, της Βόρειας Ελλάδας, χωρίς την οποία είναι αδύνατη η επιβίωση της πατρίδας μας. (ΝΑ ΕΛΕΓΞΩ ΣΤΗΝ Θ.) Β. Στο τεύχος με το οποίο γνωστοποιείται η σύσταση και οι στόχοι του Ιδρύματος, και που κυκλοφόρησε το έτος 2002 Στόχοι του Ιδρυματος Το Ίδρυμα ξεκινά με τους περιορισμένους πόρους της δωρεάς της ιδρύτριας (2), αλλά με πολλούς και φιλόδοξους στόχους, για το παρόν και το μέλλον του. Στην κρισιμότητα των ημερών, που βιώνει η ανθρωπότητα, το Ίδρυμα φιλοδοξεί να γίνει μια φωνή συνείδησης για τη γενέτειρά του τη Θεσσαλονίκη, τη Βόρεια Ελλάδα, την Ελλάδα. Μια φωνή «για τον 21ο αιώνα, χωρίς πολέμους», «για μεγαλύτερη πανανθρώπινη συνοχή», «για δικαιότερη κατανομή του παγκόσμιου πλούτου», «για ευρύτερη συμμετοχή του πληθυσμού της Γης στα αγαθά της τεχνικής προόδου», «για περιορισμό της πείνας, του εγκλήματος, της παιδικής και ανθρώπινης εκμετάλλευσης», «για κατοχύρωση των ατομικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας των επιλογών», «για αναθέρμανση των ενδιαφερόντων του μέσου πολίτη για τα κοινά», «για μια άλλη παγκοσμιοποίηση με ανθρώπινο πρόσωπο». Οι επιδιώξεις αυτές, εκτός από τη συμβολή της ιδρύτριας, επαφίενται στο ζήλο των μελών του πρώτου Δ.Σ. και όσων το ακολουθήσουν, στην συμπαράστση των πολιτών της Βόρειας Ελλάδας και στις καλές συγκυρίες του 21ου αιώνα. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ(1999-2004) Ι. Δημοσιεύσεις του Ιδρύματος 1. «Ας ξαναζήσουμε τον 20ό αιώνα»-Ημερολόγιο του Δημήτρη Δελιβάνη, που μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε από την σύζυγό του Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Ιανός-Πρόσωπα, Θεσσαλονίκη 1999 Το Ημερολόγιο παρουσιάστηκε, αρχικά, στη Θεσσαλονίκη, στην αίθυσα τελετών του ΑΠΘ, και στη συνέχεια στην Αθήνα, στην αίθουσα της Παλιάς Βουλής. Για το βιβλίο μίλησαν, κυρίως, παλιοί του φοιτητές, οι ακόλουθοι: Στέλιος Παπαθεμελής, Κωνσταντίνος Κεραμεύς, Βύρων Μπαλής, Θόδωρος Οικονόμου, Ιορδάνης Καϊσερλίδης, η Κική Ακριτίδου που τον γνώρισε σχεδόν ταυτόχρονα με την σύζυγό του Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη και ο εκδότης Νίκος Καρατζάς. Χαιρετισμό απηύθυναν ο πρύτανης του ΑΠΘ καθηγητής Μιχαήλ Παπαδόπουλος και ο πρόεδρος του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, καθηγητής Μανώλης Λουκάκης. 2. «Συνωμοτική Παγκοσμιοποίηση», 1η και 2η έκδοση, Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Παπαζήση, Αθήνα 2001 και 2002 Για το βιβλίο έγιναν πολλές παρουσιάσεις, αρχίζοντας από την Κομοτηνή, όπου παρουσιάστηκε από το Τμήμα ΔΟΣΑ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου στην αίθουσα του Θρακικού Ωδείου, στα πλαίσια επιστημονικής ημερίδας στημνήμη Δημητρίου Δελιβάνη, και συνεχίζοντας με την Θεσσαλονίκη, στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ, την Αθήνα, στην αίθουσα της Παλιάς Βουλής, την Κατερίνη, την Πάτρα, τη Δράμα κ.ά. Ανάμεσα κι σε άλλους, μίλησαν για το βιβλίο η κυρία Αλέκα Παπαρήγα, και οι κ.κ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Ιορδάνης Καϊσερλίδης, Άρης Μανούδης, Στέλιος Παπαθεμελής, Ζήσης Παπαδημητρίου, Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου, καθώς και οι Γάλλοι οικονομολόγοι-καθηγητές René Passet και Claude Albagli. Συντονιστής ήταν ο δημοσιογράφος και οικονομικός αναλυτής Γιώργος Τσαπόγας. Το περιεχόμενο του βιβλίου αποτέλεσε αντικείμενο ευρύτατου σχολιασμού από το σύνολο του ημερήσιου και περιοδικού Τύπου Αθήνας, Θεσσαλονίκης και ελληνικής επαρχίας, που του αφιέρωσε μακροσκελείς συνεντεύξεις με τη συγγραφέα και πολυσέλιδες αναφορές, αλλά και η τηλεόραση και το ραδιόφωνο, σε ολόκληρη την Ελλάδα, ασχολήθηκαν κατ’ επανάληψη και διεξοδικά με το βιβλίο. 3. «Mondialisation Conspiratrice”, L’Harmattan (Cedimes-Mouvements Economiques et Sociaux), Paris 2002 (μετάφραση από τα ελληνικά της «Συνωμοτικής Παγκοσμιοποίησης»). Η «Συνωμοτική Παγκοσμιοποίηση» μεταφράστηκε στα γαλλικά και παρουσιάστηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 2002, και ώρα 16 στο Πανεπιστήμιο ΙΙ του Παρισιού (Panthéon-Assas). Μίλησαν για το βιβλίο, στην κατάμεστη αίθουσα της παλιάς Σορβόννης οι οικονομολόγοι καθηγητές: *Pierre Dupriez, Πρύτανης (ICHEC-Βρυξέλλες) *Ion Stegaroiu, Κοσμήτορας στο Πανεπιστήμιο του Targoviste-Ρουμανία *René Passet, Πανεπιστήμιο-Panthéon*Sorbonne *Alain Redslob, Πανεπιστήμιο-Panthéon*Assas *Claude Albagli, Πανεπιστήμιο- Panthéon*Assas, Πρόεδρος του Cedimes *Daniel Labaronne, Université Montesquieu*Bordeaux IV Η Monde Diplomatique του 2002 είχε παρουσίαση του βιβλίου 4. «Mondializarea Conspiratoare», Editura Eficient, Βουκουρέστι 2002 (μετάφραση από τα ελληνικά της «Συνωμοτικής Παγκοσμιοποίησης»). Η «Συνωμοτική Παγκοσμιοποίηση» μεταφράστηκε, επίσης στα ρουμανικά και παρουσιάστηκε: -Πρώτον, στο Πανεπιστήμιο του Targoviste στις 26. 10. 2002 με ομιλητές τους καθηγητές: *Dr Ion Stegaroiu *Dr Ion Cucui *Dr Parashiv Vagu *Alexandru Olteanu *Sorica Sava -Δεύτερον, στην Ακαδημία του Βουκουρεστίου την 2002 Η ρουμανική εφημερίδα “Economistul” είχε στις 28 και 30 Οκτωβρίου 2002 πρωτοσέλιδες αναφορές στο βιβλίο με φωτογραφίες και μακροσκελείς αναλύσεις. 5. «Τα παιδιά της Συνωμοτικής Παγκοσμιοποίησης: Τρομοκρατία και Φασισμός», Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Παπαζήση, Αθήνα 2004 Το βιβλίο παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ, και στην Αθήνα, στην αίθουσα του βιβλίου, και γι’ αυτό μίλησαν η κυρία Αλέκα Παπαρήγα και οι κ.κ. Θανάσης Παπαβασιλείου, Βασίλης Μπένος, Στέλιος Παπαθεμελής, Βύρων Πολύδωρας και Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου. Συντονιστής ήταν και πάλι ο ο δημοσιογράφος και οικονομικός αναλυτής Γιώργος Τσαπόγας. 6. «Η τύχη του ευρώ μετά την «κηδεία» του Συμφώνου Σταθερότητας», Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Κορνηλία Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη 2004 Έγιναν, για το βιβλίο τρεις παρουσιάσεις στη Θεσσαλονίκη (αίθουσες: τελετών του ΑΠΘ (στην οποία είχε αναρτηθεί, την ίδια ημέρα, η προσωπογραφία του Δημητρίου Δελιβάνη), Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου και ξενοδοχείου ) και μία στην Αθήνα (αίθουσα ΕΣΗΕΑ), με ταυτόχρονη συμμετοχή του ακροατηρίου στη συζήτηση και στον προβληματισμό. Μίλησαν για το βιβλίο: η κυρία Αλέκα Παπαρήγα, και οι κ.κ. Κώστας Βεργόπουλος, Δημήτρης Γερμίδης, Αντώνης Παπαγιαννίδης, Κατηφόρης. Συντονιστής της συζήτησης, ο κ. Ιορδάνης Καϊσερλίδης. Εξάλλου, σύσσωμα τα ΜΜΕ το υποδέχθηκαν με ιδιαίτερα μεγάλο ενδιαφέρον. ΙΙ. Συνδιοργάνωση-Συμμετοχή του Ιδρύματος σε διεθνή συνέδρια και ημερίδες Α. Συνδιοργάνωση Το Ίδρυμα Δελιβάνη συνδιοργάνωσε, και είχε συμμετοχή και στη δαπάνη, τρία συνέδρια: ένα στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας το 2002 και δύο στο ΑΠΘ, με κύριο οργανωτή τον καθηγητή Θόδωρο Οικονόμου, το 2002 και το 2004. Επίσης, το Ίδρυμα συνέβαλε στη δαπάνη πρόσκλησης και απονομής του τίτλου του διδάκτορα honoris causa του καθηγητή και νομπελίστα…………………………. Β.Συμμετοχή σε διεθνή συνέδρια Η πρόεδρος Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, εκπροσωπούσα το Ίδρυμα έλαβε μέρος σε πολυάριθμα διεθνή συνέδρια, κατά την περίοδο 1999’2004, με βασικές εισηγήσεις και τοποθετήσεις, που απηχούσαν το πνεύμα και τους στόχους του Ιδρύματος. Ανάμεσα και σε άλλα, η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη μετέβη στα Πανεπιστήμια της Σόφιας, του Targoviste της Ρουμανίας, του Παρισιού, του Port-au-Prince της Haiti , του του Kazakhstan, του της Μαδαγασκάρης, της Αλεξάνδρειας, της Rijeka Κροατίας, του Δημοκριτείου Θράκης, του ΑΠΘ ΙΙΙ. Σειρά διαλέξεων-Φλώρινα Το νεοσύστατο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, και το Τμήμα του Βαλκανικών Σπουδών, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του Δημητρίου Δελιβάνη, καθιέρωσε σειρά επιστημονικών διαλέξεων, για το ακαδημαϊκό έτος 2004-5. Η εναρκτήρια διάλεξη πραγματοποιήθηκε από την Πρόεδρο του Ιδρύματος Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, την ……….με θέμα: ΙV. Υποτροφίες του Ιδρύματος Το Ίδρυμα Δελιβάνη έδωσε την πρώτη υποτροφία, για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ολλανδία, στον αριστούχο απόφοιτο του Τμήματος Οικονομικών Σπουδών του ΑΠΘ, κ. Γ. Γρονικολό. Για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος θα δοθεί μία υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές σε αριστούχο απόφοιτο του Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. V. Βραβεύσεις του Ιδρύματος Στέλιος Παπαθεμελής, Γιάννης Μαρίνος και Δημήτρης Ζάννας Σημειώσεις (1) Το Δ.Σ. αποτελείται από τους: Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, Πρόεδρο, Γιώργο Ζώτο, με την ιδιότητά του ως προέδρου του τμήματος οικονομικών επιστημών του ΑΠΘ, καθώς και της βιβλιοθήκης Δημητρίου Δελιβάνη, Αντιπρόεδρο, Ιορδάνη Καïσερλίδη, Αντιπρόεδρο, Γιώργο Χατζηκωνσταντίνου, Γραμματέα, Στέλιο Παπαθεμελή, Μέλος, Νίκο Ευθυμιάδη, Μέλος, και Σαράντης Ορφανουδάκης, Μέλος. (2) Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη